Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ο γνωστός θίασος επί σκηνής στην χώρα της Αφρικής με το χαμηλό κόστος εξόρυξης μαύρου χρυσού


Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει εργαστεί από τον Φεβρουάριο του 2011, για να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για έναν μεγάλο πόλεμο στη Λιβύη, έτσι ώστε ο ΟΗΕ να υποχρεωνόταν να νομιμοποιήσει την Αμερικανική απαίτηση για στρατιωτική επέμβαση. Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και το Ισραήλ, ζύμωσαν (έπλασαν) μια ψεύτικη επανάσταση, με καλά οπλισμένους ξένους μισθοφόρους. Η CIA και η Mossad, εγκατέστησαν τους μισθοφόρους και τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις επί του εδάφους της Λιβύης, από τις 24 Φεβρουαρίου του 2011. Οι μισθοφόροι, οι οποίοι παραγγέλθηκαν (για να προσληφθούν) από τον Καντάφι, από την αμερικανική εταιρεία Global CST, για να εμφανιστούν ως υποστηρικτές του και για να επιτεθούν και να δολοφονήσουν διαδηλωτές και πολίτες της Λιβύης, είναι πράγματι μισθοφόροι που μισθώθηκαν από την Ισραηλινή κυβέρνηση, και παραγγέλθηκαν και προσλήφθηκαν, από την ελεγχόμενη από την υπηρεσία ασφαλείας Μοσάντ του Ισραήλ εταιρεία, Global CST. Πολλοί είναι οι άνθρωποι στις ΗΠΑ, οι οποίοι ισχυρίζονται, ότι οι Λίβυοι αντάρτες είναι στη πραγματικότητα μισθοφόροι της CIA. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος, για τον οποίο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πήγε στα Ηνωμένα Έθνη για να εξασφαλίσει ασυλία, για τα εγκλήματα πολέμου των μισθοφόρων της CIA που χρηματοδοτούνται από τη Μοσάντ. Το ψήφισμα 1970 του ΟΗΕ αναφέρει τα αιτήματα των ΗΠΑ για την προστασία όλων των μισθοφόρων, από κάθε κατηγορία για εγκλήματα πολέμου: «Υπενθυμίζοντας το άρθρο 16 της Σύμβασης της Ρώμης, σύμφωνα με το οποίο, δεν θα μπορεί να διεξαχθεί έρευνα, ούτε θα μπορούσε να αρχίσει η άσκηση δίωξης, ούτε θα ενεργοποιηθεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, για μια περίοδο 12 μηνών μετά από αίτημα του Συμβουλίου Ασφαλείας για το σκοπό αυτό “. Μόλις ο ΟΗΕ έδωσε στους μισθοφόρους της CIA και του Ισραήλ ασυλία, ο Ομπάμα γνωστοποίησε τις προθέσεις του, για στρατιωτική εισβολή και κατοχή της Λιβύης.
Σχέδια των ΗΠΑ για την εισβολή της Λιβύης
Στις 24 Φλεβάρη 2011, εκατοντάδες στρατιωτικοί σύμβουλοι των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, έφτασαν στην Κυρηναϊκή, την “αποσχισθείσα” επαρχία της ανατολικής Λιβύης. Οι στρατιωτικοί σύμβουλοι, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών πληροφοριών, αποβιβάσθηκαν από τα πολεμικά πλοία και τις πυραυλακάτους, στις παράκτιες πόλεις της Βεγγάζης και του Τομπρούκ στις 24 Φεβρουαρίου 2011, για να συζητήσουν και να σχεδιάσουν μια τριπλή αποστολή:
1.– Για να βοηθήσουν τις “επαναστατικές επιτροπές” που διεκδικούσαν τον έλεγχο της Ανατολικής Λιβύης, να θεσπίσουν ένα κυβερνητικό πλαίσιο, που θα αναλάμβανε τον εφοδιασμό των δύο εκατομμυρίων κατοίκων (της περιοχής) με τις βασικές υπηρεσίες και προϊόντα.
2.– Για να οργανώσουν (τις “επαναστατικές επιτροπές”) σε παραστρατιωτικές μονάδες, να τους διδάξουν πώς να χρησιμοποιούν τα όπλα που κατέλαβαν από τις Λιβυκές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, να τους βοηθήσουν να αποκαταστήσουν το νόμο και την τάξη στους δρόμους και να τους εκπαιδεύσουν να πολεμήσουν εναντίον των μονάδων του Μουαμάρ Καντάφι, που θα έρχονταν για να ανακαταλάβουν την Κυρηναϊκή.
3. Για να προετοιμάσουν τις υποδομές, για την πρόσληψη και υποδοχή πρόσθετων ξένων μισθοφορικών στρατευμάτων.Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι Γαλλικές ειδικές δυνάμεις έχουν εγκατασταθεί στη Λιβύη από τότε. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία, με την οποία η Ισραηλινή κυβέρνηση και η CIA, ανέλαβαν τη δαπάνη για (50.000) μισθοφόρους. Με τον έλεγχο και των δύο (αντιμαχόμενων) πλευρών, οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση, ότι ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη, δικαιολογεί μια επέμβαση. Μόλις η ψευδαίσθηση καθιερώθηκε σταθερά από τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ άρχισαν να ισχυρίζονται ψευδώς, ότι ο ηγέτης της Λιβύης διέταζε το στρατό του από “μισθοφόρους”, να επιτεθεί και να σκοτώσει Λίβυους αμάχους. Βίντεο και φωτογραφίες αποτελούν συγκεκριμένες ενδείξεις, ότι οι λεγόμενοι “μισθοφόροι” του Καντάφι και οι “επαναστάτες” δεν είναι καθόλου Λίβυοι πολίτες. Οι εικόνες αποκαλύπτουν, ότι οι “αντάρτες” που οι ΗΠΑ προστατεύουν και υποστηρίζουν, προέρχονται ως επί το πλείστον από τον γενικότερα Αραβικό κόσμο και ειδικότερα, από τα “βασανισμένα” από τρομοκράτες κράτη της… Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας. Η απαίτηση των ΗΠΑ, να αποκαλούνται σωρηδόν “μισθοφόροι” οι υποστηρικτές του Καντάφι, γίνεται για να συγκαλυφθεί η χρηματοδότηση και η εισβολή μισθοφόρων του Ισραήλ, από τα γειτονικά κράτη της Αφρικής. Ψευδαίσθηση Αποτελέσματος Όλοι οι μισθοφόροι και οι “αντάρτες” στη Λιβύη έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είχαν προσληφθεί από δυνάμεις του εξωτερικού και χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μιας επανάστασης, έτσι ώστε οι ΗΠΑ και η Γαλλία και η Βρετανία, να μπορούν να ισχυρίζονται ακόμη, ότι επιδιώκουν την αλλαγή του καθεστώτος- (και όχι ότι κάνουν ακόμα) έναν άλλο πόλεμο του πετρελαίου. Αμέσως μετά ο ΟΗΕ, παράνομα ψήφισε υπέρ της επιβολής μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη, κατ’ εντολή των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Βρετανίας, και της Ιταλίας, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες πάγωσαν τα περιουσιακά στοιχεία των εθνικοποιημένων εταιρειών πετρελαίου και του κεντρικού κρατικού τραπεζικού συστήματος. Αντιδρώντας σε αυτή την παράνομη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Λιβύη ανακοίνωσε ότι διακόπτει κάθε στρατιωτική δραστηριότητα. Κάνοντας αυτό, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και οι λοιποί ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους, δεν θα είχαν καμία δικαιολογία, για να επιτεθούν στις Λιβυκές (στρατιωτικές) δυνάμεις, όπως θα ήθελαν και σκοπεύουν να κάνουν έτσι κι αλλιώς. Οι ΗΠΑ και η Γαλλία άρχισαν τον επιθετικό πόλεμο κατά της Λιβύης, ενώ η σημαία εκεχειρίας τέθηκε υπόψη τους, με την ανακοίνωση που εκδόθηκε από τη Λιβύη. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, στα εγκλήματα πολέμου περιλαμβάνονται και οι επιθέσεις, που εκδηλώνονται εναντίον αντιπάλου που σηκώνει σημαία με αίτημα ανακωχής!Ερώτηση προς τον Αμερικανό Υπουργό Άμυνας: Έχετε κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι όντως δεχθήκατε επίθεση στον αέρα από αεροσκάφη του (του Καντάφι); Υπήρξαν αναφορές (στον τύπο) για αυτό, αλλά έχετε ανεξάρτητη επιβεβαίωση; Αν ναι, σε ποιο βαθμό (επίπεδο ουδέτερου οργανισμού); Γκέιτς: Έχουμε δει τα δημοσιεύματα του Τύπου, αλλά δεν έχουμε καμία επιβεβαίωση για αυτό. Ναύαρχος Mullen: Αυτό είναι σωστό. Έχουμε δει (πληροφορίες) χωρίς να τις επιβεβαιώσουμε απολύτως.
ΠΗΓΗ: http://presscore.ca/2011/?p=1870
Μετάφραση: Μπαρμπανίκος Αρβανίτης

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Νομοθετούν από τώρα για την επόμενη μέρα της παράδοσης της πατρίδας;


