Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Η στάση πληρωμών απέναντι στους έκτακτους φόρους...

Η στάση πληρωμών ξεκινώντας από τους έκτακτους φόρους και τα «χαράτσια» που επιβάλει η κυβέρνηση στο όνομα της τρόικας, είναι μια καθαρά πολιτική απόφαση του λαού που δεν έχει σαν στόχο να γλυτώσει από κάποια υπερβολικά μέτρα. Έχει σαν στόχο να γλυτώσει από τους κυβερνώντες, την τρόικα και το καθεστώς που επιβάλλεται στην χώρα.

Γι’ αυτό και η στάση πληρωμών ξεκινά με την μη καταβολή των έκτακτων φόρων και έχει σαν στόχο την κατάρρευση της κυβέρνησης και των πολιτικών της, πριν προλάβουν να οδηγήσουν την ίδια την χώρα σε κατάρρευση. Αν τους επιτρέψουμε να περάσουν τα συγκεκριμένα μέτρα στην πράξη, τότε θα συνεχίσουν πιο αδίστακτοι. Τα μέτρα που σχεδιάζουν, φορολογικά, εισοδηματικά και άλλα έχουν σαν στόχο να αντλήσουν από την κοινωνία τουλάχιστον 22 δις ευρώ μέχρι τα μέσα του 2012. Αυτό σημαίνει μια περεταίρω μέση μείωση του λαϊκού εισοδήματος κατά 20%.


Γιατί αυτό; Διότι πρέπει να βρουν έως 31/12 τρέχοντος έτους άλλα 23 περίπου δις ευρώ για να πληρώσουν τοκοχρεολύσια και ληξιπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου. Οι δόσεις που αναμένει η κυβέρνηση από την τρόικα δεν θα υπερβούν τα 13 δις ευρώ. Επομένως τα υπόλοιπα θα πρέπει να βρεθούν από το λυντσάρισμα του νοικοκυριού και της μικρομεσαίας επιχείρησης. Τα εισπρακτικά μέτρα «άμεσης απόδοσης», όπως αυτά των έκτακτων εισφορών, θα είναι απανωτά και χωρίς τελειωμό.

Πρέπει τώρα να βάλουμε ένα τέλος. Το Σύνταγμα της χώρας δεν δίνει την δυνατότητα στον ίδιο τον λαό να προκαλέσει την διάλυση της βουλής, ώστε να μπει ένα τέλος στην κυβερνητική πολιτική. Αν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη είναι σίγουρο ότι θα είχε ήδη συμβεί. Ωστόσο, το δικαίωμα ενός λαού να προκαλέσει με δική του πρωτοβουλία την ανατροπή μιας κυβέρνησης είναι ένα από τα πιο θεμελιώδη και αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Επομένως, το να προσχωρήσει ο λαός ή ένα σημαντικό μέρος του σε άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, όχι γιατί δεν έχει, ούτε γιατί θεωρεί τους φόρους άδικους, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος που του έχει απομείνει για να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση και να σταματήσει την εφαρμογή μιας καταστροφικής πολιτικής που δεν έχει εγκρίνει, αποτελεί συλλογική αυτοάμυνα του λαού και άσκηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης κυριαρχίας του. Μια κυριαρχία που δεν την ασκεί κανένας στο όνομά του, παρά μόνο ο ίδιος όπως αυτός αποφασίζει. Όποιος λοιπόν ποινικοποιήσει την απόφαση αυτή του λαού καταστρατηγεί την λαϊκή κυριαρχία και είναι υπόλογος για εκτροπή με ότι αυτό συνεπάγεται.


Ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες:

* Η πρώτη δόση πρέπει να πληρωθεί έως 30/09, σύμφωνα με το σημείωμα της ΔΟΥ. Αν δεν το πληρώσεις έως τότε, προστίθεται προσαύξηση 1% κάθε μήνα. Π.χ. Εάν είναι 300 ευρώ η δόση, έως 30/10, το ποσό που πρέπει να πληρώσεις είναι 303 ευρώ κ.ο.κ.

* Άρα αν καθυστερήσεις έστω και ένα ή δυο μήνες να το πληρώσεις η προσαύξηση είναι αμελητέα, μπροστά στο ποσό που καλείσαι να πληρώσεις ούτως ή άλλως.

* Στην περίπτωση που σου χρειάζεται φορολογική ενημερότητα, μπορείς να πας να την πάρεις ΤΩΡΑ! Πριν τις 30/09. Ισχύει για 1-2 μήνες, ανάλογα. Ή μπορείς να πάρεις την φορολογική σου ενημερότητα όποτε την χρειαστείς διακανονίζοντας την τρέχουσα οφειλή σου.

