Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Περί ψηφίσματος του Δήμου



Κάποιοι συμπολίτες μας πανικοβλήθηκαν από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Ζητείται η ελάχιστη συμμετοχή μας σε απόφαση που κρίνει το μέλλον της χώρας, το οικογενειακό μας και των παιδιών μας. Η ντροπή στην αρχαία Ελλάδα από την μη συμμετοχή του πολίτη στα κοινά από τη μια και η ανασφάλεια από την κλήση για συμμετοχή στα κοινά από την άλλη, στην εποχή μας…

Παρατίθενται δύο εύστοχα άρθρα της Κατερίνας Ακριβοπούλου στη συνέχεια:


Όταν δάκρυσε η Ιστορία 

Εκείνοι με τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα κι εμείς με τις παρακαταθήκες μας, καταχωρισμένες στη συλλογική συνείδηση και το ομαδικό θυμικό, χωρίς ενοχές και συμπλέγματα.
Εκείνοι οικονομικοί εγκληματίες κατά συρροή κι εμείς θύματα κατ΄εξακολούθηση. Τώρα όμως τιμωροί, δίκαιοι και δικαιωμένοι.
Αγριεύτηκαν και αγρίεψαν τα τάγματα των εθελόδουλων, μόλις κατάλαβαν ότι πήγε στράφι η προπόνηση στον πάγκο των Βρυξελλών, τις τελευταίες ημέρες. Προσδοκώντας » ανάσταση νεκρών», καραδοκούσαν για αποτυχία η οποία θα οδηγούσε σε εκλογές, όπου θα κατέβαιναν από κοινού, ως ευρωπαϊκό μέτωπο. Αλλά το δημοψήφισμα ήρθε κατακούτελα και έχασαν έτσι κάθε πρόσχημα, οι «μένουμε Ευρώπη- Γερμανία». Ταυτόσημες και οι τρεις ανακοινώσεις( Ν.Δ. ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) βγαλμένες από το ίδιο εργαστήριο. Τρομοκρατικές, ανεύθυνες και επικίνδυνες, καθώς με τη σπέκουλα και την κακοήθεια, έστειλαν τον κόσμο νυχτιάτικα στα ΑΤΜ και τα βενζινάδικα.
Και δεν βρέθηκε ένα κανάλι να πει ότι για να διακοπεί η χρηματοδότηση του Ντράγκι, απαιτούνται οι ψήφοι από τα 3/5 των μελών του συμβουλίου της ΕΚΤ και των 17 κεντρικών τραπεζιτών και το κυριότερο η υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης. Έσπευσαν να αναμεταδώσουν τις υστερικές αντιδράσεις της BILD κατά της Ελλάδας , αλλά κουβέντα για τη διαβεβαίωση του Bloomberg ότι τη Δευτέρα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα οι ελληνικές τράπεζες.
Χαρακτήρισαν διχασμό την προσφυγή στο λαό, δείχνοντας πόσο τον περιφρονούν και αποκαλύπτοντας πόσο τον φοβούνται. Έσπερναν φήμες ότι απειλεί με παραίτηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ θα προκηρύξει εκείνος το δημοψήφισμα, ή ότι διαφωνεί η Ζωή Κωσνταντοπούλου, την ώρα που η Πρόεδρος της Βουλής έκανε συγκινημένη δηλώσεις, έξω από το Μαξίμου!
Η μεταμεσονύκτια ανακοίνωση του πρωθυπουργού για το δημοψήφισμα – αφού είχε κλείσει η wall street- είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πολιτική πρωτοβουλία ιστορικής σημασίας και μια ηγετική κίνηση ευρύτατου βεληνεκούς, που θα μνημονεύεται για χρόνια ως καταλύτης εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη.
Είναι η ένεση που χρειαζόταν η Ελληνική Δημοκρατία και η ανάσα που χρειαζόμασταν οι πολίτες της, για να βγούμε από την ταπείνωση, το τέλμα, την αμηχανία, το φόβο και την παράλυση.
Είναι η αφορμή να ξαναζήσει η Ελλάδα το μεγαλείο των αγώνων του 114 που έγινε120 και ορίζει με δυο γραμμές την πεμπτουσία της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Αξιοπρέπειας. Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, πρωταρχικό μέλημα και ζωτική ανάγκη κάθε ελεύθερου πολίτη:
2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Είναι η υπόμνηση των φράσεων του Αλέξη Τσίπρα στις προγραμματικές, τότε που έσπασε η φωνή του και η καρδιά μας:
«Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την ιστορία μας. Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού. Ερχόμαστε μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού και γι’ αυτό θα τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους. Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας» .
Είναι η στιγμή που δάκρυσε η Ιστορία από περηφάνεια και χωρίς προκατάληψη…