Καθημερινά γίνεται πολύς λόγος για τον νέο νόμο Καστανίδη, ο οποίος αφορά την ποινικοποίηση ακόμα και της έκφρασης των Ελλήνων πολιτών, όταν αυτή στρέφεται εναντίον των ξένων. Ανάμεσα στα πολλά, τα οποία έχουν ακουστεί, είναι και ο νεολογισμός "εχθροπάθεια". Άποψή μας είναι —και την καταθέτουμε στο κείμενο αυτό — ότι αυτός ο νέος νομικός όρος είναι πολύ επικίνδυνος. Ας γνωρίζει ο αναγνώστης ότι ο όρος "εχθροπάθεια" δεν έχει σχέση με τους οικονομικούς μετανάστες, όπως πολλοί λανθασμένα νομίζουν. Η περίπτωση των λαθρομεταναστών καλύπτεται από τους νόμους περί ρατσισμού. Πάντα καλυπτόταν από αυτούς τους νόμους και δεν υπήρχε λόγος να καταφύγουν οι νομοθέτες μας σε κακόηχους νεολογισμούς. Οι λαθρομετανάστες είναι πολύ αδύναμοι, για ν' αντιμετωπίζονται ως "εχθροί" και άρα η έννοια της "εχθροπάθειας" δεν εφευρέθηκε γι' αυτούς. Οι λαθρομετανάστες αντιμετωπίζονται περισσότερο ως ένα γενικό πρόβλημα, παρά ως συγκεκριμένα πρόσωπα και πολύ περισσότερο ως εχθροί. Αυτή η έννοια έχει σχέση μ' εκείνους, οι οποίοι ναι μεν είναι ξένοι, αλλά ταυτόχρονα έχουν και την ισχύ να εμφανίζονται ως εχθροί των Ελλήνων… Ξένοι εχθροί των Ελλήνων μέσα στην ίδια την Ελλάδα, γιατί μέσα στην Ελλάδα θα έχει ισχύ ο νόμος αυτός. Άρα αυτή η έννοια έχει σχέση με τους μελλοντικούς κυρίαρχους της πατρίδας μας και άρα καλύπτει τις μελλοντικές ανάγκες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Θεωρούμε λοιπόν ως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι πρόκειται περί "παραγγελιάς" της γερμανικής πρεσβείας. Γιατί; Γιατί, μετά το ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου και τη μαζική γερμανική "εισβολή" —που προβλέπεται ότι θ' ακολουθήσει— είναι βέβαιον ότι θα γίνουν ορατά όλα αυτά, τα οποία σήμερα κρύβονται επιμελώς. Είναι βέβαιον ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις. Όταν, δηλαδή, ο ελληνικός λαός θα βλέπει ότι τα πάντα θα ανήκουν και θα ελέγχονται από τους ξένους, είναι βέβαιον ότι θ' αρχίσει να "φορτώνει". Όταν αυτοί οι ξένοι θα εμφανίζονται να είναι μιας συγκεκριμένης εθνικότητας, είναι βέβαιον ότι θ' αρχίσουν να εκφράζονται απόψεις περί "εχθρών", "κατακτητών", "ιμπεριαλιστών" κλπ.. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι ξένοι είναι οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί της Μέρκελ, του Σόιμπλε και βέβαια της βρωμοφυλλάδας με το όνομα Bild… Οι "τίμιοι" Γερμανοί, που με άτιμες Siemens έχουν ρημάξει τα πάντα και όχι μόνον δεν ζητάνε συγνώμη, αλλά μας κατηγορούν κιόλας. Οι "τίμιοι" Γερμανοί, που, όχι μόνον δεν μας έχουν αποζημιώσει για τις παλαιότερες ατιμίες τους, αλλά μας έχουν ήδη "εξευτελίσει" παγκοσμίως ως λαό και μας έχουν εμφανίσει σαν τα λαμόγια και τους τεμπέληδες του Πλανήτη. Αντιλαμβανόμαστε ότι η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει και απλά κάποιοι ισχυροί προσπαθούν προκαταβολικά να θέσουν τους όρους που τους συμφέρουν. Ο νόμος Καστανίδη αυτήν την ανάγκη των Γερμανών προσπαθεί να εξυπηρετήσει. Προσπαθεί να προλάβει και ν' αποτρέψει κάθε αντιδραστική φωνή στη μελλοντική μαζική "εμφάνισή" τους στην πατρίδα μας. Με αυτόν τον νόμο δίνει το νομικό δικαίωμα στον ξένο κατακτητή να στρέφεται νομικά εναντίον του οποιουδήποτε Έλληνα θα "στρέφει" τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον του. Επειδή οι σύγχρονοι Γερμανοί κατακτητές δεν έχουν όπλα και σφαίρες για να αυτοπροστατεύονται —όπως οι πρόγονοί τους—, φροντίζουν από τώρα οι δωσίλογοι να τους προσφέρουν νομικά "όπλα", προκειμένου να ελέγξουν την ελληνική "αντίσταση" ακόμα και στο λεκτικό επίπεδο. Είναι λάθος λοιπόν να νομίζει κάποιος ότι ο νέος νόμος αφορά τους φουκαράδες τους λαθρομετανάστες. Εντέχνως κάποιοι στρέφουν την προσοχή των Ελλήνων προς αυτούς, ενώ στην πραγματικότητα πίσω από αυτόν τον νόμο και βέβαια τους λαθρομετανάστες κρύβονται οι μελλοντικές γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Ο νέος όρος τους ανθρώπους αυτούς αφορά… Τους ανθρώπους, οι οποίοι θα έρθουν από τη Γερμανία, για να διαχειριστούν τη λεία του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα … Τους ανθρώπους, οι οποίοι με την "ευλογία" του Βερολίνου θα ζήσουν τον "μύθο" τους στην Ελλάδα… Τους ανθρώπους, οι οποίοι —σε μια Ελλάδα που θα λιμοκτονεί— θα εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ σε μισθούς, εξαιτίας της πάλαι ποτέ περιουσίας των Ελλήνων. Επί έναν και πλέον αιώνα πλήρωναν όλοι οι Έλληνες φόρους, για να δημιουργηθούν οι θηριώδεις ΔΕΚΟ και για τις οποίες όλοι τους αισθάνονταν περήφανοι και ξαφνικά —και εξαιτίας προδοσίας— αυτές οι ΔΕΚΟ θα γίνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις ξένων …Ξένων, οι οποίοι διέφθειραν πολιτικές ηγεσίες, συνδικαλιστές και υπαλλήλους και λεηλάτησαν τα πάντα. Αυτοί οι ξένοι θα έρθουν σε λίγο καιρό και θα ζουν ανάμεσα στα θύματά τους. Ξένοι άρπαγες, οι οποίοι με τα χρήματα των Ελλήνων —και εξαιτίας της περιουσίας των Ελλήνων— θα ζουν σαν μεγιστάνες στην Ελλάδα. Θα ζουν στα καλύτερα προάστια των Αθηνών, θα τρώνε στα καλύτερα εστιατόρια των Αθηνών, τα παιδιά τους θα τα στέλνουν στα δικά τους ιδιωτικά σχολεία και ...επειδή μας αγαπάνε πολύ, θα αγοράζουν και οικόπεδα στα ελληνικά νησιά. Όλοι αυτοί οι άρπαγες, οι οποίοι είναι ήδη γνωστοί, δεν είναι οι μόνοι. Αυτοί είναι η "εμπροσθοφυλακή" μιας μεγάλης ομάδας, που προετοιμάζεται ν' ακολουθήσει. Είναι θέμα χρόνου να πλαισιωθούν από ομοίους τους, εφόσον η φράου Μέρκελ έδωσε "εντολή" στην κυβέρνηση των δωσίλογων να ξεπουλήσει το δημόσιο κεφάλαιο. Κοντά σ' αυτούς —οι οποίοι ήδη ζουν τον "μύθο" τους, εξαιτίας του ΟΤΕ ή του Αεροδρομίου— σύντομα θα προστεθούν κι αυτοί, οι οποίοι θα κάνουν το ίδιο, εξαιτίας της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ κλπ.. Τα πάντα θα ξεπουληθούν και είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν οι εκπρόσωποι των νέων ιδιοκτητών …Οι εκπρόσωποι των "δάνειων δυνάμεων", όπως τους αναφέρει ο Vlakogiorgo. Ο ελληνικός λαός θα καταδικαστεί στο επίπεδο της "Μπανανίας" και οι νέοι —και βέβαια ξένοι— ιδιοκτήτες της χώρας θα είναι οι μόνοι που στην Ελλάδα θα ζουν πλουσιοπάροχα. …Προκλητικά πλουσιοπάροχα χάρη στα πλούσια κλοπιμαία. Ποιος ξεχνά τους θλιβερούς υπαλλήλους του ΔΝΤ, οι οποίοι έψαχναν σπίτι στη Διονυσίου του Αρεοπαγίτου; Θλιβεροί λογιστές, οι οποίοι ήθελαν να βλέπουν με τα σώβρακα την Ακρόπολη. Αυτό βέβαια δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο. Και οι προηγούμενοι γκεσταπίτες τα ίδια "γούστα" είχαν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τραγελαφικό τρόπο. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου πάντα έλκυε τους "πολιτισμένους" κατακτητές …Αυτούς, οι οποίοι "δικαιούνταν" να κατοικούν δίπλα στον Παρθενώνα. Αυτό θα ξανασυμβεί σε μεγάλη κλίμακα και μάλιστα πολύ σύντομα. Τζάμπα ήταν τότε και τζάμπα είναι και τώρα. Με τα όπλα τότε τα "απαλλοτρίωναν" και τώρα με "δικαστικές εντολές" θα κάνουν το ίδιο. Αρκεί κάποιος να έχει γνώση των ιστορικών στοιχείων και να κάνει τις απαιτούμενες συγκρίσεις. 1.200.000 εποίκους Γερμανούς είχε στόχο να μεταφέρει ο Χίτλερ στην Ελλάδα, για να "κλειδώσει" την ελληνική κατάκτησή του. Δεν πρόλαβε όμως να το πραγματοποιήσει και τα σχέδιά του έμειναν στα "χαρτιά". Έμειναν στα "χαρτιά" μέχρι τώρα, γιατί η Γερμανία —όπως όλα δείχνουν— είναι θέμα χρόνου να επαναλάβει τον εαυτό της. Στη σημερινή Ελλάδα υπάρχουν ήδη πάνω από δύο εκατομμύρια ξένων ιδιοκτησιών. 600.000 νέες κατοικίες για Γερμανούς εποίκους προβλέπεται να κατασκευαστούν. Ούτε ο Χίτλερ δεν ήταν τόσο φιλόδοξος. Η ευρωπαϊκή "ένωση" θα "σώσει" την Ελλάδα, όπως θα την έσωζε η "ένωσή" της με τη Γερμανία του Χίτλερ. Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα, την οποία θα προσφέρει στους Έλληνες η σημερινή κυβέρνηση των δωσίλογων και των πρόθυμων του ΔΝΤ. Ο ελληνικός λαός στην νέα γερμανικής ιδιοκτησίας ελληνική πραγματικότητα θα προσφέρει στους επικυρίαρχους μόνον σερβιτόρους για να τους υπηρετούν και αστυφύλακες για να τους προστατεύουν. Θα ζήσουμε τα "μεγαλεία" της Ινδίας, της Ροδεσίας και άλλων διάσημων αποικιών. Επειδή όμως αυτοί οι αστυφύλακες δεν θα φτάνουν για την ασφάλειά τους, θα τους προσφέρεται η επιπλέον προστασία του νόμου. Αυτούς τους νέους και ξένους ιδιοκτήτες του συνόλου του ελληνικού κεφαλαίου έχει στόχο να προστατεύσει ο νέος νόμος περί εχθροπάθειας… Αυτούς προσπαθεί να εξυπηρετήσει ο δωσίλογος Καστανίδης. "Εχθροπαθής" θα είναι στο άμεσο μέλλον και θα διώκεται ποινικά όποιος θα "θυμίζει" στους Έλληνες πως όλοι αυτοί οι ξένοι, που ζουν ως μεγιστάνες, εξαιτίας της πρώην λαϊκής περιουσίας, είναι κλέφτες. "Εχθροπαθής" θα είναι στο άμεσο μέλλον όποιος θα καταγγέλλει το γερμανικό κράτος και τη γερμανική κυβέρνηση για εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού. "Εχθροπαθής" θα είναι και όποιος καταγγέλλει τους Εβραίους συνέταιρους αυτών των ιμπεριαλιστών. Θα βλέπεις τον Μωυσή της ΔΕΗ και δεν θα τολμάς να "θυμίσεις" σε κανέναν πως είναι Εβραίος, ο οποίος μεθοδεύει τις επενδύσεις της ελληνικής εταιρείας που τον πληρώνει στις γερμανικές "τσέπες". Δεν θα τον "θυμάσαι" αυτόν και θα "ξεχάσεις" ότι και ο Εβραίος Μανασής έκανε το ίδιο στον ελληνικό ΟΤΕ. "Εχθροπαθής" θα είναι όποιος, για παράδειγμα, δεν έχει την άποψη του "δημοκράτη" Μπουτάρη περί Εβραίων …Όποιος θα τολμά να καταγγείλει την εβραϊκή συμμορία των Καζίνο του Κοέν, που λεηλατεί τους Έλληνες… Όποιος θα τολμά να καταγγείλει τα δέκα εκατομμύρια που έλαβε η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης για ένα "χαμένο" οικόπεδο, το οποίο δεν της ανήκει εδώ και δεκαετίες. Εν μέσω οικονομικής κρίσης και ενώ το ελληνικό κράτος έχει κτιστεί πάνω σε εκούσιες ή ακούσιες "δωρεές" χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, οι Εβραίοι δεν θέλουν να δώσουν στο κράτος αυτό ούτε την "αρρώστια" τους. Το δέχεσαι αυτό και ζεις μ' αυτό. Απλά, αν το πεις αυτό, είσαι "εχθροπαθής". Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Έχουν ξανασυμβεί την εποχή της αποικιοκρατίας. Νόμοι, οι οποίοι να περιορίζουν την "εχθροπάθεια" έχουν επιβληθεί στους Ινδούς και τους Ροδεσιανούς του παρελθόντος. Απλά εκεί προστατεύονταν οι Βρετανοί, ενώ στην Ελλάδα θα προστατεύονται οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους. Είναι όμως πλέον φανερό ότι αυτή η ανάγκη είναι γι' αυτούς επιτακτική. Οι ιμπεριαλιστές έχουν φτάσει στο τελικό στάδιο του σχεδιασμού τους. Στο στάδιο, στο οποίο πλέον πρέπει να εισαγάγουν στην Ελλάδα μορφωμένο στελεχιακό δυναμικό, για να διαχειριστεί τα "κλοπιμαία" τους. Στο στάδιο, στο οποίο πρέπει να μεταφέρουν και αγράμματη "πλέμπα", για να προστατεύσουν τις κατακτήσεις τους. Αυτό το χαμηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό έχει μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για την Ελλάδα… Την ίδια άποψη που είχαν οι αστοιχείωτοι Βρετανοί λοχίες, για παράδειγμα, για την Ινδία και τους Ινδούς… Την άποψη των αποικιοκρατών. Απλά, εκεί ήταν λιγούρια στρατιωτικοί, ντυμένοι με στολές, ενώ εδώ φοράνε κουστούμια …σαν τα λιγούρια τους λογιστές του ΔΝΤ. Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Οι δυνάμεις αυτές δείχνουν από τώρα τα δείγματα "γραφής" τους. Δείχνουν από τώρα πόσο υπολογίζουν τους Έλληνες, τον πολιτισμό τους και την εθνική τους κυριαρχία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των συστηματικών ανθελληνικών "εκστρατειών" τύπου Bild… Της πληρωμένης από τους τοκογλύφους δυσφημιστικής εκστρατείας εναντίον των Ελλήνων. Η εφημερίδα Bild "έδειξε" στην αγράμματη πλέμπα της Γερμανίας —η οποία πάντα στρατεύεται για το μεροκάματο— το πόσο πρέπει να υπολογίζει και βέβαια να υπολήπτεται τους Έλληνες. Σε μια από τις ελάχιστες φορές —λόγω των περιορισμών που ακολούθησαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο—, που βγήκαν μερικά πολεμικά πλοία της Γερμανίας στη Μεσόγειο, οι Γερμανοί ξανάρχισαν τα ίδια. Αυτοί, οι οποίοι κάποτε επιτέθηκαν στην Κρήτη και απέτυχαν να την κατακτήσουν, έρχονται τώρα σαν δήθεν "σύμμαχοι", αλλά τολμάνε να βρίζουν και να χτυπιούνται με τους λιμενικούς της Κρήτης. Μέθυσαν τα ζώα κι αποκάλυψαν αυτά, τα οποία εκπαιδεύονται να κρύβουν… Τα ζώα, τα οποία μπροστά στη γερμανική εξουσία δεν τολμάνε να βγάλουν άχνα, ήρθαν στην "αποικία" και νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Όμως, αυτά δεν πρέπει να τα λέμε και πολύ …για να μην μας κατηγορήσουν για "εχθροπάθεια"… Να μην μας κατηγορήσουν για καθυστερημένους και εχθροπαθείς σαν τους προγόνους μας στην Αντίσταση.
Παναγιώτης Τραϊανού