* Για τις απειλές τους (για αναγκαστικά μέτρα, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς), κυρώσεις μπορούν να υπάρξουν για ποσά των 5.000 ευρώ και άνω. Όπως και να ‘χει θυμήσου: δεν είσαι μόνος σου, είμαστε εκατομμύρια. Ήδη 1 στους 4 δεν έχει να πληρώσει. Σε πόσους μπορούν να ασκήσουν διώξεις;

* ΠΡΟΣΟΧΗ: Με κανέναν τρόπο μην δεχτείς να καταθέσεις κείμενο άρνησης ή επιφύλαξης σαν αυτά που κυκλοφορούν. Αφενός δεν θα έχεις κανενός είδους ωφέλεια. Αφετέρου, είναι πιθανό να στοχοποιηθείς από τις υπηρεσίες και να χρησιμοποιηθείς ως εξιλαστήριος τράγος. Σιωπηρά δεν πληρώνεις και έρχεσαι σε επαφή με τα κινήματα στήριξης της γειτονιάς σου.

* Μην δεχτείς να πληρώσεις ακόμη κι αν έχεις. Το ζήτημα είναι πολιτικό, είναι ζήτημα επιβίωσης της χώρας και του λαού στο σύνολό του. Μην δεχτείς να διαχωριστείς από όσους δεν έχουν να πληρώσουν, καταθέτοντας μια δήθεν δήλωση επιφύλαξης. Η δήλωση αυτή είναι το δόλωμα για να σε βάλουν να πληρώσεις. Μην τους κάνεις την χάρη.

* Έχεις την Ιστορία με το μέρος σου: το 1991 ένα κίνημα άρνησης πληρωμής του κεφαλικού φόρου έριξε την κυβέρνηση Θάτσερ.


Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου:

Σε όποιους νομικούς εκβιασμούς και τερτίπια κι αν προχωρήσουν, θ' απαντήσουμε οργανωμένα και όλοι μαζί ενωμένοι και όχι ατομικά. Η συλλογικότητα είναι το όπλο μας - κανένας μόνος του.

Μίλα με τους συναδέλφους σου, τους γείτονες σου, τους φίλους σου. Διάδωσε το! Οργάνωσε στην πολυκατοικία σου, στην γειτονιά σου μια συζήτηση. Δράστε από κοινού!

Μπορoύμε να μαζέψουμε συλλογικά δηλώσεις άρνησης πληρωμής και να τις καταθέσουμε στο Υπουργείο Οικονομικών.

Να θυμάσαι:

Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε!


Για τον φόρο ακίνητης περιουσίας

Ο 1ος λογαριασμός που θα έχει προστεθεί ο φόρος ακίνητης περιουσίας θα έρθει μέσα στον Οκτώβρη. Ο φόρος αυτός αποφασίστηκε πλέον να είναι μόνιμος.

Καλό είναι, αν βέβαια μπορούμε, να έχουμε εξοφλήσει τους προηγούμενους λογαριασμούς.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι έχουμε 85 μέρες περιθώριο από την επίδοσή του λογαριασμού για να τον εξοφλήσουμε και 25 ημέρες μετά την έγγραφη ειδοποίησή μας με τον επόμενο λογαριασμό, μέχρι την επικείμενη διακοπή ρεύματος.

Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι δυνατότητα διακανονισμού για τον φόρο δεν προβλέπεται (το αποφάσισε η κυβέρνηση).

Ορισμένοι προτείνουν να πάμε να πληρώσουμε το ποσό για την παροχή ρεύματος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (είτε ατομικά, είτε συλλογικά). Αν και είναι κάτι που μπορεί να γίνει, ωστόσο δεν διασφαλίζει κανέναν έναντι πιθανών αντιποίνων από την κυβέρνηση.

Επομένως η καλύτερη απόφαση είναι κι εδώ η στάση πληρωμών. Η σύμβαση με την ΔΕΗ αφορά μόνο την παροχή ρεύματος και όχι τους φόρους. Αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί νομικά στην συνέχεια. Επίσης, η ΔΕΗ κάνει ήδη διακανονισμούς στους λογαριασμούς της, προκειμένου να μην χρειαστεί να κόψει το ρεύμα.


Χρήσιμες πληροφορίες:

Πέντε μήνες χρειάζεται το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ για να ολοκληρώσει την αποστολή των εκκαθαριστικών για το τέλος ακινήτων, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ, που σημαίνει ότι το τέλος για το 2011 θα πληρωθεί τους πρώτους μήνες του 2012.