Για τους κρυφούς και φανερούς πεμπτοφαλαγγίτες

Δουλείες και αναδουλειές… Χαιρέκακοι, ανιστόρητοι, κρυφοί και φανεροί πεμπτοφαλαγγίτες, έκπτωτοι άρχοντες του μνημονίου και οι θλιβερές εφεδρείες τους από τα Ποτάμια της αγραμματοσύνης, επαναστάτες εκ τους ασφαλούς που όπως λέει και ο φίλος μου ο Δημήτρης Μανιάτης, «οι περισσότεροι ελκύονται από την εικόνα του Κατράκη πάνω στην σχεδία στο «Ταξίδι στα Κύθηρα» και όχι του μπολσεβίκου στρατιώτη στο Ράιχστανγκ», όλοι αυτοί μαζί και ταυτοχρόνως βιάστηκαν να λιντσάρουν… Όχι τόσο τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του- η κριτική από αυτούς μόνον εύσημο είναι άλλωστε- όσο το φρόνημα ενός λαού. Πολιτικάντηδες ρεβανσιστές, με φτηνά ψυχολογικά κόλπα, αυταπατώνται ότι μπορούν να ασκήσουν επιρροή στον κόσμο, που επειδή τον έφτυναν πάντα, τους έφτυσε κι εκείνος όπως τους άρμοζε, αλλά ως συνήθως, αυτοί πίστεψαν ότι απλώς έβρεχε…Μπόρα ήταν και πέρασε του λένε, «έλα τώρα πίσω σ΄εμάς, το μαγαζί έχει αναδουλειές»… Διαβρωμένοι από την ιδεολογία της υποταγής χάρηκαν οι αφελείς, πιστεύοντας ότι και οι άλλοι είναι τελικά σαν κι αυτούς. Ονειρεύονται οικουμενικά σχήματα, ή κυβερνήσεις Τύπου Παπαδήμου, «διαδηλώνουν» την ξιπασμένη υποταγή τους μ΄ένα κολωνάτο ποτήρι κρασί στο χέρι, μένουν Ευρώπη όπως αυτοί την εννοούν κι εμείς μένουμε ξεροί, στήνουν εκροές δισεκατομμυρίων ενώ διαμαρτύρονται για την ασφυξία στην αγορά, μαλώνουν το λαό που «δεν ήξερε τι ψήφιζε», εκβιάζουν, απειλούν σε γλώσσα χαμαιτυπείου για πόρνες και παραδουλεύτρες και αγωνιούν μη τυχόν και πετύχουν κάτι οι καινούργιοι… Οι δεξιοί τη βγαίνουν από τα αριστερά, ουρλιάζοντας για μνημονιακά μέτρα και οι αριστεροί δίνουν συγχωροχάρτι στους δεξιούς, διατυμπανίζοντας ότι τα μέτρα Τσίπρα είναι χειρότερα από το mail Χαρδούβελη. Τι και αν το διαβόητο mail προέβλεπε πλεόνασμα 3% και μάλιστα χωρίς κανέναν όρο (δηλαδή μέτρα 20 δισ.), κατάργηση του ΕΚΑΣ, συντάξεις 360 ευρώ, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τις κύριες συντάξεις, ομαδικές απολύσεις, περιορισμό συνδικαλιστικών ελευθεριών, άρση των ρυθμίσεων για τις 100 δόσεις και άλλα παρόμοια. Δεν βαριέσαι η δουλειά μας να γίνεται … Δούλοι και δόλιοι εκ φύσεως και πεποιθήσεως, οραματίζονται οι αδαείς τον Π.Λαφαζάνη να ρίχνει τον Τσίπρα, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να τον υπονομεύει από την πρώτη μέρα, τον Βαρουφάκη να αυτομολεί και να ιδρύει κόμμα (μέχρι και δημοκοπήσεις κάνει η Ν.Δ.!), και την κυβέρνηση να χάνει τη δεδηλωμένη. Με την αρωγή σεσημασμένων λαμογιών που ακόμη δηλώνουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι κατάφωρα δεδηλωμένοι …αλλιώς και παρελαύνουν στα κανάλια νυχθημερόν, πιστεύουν ακράδαντα, ότι ήρθε η ώρα τους. Αυτοί κοιμούνται τον ύπνο του αδίκου, αλλά η ατυχία τους ευτυχώς δουλεύει… Τα μέτρα δεν περνούν από τη Βουλή χωρίς το χρέος. Όχι επειδή δεν θα τα ψηφίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ,αλλά επειδή δεν θα τα πάει ο Τσίπρας στη Βουλή, εάν δεν εξασφαλίσει τη δέσμευση για τη μείωσή του, με συγκεκριμένους όρους και χρονοδιαγράμματα. Η τρόικα εξωτερικού το γνωρίζει καλά, γι αυτό και το παλεύει μέχρι τέλους, ενώ οι συνιστώσες της παλεύουν και μεταξύ τους, όπως έδειξαν οι τελευταίες εξελίξεις. Όσο για την τρόικα εσωτερικού αδυνατεί να αντιληφθεί το ελάχιστο αυτονόητο: Ότι ο Τσίπρας είναι πολύ νέος, για να αυτοκτονήσει πολιτικά …

http://olympia.gr

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Γιατί θυμώνουμε...