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Εισαγγελέας κάνει λόγο για ωμή παραβίαση του Συντάγματος


Γροθιά στο στομάχι της κυβέρνησης του κατοχικού Μνημονίου αλλά και συγκεκριμένων υπουργών της εκτελεστικής εξουσίας, που κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και ενδεχομένως να έχουν υποπέσει σε σοβαρές κακουργηματικές κατηγορίες, αποτελούν οι δηλώσεις που έκανε στις 18/3 στην Ευελπίδων ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, ο οποίος υπέβαλε αιφνίδια παραίτηση από τα καθήκοντα του. Ο κ. Σακκάς, μιλώντας στη «δημοκρατία», κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα και την ατιμωρησία των βουλευτών κάνοντας λόγο για «κρατικά κακουργήματα» και για ωμή παραβίαση του Συντάγματος με αποτέλεσμα την καταβύθιση της Δικαιοσύνης και την κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων του πολίτη. Ο πρώην –πια- εισαγγελέας κάνει αναφορά σε «πολιτικούς εγκληματίες που μένουν ατιμώρητοι και οι πολίτες πληρώνουν τις συνέπειες» αλλά και σε «δομημένα οικονομικά εγκλήματα των κυβερνώντων», τα οποία δεν ερευνήθηκαν εξαιτίας της περιβόητης βουλευτικής τους ασυλίας. «Με την παραίτηση μου εκφράζω τη διαμαρτυρία μου για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα λόγων, πέραν του κυκεώνα των νόμων, που η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία δημιούργησαν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Δεν ανέχομαι εγώ να υπηρετώ την ποινική δικαιοσύνη και να διώκω το έγκλημα και να βλέπουμε το έγκλημα των πολιτικών να συγκαλύπτεται. Να βλέπουμε το θεσμικό όργανο, τη Βουλή, που είχε από το Σύνταγμα ποινική αρμοδιότητα να ελέγξει και να διώξει τα εγκλήματα των κυβερνώντων να τα αφήνει να παραγράφονται. Μιλάμε για τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται και υποκρύπτονται πολιτικά πρόσωπα» τόνισε ο εισαγγελέας. Ο παραιτηθείς εισαγγελικός λειτουργός υπενθυμίζει και τις αναρίθμητες περιπτώσεις παραγραφής αδικημάτων πολιτικών προσώπων, θεωρώντας ως υπαίτιο όργανο της ατιμωρησίας τη Βουλή. Ποινικές ευθύνες «Μιλάω για τις περιπτώσεις που από τον Άρειο Πάγο διαπιστώθηκαν ότι είχαν παραγραφεί. Η Βουλή ήταν εισαγγελέας. Δεν επιτέλεσε το καθήκον της ως συλλογικό όργανο και έχει ποινικές ευθύνες». Στο ερώτημα ποιος θα δικάσει αυτούς που δεν δίκασαν και παρέβησαν το Σύνταγμα ο κ. Σακκάς απάντησε: «Αυτό είναι ένα ερώτημα, Εάν υπάρχει όργανο για να τους δικάσει. Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε με νόμο να αρθεί η ασυλία τους και να περάσουν από Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο». Ο πρώην εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, θεωρούμενος ως «σκληρός» λειτουργός της Δικαιοσύνης, ασχολήθηκε πριν από δύο χρόνια και με την υπόθεση εξιχνίασης της απόπειρας ανθρωποκτονίας της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν παραιτηθεί ο κ. Σακκάς παρήγγειλε νέα προκαταρκτική εξέταση από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής για να ανακαλυφθούν οι άγνωστοι ακόμα δράστες. Στην παραγγελία του ζητεί, κατά τις ίδιες πληροφορίες, να κληθεί να καταθέσει και ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. «Δεν μπορώ να το διαψεύσω αυτό για την κλήση Χρυσοχοϊδη. Η υπόθεση δεν έχει μπει στο αρχείο, όπως εσφαλμένα ειπώθηκε. Διαπίστωσα ότι θα έπρεπε απλώς να έχει ερευνηθεί πιο σωστά. Και ο υπουργός, δυστυχώς, είχε κάνει δημόσιες ανακοινώσεις. Μάλιστα με αυτές τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις έχουν επικηρυχθεί και οι δράστες της κυρίας Κούνεβα. Άρα και αυτός θα πρέπει να δώσει κάποιες απαντήσεις. Νομίζω ότι και η Αστυνομία αλλά και η παθούσα δεν έδωσαν πλήρη στοιχεία όταν έπρεπε».