Η Ομοσπονδία αναφέρει, επίσης, ότι το κόψιμο της παροχής ρεύματος <<δεν είναι εφικτό, καθώς σε παρά πολλά ακίνητα είναι ανέφικτη η είσοδος σε συνεργεία της ΔΕΗ, επειδή οι μετρητές βρίσκονται σε εσωτερικούς απροσπέλαστους χώρους κλπ>> Δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε! Αν αρνηθούμε μαζικά να πληρώσουμε:

* Θα δημιουργηθεί χάος στο μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ.

* Μα κυρίως θα δημιουργηθεί χάος και πανικός στην κυβέρνηση της Τρόικας και του ΔΝΤ!

Επειδή τα μέτρα τους δεν έχουν τελειωμό, ας τελειώνουμε μια και καλή με αυτούς!

Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε!
http://www.epam-hellas.gr/

"Θα το αφήσουμε να συμβεί;"...

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011 στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.

Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.

Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση.

Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.

Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα».

Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;

Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε! Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.

Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.

Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.

Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.

Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες.

Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ένα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.

Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.

Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.

Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.

Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που Σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.

Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;

Κάισα Έκις Έκμαν

http://www.dn.se/kultur-noje/debatt-essa/kajsa-ekis-ekman-nar-eurokostymen-inte-passar

http://kourdistoportocali.com

Ιωάννης Καποδίστριας – η ελληνική επανάσταση έχει μείνει εκκρεμής…


Τους πρώτους μήνες του 1831 οι αντιδράσεις είχαν πάρει τη μορφή της θύελλας. Προαισθανόταν ότι όδευε προς το τέλος. Όμως δεν υποχωρεί ούτε ένα βήμα από την εκπλήρωση του Χρέους. Η ψυχή του πλημμυρίζει από αγωνία. Όχι για τον εαυτό του. Μα για την Ελλάδα! Για το λαό της! Για τα παιδιά της. Για τα Ελληνόπουλα. Σε πολλές επιστολές αυτής της περιόδου είναι έντονα διάχυτη αυτή η αγωνία. Η αγωνία του Κυβερνήτη.

«Εγώ δε, όταν με υπευθυνότητα θα έχω εκπληρώσει το καθήκον μου…με τις δυνάμεις που μου απομένουν, θα σηκώσω το σταυρό μου…Και θα τον σηκώσω χωρίς κανένα γογγυσμό...» γράφει σ’ ένα ξέσπασμα πόνου στον Eynard. Και στον ίδιο λίγο αργότερα: «Σήμερα είμαστε περικυκλωμένοι από το σκοτάδι και μετράω τις μέρες για να γνωρίσω αν μέλλουμε σαν κράτος να ζήσουμε αύριο!..»

Ό,τι του προκαλεί θανάσιμη αγωνία δεν ο είναι κίνδυνος της ζωής του, που τον διαβλέπει. Όχι! Αγωνιά μήπως το σκοτάδι που τον κυκλώνει απειλητικά, οι άνθρωποι που αγωνίζονταν να σκοτεινιάσουν τον ορίζοντα της Ελλάδας με την «κατάρα του διχασμού», καταστρέψουν ό,τι καλό και δημιουργικό αγωνίστηκε να χτίσει, με το αίμα της καρδιάς του, για τον πολυβασανισμένο τόπο του, τον τόπο του τυραννισμένου ελληνικού λαού.

Σε μια επιστολή του προς τον Γάλλο ναύαρχο Lalande, που υπηρετούσε στην Ελλάδα, με θάρρος θα του αποκαλύψει ότι γνώριζε όλες τις δολοπλοκίες των Άγγλων και των Γάλλων, με τρόπο που καταπλήσσει: «Εγώ δε, και τις δολοπλοκίες όλων σας τις εγνώριζα, αλλά έκρινα ότι δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να κόψω το νήμα της συνεργασίας μαζί σας, γιατί έδινα προτεραιότητα στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση της Ελλάδος. Αν έκοβα τις σχέσεις με τις λεγόμενες «προστάτιδες» Δυνάμεις, τούτο θα ήταν εις βάρος της Ελλάδος και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να προσθέσω βάρος και στη συνείδησή μου. Και άφησα τα πράγματα να λαλήσουν μόνα τους. Τώρα λοιπόν έχουν ήδη λαλήσει μεγαλοφώνως – με την αποκάλυψη όλης της σκευωρίας – οπότε επείγει ο καιρός της θεραπείας… Για να εμποδίσουμε τον θάνατο του αρρώστου, της Ελλάδος… Και η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει από το Λονδίνο…προκειμένου να αποδυναμώσουμε την πηγή και την ρίζα του κακού!..»