Μια μέρα, ένας σοφός ρώτησε τους μαθητές του:

«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;».
«Επειδή χάνουν την ψυχραιμία τους» απάντησε κάποιος.
«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν αφού ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» επέμεινε ο σοφός.

«Γιατί θέλουν να τους ακούσει» είπε ένας άλλος μαθητής.
«Και γιατί δεν μπορεί να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;» ρώτησε πάλι ο δάσκαλος.

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν τον ικανοποίησε.
«Ξέρετε γιατί ουρλιάζουν δυο άνθρωποι όταν είναι θυμωμένοι;» τους είπε τότε.

«Επειδή όταν θυμώνουν, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. Έτσι για να μπορέσει ο ένας ν' ακούσει τον άλλο, πρέπει να φωνάξει δυνατά, ώστε να καλύψει την απόσταση. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά πρέπει να φωνάξουν για ν' ακουστούν.

Το αντίθετο γίνεται, για παράδειγμα, όταν δυο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι.
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν. Μιλούν σιγανά και τρυφερά, επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.

Μερικές φορές μάλιστα είναι τόσο κοντά, που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν. Ψιθυρίζουν μονάχα. Κι όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή, δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχτούν. Έτσι συμβαίνει πάντα κι όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζει ο ένας τον άλλον».

Όταν συζητάτε, λοιπόν, μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μη λέτε λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα έρθει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη, ώστε τα λόγια σας δεν θα βρίσκουν πια το δρόμο του γυρισμού.

Mahatma Gandhi 

http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

O Ραφαέλ Κορρέα για την Ελλάδα



Στην σκιά της συνόδου ΕΕ με τις λατινοαμερικάνικες χώρες, ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορρέα έδωσε συνέντευξη στο Euronews. Σε αυτή την συνέντευξη έριξε ρουκέτες για την Ελλάδα και το ΔΝΤ, που όμως δεν μετέδωσε ουδείς!
Ο πρόεδρος Κορρέα που παρέλαβε μία χρεοκοπημένη και υποδουλωμένη χώρα στο ΔΝΤ και κατάφερε με τον λαό στο πλευρό του να την φέρει στην κορυφή της ανάπτυξης με ρυθμό… 4,3% δεν μάσησε τα λόγια του.

– Μα εσείς δεν ζούσατε πάνω από τις δυνατότητες σας;

«Εκπρόσωποι χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων – πριν την έλευση του ΔΝΤ – έμπαιναν στο υπουργείο οικονομικών με βαλίτσες και σακούλες γεμάτες με χρήμα. Μαύρο χρήμα για να δωροδοκήσουν υπουργούς, ώστε να δεχθούν δάνεια για αγορά π.χ. όπλων! Έτσι ακριβώς χτιζόταν το χρέος και βέβαια αυτό γινόταν με την απόλυτη συνεργασία των ΜΜΕ που έπαιρναν το μερτικό τους!
Έπειτα ερχόταν η «κρίση» και το ΔΝΤ ως σωτήρας για να την «αντιμετωπίσει»! Τι να αντιμετωπίσει; Το ΔΝΤ απλώς φρόντιζε για την μεταφορά του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου πίσω στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Στην ουσία ρευστοποιούσε τα δάνεια και αυτά πληρωνόντουσαν από ξεπούλημα των εθνικών πόρων, την μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα εξαθλίωσης.

Για την Ελλάδα:

«Δείτε για παράδειγμα τι κάνουν στην Ελλάδα. Ότι έκαναν σε εμάς, ίδιες μεθόδους για να έλθει το ΔΝΤ στην χώρα (!!). Και βέβαια δεν εφαρμόζει καμία στρατηγική αντιμετώπιση της κρίσης, παρά ρευστοποίηση ενός ιδιωτικού χρέους που πληρώνεται από μειώσεις μισθών, επιδομάτων, μαζικές απολύσεις. Και στο τέλος της ημέρας, οι πολίτες χωρίς να λάβουν τίποτα από τα δάνεια, αλυσοδένονται με διάφορα μνημόνια χρέους, για να ξεπλυθεί ένα ιδιωτικό χρέος! Η απόλυτη κυριαρχία των ισχυρών του χρήματος, πάνω στον άνθρωπο!

– Εσείς πως τα καταφέρατε να έχετε τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης;

«Γνωρίζαμε οικονομικά, γνωρίζαμε ότι το κλειδί ήταν ο προστατευτισμός της παραγωγής και των θέσεων εργασίας. Δεν ακούσαμε τις σειρήνες που έλεγαν «ο καθένας για την πάρτη του»! Προστατεύσαμε λοιπόν την παραγωγή μας και την δουλειά μας με ένα ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, που απετέλεσε πόλο έλξης για ιδιώτες επενδυτές. Ισχυρές επενδύσεις σε υποδομές, παιδεία, ενέργεια. Έτσι φτάσαμε στο 4,3% που είναι πολύ μεγαλύτερο από τον Ευρωπαϊκό μέσον όρο.

http://olympia.gr