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

"Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς"...


Βρισκόμαστε στο έτος 1944. Ήδη το καλοκαίρι έχει έρθει και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η παρουσία τους στην χώρα δεν κρατήσει πολύ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις και τα μπλόκα εντείνονται. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ πολεμά αποφασιστικά για την ημέρα της απελευθέρωσης που κοντοζυγώνει. Παράλληλα μεγάλη ανυπομονησία έχει απλωθεί στους συνεργάτες των Γερμανών στην Αθήνα και όλη την χώρα. Τι θα συμβεί τώρα που ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει ακάθεκτος ? Τι θα απογίνουν εκείνοι ? Οι Γερμανοί φαίνονται καθησυχαστικοί. Υπόσχονται για όσους το επιθυμούν να τους πάρουν μαζί τους στην Γερμανία όταν επιστρέψουν. Οι Γερμανοί τελικά θα εγκαταλείψουν την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, πριν όμως από αυτό διοργάνωσαν μια αποχαιρετιστήρια φιέστα...Με κάθε επισημότητα, οι Γερμανοί αποστέλλουν προσκλήσεις σε όλον τον "καλό" κόσμο της Αθήνας και των προαστίων. Καλούν κάθε είδους συνεργάτες τους, ταγματασφαλίτες, χωροφύλακες, δοσιλόγους και μαυραγορίτες. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου. Σε αυτήν θα λάβουν μέρος πάνω από 100 καλεσμένοι και υψηλά ιστάμενοι της γερμανικής διοίκησης. Οι δοσίλογοι Γκόβερης, Κωστούλας, Φαρδούλης, Κούκας, Λιάσκας Χαμουρτζόγλου, Γιαννόπουλος, οι μαυραγορίτες Σταματόπουλος, Δενδρινός, Λιναρδάκης, Άρνης και Έξαρχος, ο Πέππας, προμηθευτής των Γερμανών ο Μιχαηλίδης γνωστός μαυραγορίτης λαδιού, ο Κωσταντόπουλος, ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας, ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα Λακιώτη καταδότες των Γερμανών, οι δοσίλογοι Χατζηδημητρίου και Σιάκος και ο Παπαβασιλείου στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και άλλοι πολλοί. Η φιέστα θα ξεκινήσει με χορό, αργότερα ένα πλούσιο τραπέζι θα στρωθεί για να αποχαιρετισθούν οι συνδαιτυμόνες. Κρέας και φαγητά που σπάνιζαν ακόμα και από τα πιο εύπορα σπίτια και μπύρα άφθονη γερμανική μπύρα. Το γεύμα θα συνεχιστεί μέχρι τα ξημερώματα και τέλος θα έλθει το γκραν φινάλε. Με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου οι Γερμανοί αποχωρούν χαιρετώντας ευγενικά τους καλεσμένους τους. Αμέσως μετά μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών θα μπουν οπλισμένοι στο κτίριο και θα εκτελέσουν εν ψυχρώ τους καλεσμένους. Δεν θα επιβιώσει ούτε ένας. Αυτό ήταν το μεφιστοφελικό τέλος πολλών από τους δοσίλογος της κατοχής που μας φέρνει στο νου το αρχαίο ρητό περί προδοσίας και προδοτών, "Την προδοσία αγάπησαν πολλοί, τον προδότη κανένας.." Το φαντάζεστε, κάποια μέρα, οι ΔΝΤδες να καλέσουν σε ένα...τελευταίο γεύμα όλους τους συνεργάτες τους; http://alfeiospotamos.blogspot.com/

Έξω από τη Βουλή...

Έξω από τη Βουλή ένα κλεφτρόνι άρπαξε την τσάντα μιας κυρίας. "Πιάστε τον κλέφτη" ακούστηκαν μερικές φωνές... Kαι μια ομάδα βουλευτών, που εκείνη την ώρα έβγαινε από το κτίριο της Bουλής, το ‘βαλε στα πόδια... Χάρρυ Κλυνν http://taxalia.blogspot.com

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

"Όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση..."


Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:
Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι οποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνω το λόγο μου.
Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!
Εφημερίδα ΑΙΩΝ (13 Νοεμβρίου 1838)

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Οι Έλληνες απανταχού της γης...