Και την ίδια ημέρα που έγραψε τη συγκλονιστική αυτή επιστολή στον Γάλλο ναύαρχο, στις 31 Ιουλίου 1831, έγραψε και στον Έλληνα πρίγκιπα Αλέξανδρο Σούτσο στο Παρίσι, – στη μακρότατη επιστολή του, όπου του εκθέτει τις καταχθόνιες ενέργειες των Άγγλων και των Γάλλων – μια αγωνιώδη ακροτελεύτια φράση: «Απέκαμα! Αλλ’ όμως θα παραμείνω στη χαλάστρα, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μου και ας κιντυνεύσω να χαθώ…».

Και λίγες ημέρες «προ του τέλους», στις 14 Σεπτεμβρίου, ακριβώς την ημέρα κατά την οποία η ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, έγραψε πάλι στο Σούτσο. Με εθνική αγανάκτηση διαμαρτύρεται και τον ενημερώνει, προκειμένου να προβεί σε σχετικά διαβήματα στη γαλλική κυβέρνηση, για την πρωτοφανή και ανεπίτρεπτη ανάμιξη των Γάλλων και των Άγγλων αξιωματικών στις φοβερές αντικυβερνητικές ενέργειες της Ύδρας , της Μάνης και της Σπάρτης και για την απροκάλυπτη σύμπραξη και τη βοήθειά τους προς τους ταραχοποιούς. Ο γαλλικός στρατός ετοιμαζόταν να καταλάβει πραξικοπηματικά την Καλαμάτα και εμπόδιζε με τα όπλα τα ελληνικά στρατεύματα στην υπεράσπισή της. Και πρόσθετε: «Όλοι οι Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι οι Μανιάτες κινούνται με ξένες προτροπές. Οι Μαυρομιχαλαίοι και οι Υδραίοι που μένουν στην Καλαμάτα είναι σήμερα υπό την σκέπη και την προστασία των γαλλικών στρατευμάτων… Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί άραγε σκάνδαλο στο πνεύμα του ελληνικού έθνους, το οποίο τους αποδοκιμάζει, τους πολεμά και τους καταράται, επειδή ταράττουν την εσωτερική ησυχία, την οποία ενθαρρύνουν και παροτρύνουν και οι συμμαχικές Δυνάμεις;»

Έπρεπε ο Σούτσος να προβεί στις σχετικές διπλωματικές ενέργειες το ταχύτερο. Για όσα του έγραφε είχε αποδείξεις, δεν είχε καθόλου απατηθεί στις προβλέψεις που είχε κάνει το Μάιο του 1831, όταν του επεσήμαινε τους κινδύνους που διέτρεχε η Ελλάς «από τις συνωμοτικές ενέργειες Γαλλίας και Αγγλίας». Και κατέληγε: «Σας παραγγέλλω να πληροφορήσετε τους πάντες ότι εγώ με κανένα τρόπο δεν θα αποστώ από την διαγεγραμμένην εθνική πορείαν μου, και ότι δεν θα προδώσω ποτέ κανένα από τα χρέη μου απέναντι στην Πατρίδα μας. Όλα θα τα εκπληρώσω μέχρι την τελευταία μου στιγμή. Όταν δε, καταλάβω ότι δεν ημπορώ να σώσω τον δυστυχή αυτόν τόπο από τα δεινά του εμφυλίου πολέμου και της αναρχίας – που υποκινούνται από τους ξένους – τότε θα θέσω υπόψιν του ελληνικού Έθνους και όλου του άλλου κόσμου την αληθινή και ειλικρινή ιστορία των γεγονότων και των ανθρώπων και θα αποτραβηχτώ αμέσως, παίρνοντας μαζί μου το μεγαλύτερο αγαθό: συνείδηση καθαρή και ήσυχη!..» Και την ίδια ημέρα έγραφε μια ακόμα επιγραμματική φράση στον Eynard:

«Οι ναύαρχοι και οι πρέσβεις της Γαλλίας και της Αγγλίας προσφέρουν ξεχωριστή φιλία στους Υδραίους επαναστάτες, ενώ απαξιούν να στηρίξουν ηθικώς την ελληνική κυβέρνηση… Είναι φανερό ότι τα ελληνικά κινήματα – Μανιατών και Υδραίων – είναι καρποί και αποτέλεσμα των αγώνων ξένων ανθρώπων, που τα δημιούργησαν για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, και εναντίον της Ελλάδος!..»