Κοιτάξτε αυτήν τη φωτογραφία. Είναι ίσως η διασημότερη φωτογραφία του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τραβηγμένη από το σπουδαίο Γιουτζίν Σμιθ. Δείχνει, καλύτερα από κάθε άλλη, τη γενναιότητα και το θάρρος του ανώνυμου Αμερικανού φαντάρου, που πολέμησε για την ελευθερία. Με το τσιγάρο να κρέμεται μάγκικα στα χείλη και με βλέμμα που τσακίζει κόκαλα, αυτός ο στρατιώτης έγινε το σύμβολο της μεγαλύτερης γενιάς των Αμερικανών. Αυτός ο στρατιώτης, όμως, λέγεται Ευάγγελος Κλωνής. Και είναι Έλληνας.
Ο Ατλαντικός ήταν γκρίζος και η συννεφιά βαριά. Υπήρχε παντού η μυρωδιά της θάλασσας, και το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος των κυμάτων. Είχε φουσκοθαλασσιά, και τα αποβατικά, τα επονομαζόμενα «σκάφη Χίγκινς», από τον ιδιοφυή μπεκρή που τα είχε σχεδιάσει, λικνίζονταν σαν καρυδότσουφλα, καθώς πλησίαζαν στην ακτή.
Πολλοί έκαναν εμετό. Μερικοί επειδή ζαλίζονταν από τη θάλασσα. Ο Βαγγέλης είχε στο πλάι του τον Ιρλανδό, όπως πάντα. Ήταν κολλητοί φίλοι εδώ και μήνες, από το Σαουθάμπτον, όπου περίμεναν πότε θα έρθει η ώρα για την απόβαση. Στέκονταν στοιβαγμένοι μέσα στο Χίγκινς με καμιά τριανταριά άλλους. Όλοι τους νέοι, ντυμένοι στα χακί, με το κράνος στο κεφάλι και ένα μεγάλο κόκκινο «1» στον ώμο, το σήμα της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, της θρυλικής Big Red One.Ήταν 6 Ιουνίου του 1944. Η D-Day. Και ήταν 6:30 το πρωί. Αυτό ήταν το πρώτο κύμα της απόβασης της Νορμανδίας.
Ο Βαγγέλης στεκόταν σιωπηλός δίπλα στον Ιρλανδό και σκεφτόταν την Κεφαλονιά.Και, μετά, ο πυθμένας του Χίγκινς έγδαρε την άμμο της Όμαχα Μπιτς, η πόρτα άνοιξε και οι φαντάροι της Big Red One ξεχύθηκαν στο σφαγείο...
Οι Κεφαλλονίτες είναι ιδιόμορφη κατηγορία Ελλήνων. Τους αποκαλούν μουρλούς -και οι περισσότεροι το παραδέχονται κιόλας-, αλλά το σίγουρο είναι ότι στην Ιστορία τους έχουν να παρουσιάσουν τα πιο ασυνήθιστα επιτεύγματα από όλους τους Έλληνες. Ένας από αυτούς, για παράδειγμα, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έγινε αντιβασιλιάς στο Σιάμ. Ένας άλλος, ο Ιωάννης Φωκάς, έκανε το 1592 τον περίπλου του Καναδά και πέρασε στον Ειρηνικό, όπου το στενό ανάμεσα στο Βανκούβερ και την ηπειρωτική χώρα έχει ακόμη το όνομά του. Ένας άλλος, ο μηχανικός Μαρίνος Χαρμπούρης, κατάφερε, εν έτει 1770, να μεταφέρει ένα βράχο βάρους 2.000 τόνων από ένα έλος της Φινλανδίας στην Αγία Πετρούπολη. Από ό,τι φαίνεται, αυτή η εκλεκτή παρέα ηρώων πρόκειται να υποδεχτεί ένα νέο μέλος.
Ο Ευάγγελος Κλωνής γεννήθηκε στον 'Aγιο Γεώργιο της κοινότητας Πάστρας στις 28 Οκτωβρίου του 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας, η οποία συνολικά θα αποκτούσε οκτώ. Ο Βαγγέλης άρχισε να καπνίζει όταν ήταν τεσσάρων, να δουλεύει όταν ήταν πέντε και παράτησε το σχολείο στην τρίτη δημοτικού. Στα 14 του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου εργαζόταν ο μεγαλύτερος αδερφός του. Εκεί δούλεψε ως εισπράκτορας στο λεωφορείο ενός άλλου Κεφαλλονίτη, του Γεράσιμου Αρσένη. Φορούσε την άσπρη του στολή και έκοβε τα εισιτήρια. Ό,τι έβγαζε το έστελνε στη μητέρα του, αλλά τα λεφτά ήταν λίγα.Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρόνων, το λεωφορείο είχε σταματήσει στον Πειραιά και ο Βαγγέλης είδε κάτι ναύτες να βγαίνουν από ένα καράβι, να πηγαίνουν σε ένα κοντινό κρεοπωλείο, να φορτώνουν κομμάτια κρέας στον ώμο και να τα μεταφέρουν στο καράβι. Οι ναύτες φορούσαν άσπρες στολές. Ο Βαγγέλης πήγε αμέσως στον Αρσένη, του έδωσε τις εισπράξεις της ημέρας και του είπε: «Εγώ φεύγω. Πες στη μάνα μου ότι θα της στείλω λεφτά από την Αμερική». Πήγε στο κρεοπωλείο, φορτώθηκε ένα κομμάτι κρέας, μπήκε σκυφτός στο καράβι και κρύφτηκε στα αμπάρια.
Έμεινε κρυμμένος τρεις μέρες, μέχρι που η δίψα, η πείνα και οι αρουραίοι τον ανάγκασαν να παραδοθεί. Είχαν ήδη περάσει το Γιβραλτάρ και ο καπετάνιος δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον βάλει στη δουλειά μέχρι να έπιαναν λιμάνι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συμπάθησε το νεαρό και τον έβαζε τα βράδια να τους λέει τραγούδια από το νησί. Βλέπετε, ήταν κι εκείνος Κεφαλλονίτης.
Όταν έφτασαν στο Λος Άντζελες, ο καπετάνιος προσφέρθηκε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χαρτιά στον Βαγγέλη, για να τον κάνει ναυτικό, αλλά αυτός δεν ήθελε. Έτσι τον αποχαιρέτησε δίνοντάς του ένα τελευταίο δώρο, που θα τον διευκόλυνε να περάσει από τον τελωνειακό έλεγχο.
Ο Βαγγέλης δεν ήξερε λέξη αγγλικά και δεν είχε κανένα χαρτί πάνω του, οπότε, όταν ήρθε η σειρά του, προσποιήθηκε τον κωφάλαλο και δεν απαντούσε σε καμία ερώτηση. Οι υπάλληλοι τον άφησαν να περάσει επειδή ήταν όμορφος και σοβαρός, και επειδή φορούσε ένα εντυπωσιακό, επίσημο κοστούμι.
Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά στο ανθοπωλείο ενός άλλου συμπατριώτη του, του Σπύρου Στεφανάτου (ο οποίος σήμερα ζει στην Κεφαλονιά - είναι 94 ετών). Η πόλη όμως δεν του άρεσε, είχε πολύ κόσμο και δεν ήταν συνηθισμένος. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλεψε πιατάς σε ένα εστιατόριο, και κάποια στιγμή αγόρασε μια δική του καντίνα με χοτ ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο. Εκτός από την ωριμότητα που είχε αποκτήσει δουλεύοντας τόσα χρόνια (πράγμα που τον έκανε να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος από ό,τι ήταν) είχε και τα γονίδια με το μέρος του. Καθώς άφηνε πίσω τον εφηβικό εαυτό του, μεταμορφωνόταν σε έναν πολύ εντυπωσιακό άντρα. Δεν ήταν πολύ ψηλός, ούτε ιδιαίτερα μεγαλόσωμος, αλλά είχε πολύ καθαρό, αρρενωπό πρόσωπο και έντονο βλέμμα που έκανε αμέσως εντύπωση στις κοπέλες. Μια Ελληνοπούλα τον ερωτεύτηκε και θέλησε να τον παντρευτεί. Αυτός όμως αρνήθηκε - ισχυρίστηκε ότι όταν μικρός ακόμη και έπρεπε να βοηθά την οικογένειά του στην Ελλάδα. Αυτή τον απείλησε ότι θα τον κατέδιδε στις Αρχές, καθώς εξακολουθούσε να ζει και να δουλεύει παράνομα στη χώρα. Ο Βαγγέλης έφυγε από το Ντένβερ και πήγε στο Σικάγο, όπου δούλεψε σε εστιατόρια και μπαρ («μπάρες», όπως τα αποκαλεί ο γιος του Νίκος), αλλά δεν του άρεσε καθόλου το κρύο, έτσι έφυγε πάλι και πήγε στο Χιούστον. Εκεί τον ενοχλούσε η υγρασία, οπότε επέστρεψε στο Ντένβερ, όπου το κλίμα του άρεσε περισσότερο, ελπίζοντας ότι στο μεταξύ η κοπέλα θα είχε βρει κάποιον άλλο και θα τον άφηνε ήσυχο. Έτσι έγινε, αλλά δεν έμελλε να μείνει ούτε εκεί για πολύ. Ένας φίλος του Κεφαλλονίτης του πρότεινε να πάνε στη Σάντα Φε του Νιου Μέξικο για να βρουν κάποιους φίλους (Κεφαλλονίτες φυσικά) και τον ακολούθησε.
Η Σάντα Φε τότε είχε 8.000 κατοίκους, από τους οποίους οι 800 ήταν Έλληνες. Η κοινότητα ήταν πολύ ζωντανή και όλα τα εστιατόρια, τα μπαρ και τα κοσμηματοπωλεία ήταν ελληνικά. Ο Βαγγέλης λάτρεψε το μέρος - τα πάντα εκεί, ακόμα και το κλίμα, του θύμιζαν Ελλάδα.
Ένας Ζακυνθινός, ο Παναγιώτης Πομόνης, τον πήρε σε ένα μπαρ - εστιατόριο που είχε. Αυτός και η γυναίκα του Ελένη τον δέχτηκαν σαν παιδί τους και ο Βαγγέλης τους το ανταπέδωσε κοπιάζοντας σκληρά. Οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλά και ο Βαγγέλης γρήγορα έγινε συνεταίρος στο μαγαζί. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: εξακολουθούσε να είναι παράνομος.
Όταν άρχισε ο πόλεμος, βγήκε ένα νέο διάταγμα που καλούσε τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν, με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα. Ο Βαγγέλης Κλωνής αποφάσισε να πάει στον πόλεμο.
«Ο πατέρας μου ποτέ δεν μίλαγε για τον πόλεμο» λέει ο Νίκος Κλωνής, ο δεύτερος από τους τρεις γιους του Βαγγέλη. «Δεν του άρεσε να λέει ιστορίες γι' αυτά τα πράγματα. Μερικές φορές, όταν τον ρωτούσαμε επίμονα, μας μάλωνε». Η θητεία του Βαγγέλλη Κλωνή είναι ένα μεγάλο μυστήριο όχι τόσο για τα (πολλά) πράγματα που δεν ξέρουν ούτε οι πιο κοντινοί του άνθρωποι, αλλά για τις λεπτομέρειες που είναι γνωστές και επιβεβαιωμένες και συνθέτουν μια ημιτελή, όμως απίστευτη ιστορία.
Αυτά που ξέρουμε, από τις ιστορίες που είπε στα παιδιά του, από τα αντικείμενα που άφησε πίσω του και από διάφορα στοιχεία επίσημων αρχείων που έχουν ανακαλύψει οι δικοί του, πληροφορίες ανεπιβεβαίωτες αλλά πιθανότατα αληθινές, είναι τα εξής:
Ο Βαγγέλης Κλωνής, μετά την κατάταξή του, ταξίδεψε στο Fort Bliss στο Τέξας, όπου εκπαιδεύτηκε στο στρατό ξηράς. Χάρη στις εντυπωσιακές του επιδόσεις (ήταν άριστος σκοπευτής) τον έστειλαν στη Βιρτζίνια, στη βάση των πεζοναυτών. Εκεί τον κορόιδευαν επειδή δεν ήξερε καλά αγγλικά και δεν ήταν μεγαλόσωμος, στο γνωστό πνεύμα της εκπαίδευσης και της σκληραγώγησης, αλλά ο Κλωνής ήταν πλέον 25 χρόνων και από αυτά είχε δουλέψει τα 20, οπότε δεν ήταν ιδιαίτερα δεκτικός σε τέτοιου είδους εκπαίδευση ούτε χρειαζόταν άλλη σκληραγώγηση. Πλακώθηκε με κάμποσους σκληροτράχηλους marines και τελικά μετατέθηκε πίσω στο στρατό ξηράς. Φεύγοντας έκλεψε τα λουριά που χρησιμοποιούσαν οι πεζοναύτες για να δένουν το καμουφλάζ στα κράνη τους. Του άρεσαν πιο πολύ από το δίχτυ που έβαζαν στο στρατό ξηράς, κι αυτό ήταν το μόνο πράγμα που κράτησε από τους πεζοναύτες.
Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη βάση της Βιρτζίνια με το στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει και περίμενε να ακούσει πού θα τον έστελναν, πιθανότατα στον Ειρηνικό, όταν ένας βαθμοφόρος ήρθε τον βρήκε και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως.
«Σου έχω άσχημα νέα» του είπε. «Οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στη Σάντα Φε».
Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στη Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα:«Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».
Ο πρώτος σταθμός του Κλωνή στον πόλεμο ήταν στη Βόρεια Αφρική. Πολέμησε στην Τυνησία, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είχε ήδη ενσωματωθεί στην 1η Μεραρχία Πεζικού, η οποία «καθάρισε» αυτό το μέτωπο στις 9 Μαΐου του ?43, με την παράδοση 40.000 Γερμανών των «Afrika Korps». Στη συνέχεια, η Big Red One προχώρησε στη Σικελία, την οποία απελευθέρωσε, και μετά επέστρεψε στην Αγγλία, για να προετοιμαστεί για μια άλλη μεγάλη αποστολή: την απόβαση στη Νορμανδία.
Στο Σαουθάμπτον ο Κλωνής περνούσε την ώρα του κάνοντας βόλτες με τον Ιρλανδό φίλο του (το όνομα του οποίου παραμένει άγνωστο) και παίζοντας μπαρμπούτι. Πέρασε μερικούς σχετικά ξέγνοιαστους μήνες με διαλείμματα έντασης όταν οι Γερμανοί αποφάσιζαν να βομβαρδίσουν. Σε έναν από τους βομβαρδισμούς, ο Βαγγέλης πήρε στα χέρια του ένα 12χρονο τραυματισμένο κορίτσι και το πήγε στον Ερυθρό Σταυρό. Το κορίτσι πέθανε λίγα λεπτά αργότερα και ο Βαγγέλης πήρε το θέμα προσωπικά: καβάλησε ένα αντιαεροπορικό και άρχισε να ρίχνει γερμανικά αεροπλάνα μόνος του.
Καθώς έμπαινε το καλοκαίρι του '44, οι συμμαχικές δυνάμεις προετοιμάζονταν για τη μεγάλη και κρίσιμη Επιχείρηση Overlord, που θα περιελάμβανε τη μαζική απόβαση στις ακτές της Γαλλίας. Θα ήταν μια δύσκολη αποστολή, γιατί οι Γερμανοί την περίμεναν. Από την έκβασή της θα κρινόταν η πορεία του πολέμου.Στις 4 Ιουνίου του ?44, δύο μέρες πριν από την D-Day, ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, που είχε αναλάβει τη διοίκηση της συμμαχικής στρατιάς, επισκέφθηκε τους στρατιώτες στο Σαουθάμπτον και κουβέντιασε μαζί τους. Ο Βαγγέλης έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά του σε μια συνομιλία που μου μετέφερε ο γιος του:«Εγώ δεν είμαι Αμερικανός» είπε. «Έρχομαι από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλη μου την οικογένεια. Θα πάω στη μάχη και δεν με νοιάζει αν πεθάνω».
«Είσαι Αμερικανός γιατί φοράς τη στολή μας» του απάντησε ο Άϊκ. «Θα πολεμήσεις για την καινούρια σου πατρίδα, αλλά μετά θα γυρίσεις, για να γευτείς τους καρπούς της νίκης». Και ο Βαγγέλης Κλωνής έκανε ακριβώς αυτό. Μετά την απόβαση, τα αμερικανικά στρατεύματα διέσχισαν τη Γαλλία. Ο Βαγγέλης πολέμησε στη Μάχη των Αρδεννών, στο παγωμένο Βέλγιο, μια πολύ σημαντική σύγκρουση, όπου οι Σύμμαχοι κινδύνευσαν να χάσουν τον πόλεμο. Μέχρι εκείνο το σημείο πιθανότατα εξακολουθούσε να υπηρετεί με την Big Red One, αλλά στα πράγματά του οι δικοί του βρήκαν και ένα άλλο σήμα, των Tigers, που επισήμως ήταν γνωστοί ως 10η Μεραρχία Τεθωρακισμένων και επίσης συμμετείχαν στη μάχη. Στα προσωπικά του αντικείμενα βρέθηκαν ακόμα τρεις διαφορετικές στολές, και τα στοιχεία συμφωνούν ότι υπηρέτησε επίσης στην 82η και την 101η Μεραρχία Αεροπορίας (Σημείωση: 82nd & 101st Airborne Divisions - Αερομεταφερόμενες Μεραρχίες) και στην 654η Μεραρχία Πυροβολικού. Δεν υπάρχει ακόμα εξήγηση για το πώς ένας στρατιώτης θα μπορούσε να πολεμήσει με τόσες διαφορετικές μεραρχίες. Η θητεία του δεν ήταν καθόλου τυπική ή φυσιολογική.Ο Κλωνής πολέμησε στην Αυστρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, μπήκε στο Βερολίνο και το Παρίσι, ενώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πήγε και στον Ειρηνικό. Για τίποτα από όλα αυτά δεν μιλούσε, όμως, δεμένος με όρκους και διαταγές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν ότι δεν ήταν ένας απλός φαντάρος. Πήρε ασυνήθιστα πολλά μετάλλια (η οικογένειά του αυτό τον καιρό προσπαθεί να εντοπίσει ακριβώς πόσα και ποια), μάλιστα δέχτηκε θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή από τον πρόεδρο Τρούμαν με ιδιόχειρη υπογραφή. Ο Νίκος Κλωνής έχει ρωτήσει δεκάδες βετεράνους, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κανέναν που έλαβε τέτοια επιστολή μετά τον πόλεμο.
Κάτι άλλο που ξέρουμε είναι ότι το 1945 βρέθηκε έξω από το Βερολίνο και, υψηλόβαθμος πλέον, πήρε μια απόφαση που έμελλε να τον οδηγήσει στο στρατοδικείο.
Σύμφωνα με την ιστορία που εξομολογήθηκε στους γιους του, η ομάδα του, που συνοδευόταν από τεθωρακισμένα, είχε αποκλειστεί από έναν ορμητικό χείμαρρο που είχε 6-7 μέτρα βάθος, και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ήξεραν ότι μια μεγάλη δύναμη Γερμανών πλησίαζε - υπολόγιζαν ότι είχαν δύο ώρες να απομακρυνθούν πριν τους φτάσουν, αλλά ήταν αδύνατον να περάσουν το χείμαρρο. Σε εκείνο το σημείο είχε γίνει μια μάχη και υπήρχαν πολλοί νεκροί τριγύρω. «Ήταν απάνθρωπο» ομολόγησε ο Βαγγέλης Κλωνής, «όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Δύο ώρες είχαμε μόνο. Και τότε το μυαλό μου πήρε μια κεφαλλονίτικη στροφή».
Ο Βαγγέλης έδωσε τη διαταγή και οι φαντάροι γέμισαν το χείμαρρο με πτώματα Αμερικανών και Γερμανών, για να μπορέσουν να περάσουν τα τεθωρακισμένα από πάνω τους.
Λίγους μήνες αργότερα, στην οικογένεια του Πομόνη έφτασε ένα γράμμα από το υπουργείο Αμύνης, με το οποίο η κυβέρνηση, μετά λύπης, ενημέρωνε τους συγγενείς και τους φίλους ότι ο Βαγγέλης είχε σκοτωθεί.
Στο εστιατόριο έγινε ένα μεγάλο μνημόσυνο και όλοι οι Έλληνες περνούσαν από εκεί για να κλάψουν. Σε μια γωνιά καθόταν και έπινε ένας Κεφαλλονίτης, ο Θεοδωράτος, και έμοιαζε να μην ασχολείται. Τον ρώτησαν γιατί δεν λυπάται για το φίλο του, κι εκείνος τους κοίταξε και απάντησε:
«Τι να σας πω, ρε μαλάκες. Αυτός ζει. Μία των ημερών θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει μέσα. Είναι μεγάλος κερατάς. Λένε μαλακίες αυτοί, δεν τον πιάνει σφαίρα τον Βαγγέλη. Δεν του κάνω μνημόσυνο εγώ».
Το Γενάρη του 1946, ο Βαγγέλης Κλωνής βγήκε μαζί με τους άλλους βετεράνους από το λεωφορείο και προχώρησε προς το μαγαζί του στη Σάντα Φε. Είχε χάσει τη μεταλλική του ταυτότητα και την είχαν βρει δίπλα σε ένα πτώμα.
Μετά τον πόλεμο ο Βαγγέλης συνέχισε να δουλεύει με τους Πομόνηδες και πάντα έστελνε λεφτά στο θείο του, τον Γεράσιμο Στάβερη στην Ελλάδα. Ένα απόγευμα, όταν πήγε στο μαγαζί να δουλέψει, ένας άλλος Κεφαλλονίτης που δούλευε εκεί τον πλησίασε και του έδωσε ένα γράμμα από την Ελλάδα:«Αγαπημένε μας Βαγγέλη. Δεν ξέρουμε που είσαι, εδώ και έξι εφτά χρόνια. Ο Στάβερης μας βοηθά, αλλά δεν ξέρουμε αν είσαι καλά και πού βρίσκεσαι. Εμείς είμαστε καλά. Περάσαμε δύσκολες στιγμές στο πόλεμο, αλλά είμαστε όλοι καλά και θέλουμε να σε δούμε. Οι γονείς σου».
Ο Βαγγέλης δεν δούλεψε εκείνο το απόγευμα. Πήρε μια μπουκάλα ουίσκι και έκατσε σε μια γωνιά με ένα φίλο και έκλαιγε. Όπως είπε αργότερα: «Έκανα και ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς. Σκότωσα πολλούς ανθρώπους που δεν έπρεπε να σκοτώσω».
Το 1950, ο Βαγγέλης γύρισε στην Κεφαλλονιά και είδε ξανά την οικογένειά του. Ένα από τα πρώτα πράγματα που του είπε η μάνα του ήταν: «Ξέρω ότι κυνηγάς τις γυναίκες και αυτές σε κυνηγάνε, αλλά πρέπει να βρεις μία να παντρευτείς, για να μη γυρνάς σαν ρεμάλι». Και βάλθηκε να τον παντρολογεί σε όλο το νησί, καθώς είχε φτάσει πια τα 34 και ήθελε να τον δει γαμπρό. Ο Βαγγέλης όμως είχε συνηθίσει τις πολλές και όμορφες γυναίκες και της ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει να βρεθεί μια πολύ ιδιαίτερη για να τον κάνει να παντρευτεί. Από όσες έβλεπε δεν του άρεσε καμία, μέχρι που πήγε στη Σκάλα και είδε την Κική.