Κουρασμένος και πικραμένος από το ασήκωτο βάρος τόσων πόνων και μόχθων, στις τελευταίες επιστολές του, πριν από την τραγική πτώση της αυλαίας,, ένιωθε την ανάγκη να ζητά τις προσευχές αγαπημένων προσώπων για να μη λυγίσει. Για να σηκώσει με γενναιότητα το σταυρό του ως την τελευταία στιγμή: «Σας παρακαλώ, μη με ξεχνάτε στις προσευχές σας. Να με συντροφεύετε συνέχεια με τις ευλογίες σας…» έγραφε στον ιερέα πατέρα Οικονόμον στην Πετρούπολη…

«Αγαπητή μου Φίλη Ρωξάνδρα, μη με ξεχνάς ποτέ στις προσευχές σου…Τις έχω ανάγκη!… Θέρμαινε και ενίσχυε με αυτές την θέση που κατέχω στη σκέψη σου και στην καρδιά σου!.. Όπως κι εγώ θερμαίνω με τις δικές μου προσευχές τη θέση που κατέχεις και εσύ μέσα στη δική μου σκέψη και στη δική μου καρδιά!.. Αν ημπορούσα να σου ειπώ πόσο θα ήθελα να σε είχα κοντά μου!.. Πόσο νιώθω την απουσία σου, ιδιαίτερα τώρα που με κυκλώνουν τόσες αγωνίες!.. Σε χαιρετώ, αγαπητή μου φίλη. Άραγε πότε θα ξανασυναντηθούμε;..»

Ήταν η τελευταία φράση στο τελευταίο γράμμα του προς Εκείνη. Τη μοναδική γυναίκα που είχε αγαπήσει ως το θάνατό του!

Το πρωί της «αποφράδος εκείνης Κυριακής», της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, ο Κυβερνήτης έφυγε από το «ταπεινόν Κυβερνείον όρθρου βαθέος», στις 6 το πρωί, για να πάει στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία, όπως έκανε πάντοτε και μάλιστα από τότε που ανέλαβε την προεδρία του ελληνικού κράτους.

Πριν από την αναχώρησή του κάθησε στο γραφείο του και έγραψε ιδιοχείρως ένα σύντομο σημείωμα «τω κυρίω Ν.Ν.», που μέχρι σήμερα μας μένει άγνωστος ο παραλήπτης του. Ήταν το τελευταίο σημείωμα ενός Μ ε γ ά λ ο υ, που δε θα έφτανε ποτέ στον προορισμό του. Τον ευχαριστούσε για τον γενναίο χαρακτήρα του «βάλσαμον τούτο εις την ψυχήν μου, την κατά πάσαν στιγμή πικρίας ποτιζομένην», έγραφε. Και έφυγε για να ζητήσει ανακούφιση και παρηγοριά στις πικρίες και στους πόνους και στις απογοητεύσεις από τον ουρανό. Δεν πρόφθασε όμως να την ζητήσει από τη γη, μέσα στη μισοσκότεινη εκκλησία. Θα έβρισκε ανακούφιση κατευθείαν στη χώρα της αιώνιας γαλήνης.

Πριν από την είσοδό του στο ναό συναπαντήθηκε με τον πιο τραγικό θάνατο. Εκεί, στα σκαλοπάτια, σωριάστηκε νεκρός από τα δολοφονικά χτυπήματα – από σφαίρες και μαχαίρι – των δυο Μαυρομιχαλαίων, του Γεωργίου και του Κωνσταντίνου. Τα τελευταία βλέμματα της ζωής του δεν έσβησαν ειρηνικά επάνω στις πράσινες φυλλωσιές της πατρίδας του, της Κέρκυρας. Έσβησαν ματωμένα επάνω στη σπασμένη παραστάδα της πύλης του Αγίου Σπυρίδωνος, στο Ναύπλιο…

(Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο της αειμνήστου καθηγήτριας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ιστορικού Ελένης Ε. Κούκκου, Ιωάννης Καποδίστριας – Ρωξάνδρα Στούρτζα. Μια ανεκπλήρωτη αγάπη. Ιστορική Βιογραφία)

Για την αντιγραφή, Γιάννης Φαίλτωρ

(Αιωνία η μνήμη του. Η ελληνική επανάσταση έχει μείνει εκκρεμής…)

http://www.antinews.gr