«Όταν τον συνάντησα, μου άρεσε» θυμάται η Κική Κλωνή, το γένος Κουρκουμέλη, η γυναίκα του. «Ήταν πολύ όμορφος, σαν movie star, σαν τον Κλαρκ Γκέιμπλ και ακόμα καλύτερος. Ήταν Κεφαλλονίτης μάγκας».
Ο Βαγγέλης, όταν την είδε, ζήτησε να πάει αμέσως στο σπίτι του πατέρα της. Μέσα σε μία εβδομάδα είχαν αρραβωνιαστεί. Στο μήνα επάνω παντρεύτηκαν.
Επέστρεψαν στην Αμερική, στη Σάντα Φε, και έκαναν τρία παιδιά. Κάποια στιγμή η J.C. Penney’s έκανε μια μεγάλη προσφορά και νοίκιασε το κτίριο του εστιατορίου του Πομόνη. Έτσι ο Βαγγέλης έμεινε χωρίς δουλειά. Πλησίαζαν και τα παιδιά τη σχολική ηλικία, οπότε πήρε την απόφαση: «Θέλω να πάω τα παιδιά στην Κεφαλονιά, να κάνουμε άλλη μια γενιά Έλληνες».
Η οικογένεια επέστρεψε στο ρημαγμένο από το σεισμό νησί και πιθανότατα θα έμεναν για πάντα εκεί αν δεν ερχόταν η χούντα. Το καθεστώς απαιτούσε τα παιδιά να πάνε στο στρατό, έτσι ο Κλωνής πήρε την οικογένειά του και ξαναγύρισε στη Σάντα Φε.
Ο Βαγγέλης είδε τα παιδιά του να μεγαλώνουν. Ο μεγαλύτερος, ο Άγγελος, έχει σπουδάσει Πυρηνική Φυσική και δουλεύει στο Ναυτικό. Ο Νίκος, ο δεύτερος, κρατά στο κέντρο της Σάντα Φε το μπαρ Evangelo’s, που ο Βαγγέλης άνοιξε το ‘70. Ο Δήμος, ο τρίτος, είναι καρδιολόγος. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άρχισε να λέει ιστορίες από τη ζωή του στον πόλεμο, ψήγματα πληροφοριών που έδιναν στα παιδιά και τους φίλους του μια άλλη εικόνα για τον πατέρα τους. Όσο κι αν προσπαθούσε να τις ξεχάσει, οι εμπειρίες του από τον πόλεμο τον είχαν σημαδέψει.«Μερικές φορές, όταν έβλεπε ταινίες για τον πόλεμο στην τηλεόραση, έκλαιγε» θυμάται η γυναίκα του. «Γινόταν νευρικός και μόνο που τα σκεφτόταν». Ο Βαγγέλης δεν ξαναταξίδεψε με αεροπλάνο και απεχθανόταν τη φασαρία. «Την ηρεμία την έβρισκε μόνο στη Σάντα Φε και στα Κοριάννα, στην Κεφαλλονιά» θυμάται η Πελαγία Στεφανάτου, η κόρη του Σπύρου.
Παρ' όλα αυτά, ο πόλεμος εξακολουθούσε να μοιάζει μια παρένθεση στη ζωή του και ως τέτοια την αντιμετώπιζαν οι γνωστοί του, χωρίς να δίνουν πολλή σημασία. Είχαν τον Κλωνή στο μυαλό τους ως τον γλεντζέ, γοητευτικό, εξωστρεφή Έλληνα, που βωμολοχούσε ακατάσχετα και λάτρευε τις παρέες και τα τραγούδια.
Ο Βαγγέλης Κλωνής πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1989. Κηδεύτηκε στα Κοριάννα, και όλοι όσοι τον είχαν γνωρίσει κράτησαν μαζί τους ο καθένας τη δική του, προσωπική εικόνα γι' αυτόν.
Υπήρχε όμως μια άλλη εικόνα, πολύ διάσημη, που κυκλοφορούσε χρόνια, αλλά κανείς δεν την είχε συνδέσει με τον Βαγγέλη. Μέχρι το 1991.«Μια μέρα» θυμάται η Κική Κλωνή «είχα πάει με τον Νίκο και τα εγγόνια μου στο εμπορικό κέντρο. Εκείνος πετάχτηκε να πάρει περιοδικά κι εγώ πήγα με τα μικρά για να τους αγοράσω παιχνίδια. Κάποια στιγμή τον βλέπω να έρχεται τρέχοντας. “Μάνα, τρέχα!” φώναξε. ”Ο πατέρας!” Και εκεί, στο εξώφυλλο του περιοδικού “Life”, ήταν ο άντρας μου, με στρατιωτικό κράνος κι ένα τσιγάρο στο στόμα και κοίταζε βλοσυρά προς τα πίσω».
Ο Γιουτζίν Σμιθ γεννήθηκε το 1918 στο Κάνσας και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε κλίση στη φωτογραφία. Μεγαλώνοντας έγινε ένας από τους καλύτερους φωτορεπόρτερ που έζησαν ποτέ, δούλεψε για το «Life», το «Newsweek» και άλλες μεγάλες εκδόσεις, αποκτώντας τη φήμη του λεπτολόγου καλλιτέχνη, που ήταν πρόθυμος να δουλέψει ακόμα και δύο εβδομάδες πάνω σε μια φωτογραφία για να βγάλει το αποτέλεσμα που ήθελε. Πήρε διάσημες φωτογραφίες από τον πόλεμο, ανάμεσα στις οποίες και δύο λήψεις του Βαγγέλη Κλωνή: αυτήν με το τσιγάρο και την άλλη με το παγούρι, η οποία πριν από λίγα χρόνια έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ.
«Ο Γιουτζίν Σμιθ ήταν ένας πολύ δύσκολος άνθρωπος» μου εξηγεί ο Τζέιμς Ένιαρτ, καθηγητής φωτογραφίας στο Κολέγιο της Σάντα Φε, που τον ήξερε καλά. «Είχε δαίμονες που τον κατέτρυχαν σε όλη του τη ζωή. Ήταν μια ψυχή βασανισμένη, αλλά μπορεί αυτοί οι δαίμονες να τροφοδοτούσαν την ιδιοφυΐα του».
Ο Ένιαρτ έζησε μαζί με τον Σμιθ τα τελευταία χρόνια της ζωής του και ήταν δίπλα του όταν πέθανε. Έχει ήδη γράψει ένα μεγάλο βιβλίο για το έργο του και τώρα έχει ξεκινήσει έρευνες για ένα νέο βιβλίο, στο οποίο θα μελετά τη ζωή του Σμιθ παράλληλα με το βίο του ανθρώπου που αποτέλεσε ένα από τα θέματά του: του Βαγγέλη Κλωνή.
«Αυτοί οι άντρες είχαν πολλές ομοιότητες» μου λέει. Ήταν εικονοκλάστες, αψηφούσαν το θάνατο, ήταν πολύ συναισθηματικοί, διψούσαν για περιπέτεια». Είχαν ακόμα παρόμοια ηλικία και έζησαν από πολύ κοντά τον πόλεμο - και κάποια στιγμή, κατά τη διάρκειά του, συναντήθηκαν. Αυτή η συνάντηση είναι άλλο ένα μεγάλο μυστήριο.
Οι δύο φωτογραφίες του Σμιθ φαίνεται ότι τραβήχτηκαν στο νησί Σαϊπάν του Ειρηνικού, όπου έγινε μία από τις σημαντικότερες αμερικανοϊαπωνικές μάχες του πολέμου. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως: η απόβαση στο Σαϊπάν έγινε στις 15 Ιουνίου του 1944, εννέα μέρες μετά την απόβαση στη Νορμανδία.
«Το πιο πιθανό είναι ότι ο Κλωνής έφτασε εκεί κάποια στιγμή σε μια μυστική αποστολή» λέει ο Ένιαρτ. «Αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμη. Ξέρω ότι ο Σμιθ ταξίδευε συχνά, απλώς πρέπει να ερευνήσουμε τα ταξίδια του και όποια στοιχεία μπορούμε να βρούμε για τη θητεία του Κλωνή, ώστε να μάθουμε πότε και που πάρθηκαν οι φωτογραφίες». Στην πορεία, ο Ένιαρτ ελπίζει να μάθει περισσότερα για την υπηρεσία του Κλωνή στον πόλεμο.
«Οπωσδήποτε δεν ήταν μια τυπική θητεία» μου λέει. «Συμμετείχε σε υπερβολικά πολλές επιχειρήσεις και είχε εκπαιδευτεί για να χρησιμοποιεί σχεδόν όλα τα όπλα και όλα τα οχήματα - μπορούσε να οδηγεί ακόμα και τανκ. Φαίνεται πως ήταν κομάντο στις Ειδικές Δυνάμεις».
Τα παιδιά του Βαγγέλη Κλωνή έχουν αρχίσει ήδη να ψάχνουν όποια στοιχεία μπορούν να βρουν για τη θητεία του πατέρα τους, για να διευκολύνουν την έρευνα του Ένιαρτ και για να μάθουν την αλήθεια. Το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι, θα είναι συναρπαστικό: η πλήρης, αληθινή ιστορία ενός Έλληνα ήρωα.
Όλα ήταν ματωμένα. Το κύμα που έσκαγε στην αμμουδιά ήταν κόκκινο. Η αμμουδιά ήταν κόκκινη. Και μετά, όταν όλα τέλειωσαν, η αμμουδιά δεν φαινόταν, είχε κρυφτεί από τα πτώματα, που στην άκρη της θάλασσας παρασέρνονταν από το κόκκινο κύμα σε ένα μακάβριο λίκνισμα.
Ο Ιρλανδός ήταν δίπλα του στην αρχή. Σέρνονταν μαζί, σαν ένας άνθρωπος, πάνω στην άμμο της Όμαχα Μπιτς, ενώ γύρω τους το μόνο που ακουγόταν ήταν οι σφαίρες: σφαίρες που σφύριζαν στον αέρα, σφαίρες που καρφώνονταν στην παραλία με ένα κούφιο «παφ» τινάζοντας την άμμο, σφαίρες που έσκαγαν στο νερό και διαπερνούσαν τα σκάφη Χίγκινς, σφαίρες που έσκιζαν σάρκες και τσάκιζαν κόκαλα.
Μία σφαίρα βρήκε τον Ιρλανδό στο μέτωπο και διέλυσε το κεφάλι του. Τα μυαλά του χύθηκαν πάνω στον Βαγγέλη.
Την 6η Ιουνίου του 1944, στη δεύτερη από τις πέντε παραλίες όπου θα πραγματοποιούνταν η απόβαση της Νορμανδίας, την επονομαζόμενη Όμαχα Μπιτς, μόνο ένας από τους λόχους του Αμερικανικού Στρατού αποβιβάστηκε στο σημείο που έπρεπε. Μόνο 2 από τα 29 τανκ που θα πλαισίωναν την απόβαση έφτασαν στην ακτή. Οι βομβαρδισμοί των προηγούμενων ημερών είχαν αστοχήσει τελείως, και έτσι πλήρεις γερμανικές δυνάμεις έλεγχαν τους λόφους πάνω από την παραλία και ξερνούσαν μολύβι στους αβοήθητους φαντάρους πις Big Red One.Από τους 100 πρώτους που πάτησαν στην αμμουδιά, οι 87 σκοτώθηκαν. Μέχρι το μεσημέρι, όταν όλα ήταν κόκκινα και τα πτώματα είχαν καλύψει τα πάντα, μια χούφτα επιζώντες προσπαθούσε να ξεκολλήσει από την παραλία και να καλυφτεί στους πρόποδες των λόφων.
Ο Βαγγέλης Κλωνής ήταν εκεί, μέσα στο σφαγείο, και σκεφτόταν την Κεφαλλονιά. Πιθανότατα σκεφτόταν ότι δεν θα την ξανάβλεπε ποτέ.Θα επιζούσε, όμως, θα γυρνούσε ξανά στο νησί του και θα ζούσε μια μεγάλη, γεμάτη ζωή, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και θα κρατούσε για πάντα τη φωτογραφία του Ιρλανδού στο πορτοφόλι του, και θα γέλαγε, και θα φώναζε, και θα έπινε, και θα έβριζε σε κάθε ευκαιρία αγίους, Χριστούς και Παναγίες, και η Κική του θα του φώναζε «Θα σε κάψει ο Θεός, Βαγγέλη» κι αυτός θα της απαντούσε: «Δεν με έκαψε στη Νορμανδία, τώρα θα με κάψει;».

Πηγή: Περιοδικό ESQUIRE, τεύχος Νοεμβρίου 2004, σελ.152-160
http://www.kefalonitis.com/articles.php?action=view_listing&articles_id=286&articles_category_1=14

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Η οικονομική υποδούλωση της Λιβύης βασικός στόχος των επιτιθεμένων


Το Ερώτημα πλανάται ακόμη στον κόσμο: Προς τι η σπορά καταστροφής και θανάτου σε μια ακόμη χώρα;
Από επίσημη στρατιωτική πηγή των ΗΠΑ διατυπώθηκε πως στόχος δεν είναι ο Καντάφι αλλά η υποδομή της χώρας! Και φυσικά δεν εννοούσε μόνο τη στρατιωτική αν ανατρέξουμε στις ειδήσεις για τις καταστροφές στην κοινωνική υποδομή.
Μήπως ένας από τους σημαντικότερους στόχους των επιτιθεμένων είναι και ο εγκλωβισμός της Λιβύης στο κύκλωμα των διεθνών τοκογλύφων από το οποίο καθ’οσα μαρτυρούνται, δεν είχε μέχρι τώρα εξάρτηση το καθεστώς; Μήπως έχουμε και εδώ μια ακόμη παράπλευρη ιστορία οικονομικού δολοφόνου;
Δείτε εδώ διαφωτιστικό βίντεο του Alex Jones:
http://www.youtube.com/watch?v=ydOC45yvx5w&feature=player_embedded#at=14

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Εμπλοκή της χώρας μας στον ανήθικο πόλεμο ερήμην των Ελλήνων


Γιατί εμπλέκεται η Ελλάδα στον πόλεμο εναντίον της Λιβύης;
Τεράστιος ο κίνδυνος που δημιουργείται για τη νομιμοποίηση μελλοντικών στρατιωτικών επιθέσεων κατά χωρών που έχουν να προσφέρουν πολλά στους πλούσιους και στους στρατοκράτες του πλανήτη
Ο τίτλος του κειμένου αποτελεί και την κατ’ ουσίαν απορία του κάθε Έλληνα πολίτη. Και είναι απορία, επειδή δεν έχει τοποθετηθεί –απευθυνόμενος προς τους Έλληνες πολίτες- ο πρωθυπουργός της χώρας, που φαίνεται πως έπραξε κατά συνείδηση και προς το συμφέρον της πατρίδας του… αλλά όχι της δικής μας πατρίδας.
Είναι γνωστό σε όλους πως όταν μία χώρα –όπως η Ελλάδα- εμπλέκεται σε πόλεμο, το πράττει λόγω μεγάλων εθνικών συμφερόντων της που διακυβεύονται ή λόγω στρατιωτικής απειλής από κάποια γειτονική χώρα.
Ποια συμφέροντα της Ελλάδας οδηγούν τον Γιώργο Παπανδρέου να δώσει εντολή πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας; Δυστυχώς, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η Ελλάδα δεν έχει συμφέροντα από μία τέτοια εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, αφού είναι σχεδόν βέβαιο πως οι αλλαγές που θα επιφέρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε έναν πόλεμο κατά γειτονικής χώρας, ίσως να επηρεάσουν το γενικότερο γεωπολιτικό τοπίο εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων ή ακόμη αυτή η στρατιωτική συμμετοχή γίνει δημιουργία ενός ανθελληνικού πυρήνα στον αραβικό κόσμο.
Τι αποτελέσματα θα επιφέρει μία τέτοια εμπλοκή, αφού η χώρα μας χρησιμοποιείται ως αναλώσιμος στρατιώτης, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις που δεν καλύπτονται από το Διεθνές Δίκαιο; Και η επίθεση κατά της Λιβύης δεν νομιμοποιείται από καμία απόφαση του ΟΗΕ, αφού κανείς δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης (τουλάχιστον επίσημης) στα εσωτερικά ενός κράτους. Και, είτε μας αρέσει, είτε όχι, όλα τα τραγικά που συμβαίνουν στο εσωτερικό της Λιβύης, αποτελούν εσωτερική υπόθεση της Λιβύης. Δεδομένου, μάλιστα, των συλλήψεων ανδρών ειδικών επιχειρήσεων (Άγγλοι και Ολλανδοί) στο έδαφος της Λιβύης, ενισχύεται και η «πληροφορία» περί έντεχνης δημιουργίας μίας «επανάστασης» από αγανακτισμένους πολίτες (ερώτηση συντάκτη: πόσοι από αυτούς τους αγανακτισμένους πολίτες έχουν εκπαιδευθεί σε αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις μέσα στις ΗΠΑ;) Δεδομένων των πολύ μεγάλων συμφερόντων ισχυρών κρατών, όπως είναι η Γαλλία και η Αγγλία (χωρίς φυσικά να υπολείπονται ενδιαφέροντος η Γερμανία, ακόμη και η Ρωσία) που θέλουν να επανακτήσουν πρόσβαση στον φυσικό πλούτο (βλ. πετρέλαιο) της Λιβύης, μήπως θα πρέπει να εξαναγκάσουμε (κατά κάποιον τρόπο) τον Γιώργο Παπανδρέου, να μας πει γιατί στέλνει Έλληνες στρατιωτικούς να σκοτωθούν σε έναν πόλεμο που είναι βέβαιο ότι πέρα από μη νόμιμος (με βάση το Διεθνές Δίκαιο) είναι και εξοντωτικός σε βάθος χρόνου για τον λαό της Λιβύης, αφού έχει στοχευθεί προς καταλήστευση ο πλούτος της χώρας; Τι γυρεύει, λοιπόν, η Ελλάδα ανάμεσα σε χώρες που ιστορικά λειτουργούν ως ύαινες που καταληστεύουν κράτη αφού πρώτα τα διαλύσουν παντοιοτρόπως; Με ποια λογική συμμετέχει η Ελλάδα στο να ανοίξει «το κουτί της Πανδώρας» με την στρατιωτική επίθεση σε μία χώρα και με προφανή στόχο την μεταβολή των εσωτερικών της συσχετισμών; Δεν καταλαβαίνει ο Γιώργος Παπανδρέου πως έτσι «ανοίγει» την πιθανότητα μελλοντικής στρατιωτικής επέμβασης ακόμη και εναντίον της Ελλάδας, προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα τρίτων χωρών εις βάρος της ίδιας της Ελλάδας;
Αν και η δεύτερη περίπτωση (της στρατιωτικής παρέμβασης λόγω απειλής από γειτονική χώρα) είναι λογική, στην περίπτωση της Λιβύης δεν υφίσταται, αφού η Ελλάδα δεν απειλείται από τις δραστηριότητες του Μουαμάρ Καντάφι, με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ –αλλά και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου- έχει ιστορικά πολύ καλές σχέσεις. Δεδομένου του γεγονότος πως η χώρα μας δεν συμμετέχει σε επιθετικούς πολέμους (εκτός από την περίπτωση της Κορέας), με ποιο αιτιολογικό μεταβαλλόμαστε από φιλειρηνική σε φιλοπόλεμη χώρα; Γιατί, φιλοπόλεμος είναι όποιος επιτίθεται. Όταν μάλιστα επιτίθεται κάποιος χωρίς ορατά οφέλη, τότε χαρακτηρίζεται ως μισθοφόρος. Και μισθοφόρος των ΗΠΑ και των υπολοίπων δανειστών μας, γινόμαστε εν μία νυκτί και ελέω του τραγικού Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος κρίνει και αποφασίζει την συμμετοχή της Ελλάδας σε έναν πόλεμο, χωρίς να αιτιολογήσει αυτή του την απόφαση.
Μπορεί, λοιπόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός να αιτιολογήσει την απόφασή του να παρέμβει στρατιωτικά η Ελλάδα κατά της Λιβύης;Μπορεί ο κύριος Παπανδρέου να αιτιολογήσει πως βρίσκει χρήματα για να πετάξουν Ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη επιχειρώντας κατά της Λιβύης, την στιγμή που έχει μειώσει στο ελάχιστο τις πτήσεις στον Ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου, με πρόφαση την… εξοικονόμηση χρημάτων;
Μπορεί, τέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου να μας ξεκαθαρίσει τίνος τα συμφέροντα προωθεί ή εξυπηρετεί με την στρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας σε μία επίθεση κατά της Λιβύης; Μήπως εξυπηρετεί τα συμφέροντα μίας πατρίδας, που όμως δεν είναι η Ελλάδα και η οποία δεν ενδιαφέρεται για την επόμενη ημέρα (the day after) της Ελλάδας;
Ως συμπέρασμα -επειδή τα ερωτήματα που τέθηκαν είναι ρητορικά- καταλήγουμε στο ότι η σημερινή κυβέρνησηδηλώνει αναίτια παρούσα στην μεταβολή των γεωπολιτικών συσχετισμών της Μεσογείου,ανοίγει την κερκόπορτα για επανάληψη παρόμοιων στρατιωτικών επιχειρήσεων σε άλλες χώρες προκειμένου να επιβάλλονται τα συμφέροντα των ισχυρών του πλανήτη και όχι των λαών καιλειτουργεί με ιδιαίτερη θέρμη σε ένα ζήτημα που δεν ενδιαφέρει την Ελλάδα ενώ την ίδια στιγμή αγνοεί επιδεικτικά, απεμπολώντας, με τις αποφάσεις και τις ενέργειές της τα Ελληνικά συμφέροντα (έχοντας φροντίσει μάλιστα να εξαλείψει και την φράση «εθνικά») που απειλούνται ή καταπατούνται.
Με την απόφασή του για στρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας στην επίθεση κατά της Λιβύης, ο κύριος Παπανδρέου μεταβάλλει την χώρα μας ξεκάθαρα και χωρίς κομπασμούς, σε μία αποικία που συμπληρώνει με στρατιώτες και όπλα όποτε της ζητηθεί, τους στρατοκράτες του πλανήτη… Η εγκληματική αυτή συμμετοχή, μεταβάλει την φιλειρηνική Ελλάδα, σε χώρο άντλησης μισθοφόρων (ιστορικά δεν είναι η πρώτη φορά, αφού και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπαιρνε για τις αρένες «διασκέδασης» των Ρωμαίων πολιτών, Έλληνες μονομάχους π.χ. Σπάρτακος από την Ελλάδα), αλλά η χώρα μας κινδυνεύει –κυρίως- να χάσει την ηθική της ανωτερότητα και την διεθνή της νομιμοφροσύνη έναντι των λαών, ελέω αποφάσεων του αμερικανοτραφούς Γεωργίου Παπανδρέου…
Και ίσως θα έπρεπε να σταθούμε στο γεγονός πως ο Γιώργος Παπανδρέου, που δήλωνε πολύ καλός φίλος του Μουαμάρ Καντάφι, ξεχνά τόσο εύκολα την... "φιλία" του και διατάσσει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του μέχρι προχθές φίλου... Μήπως, ο Γιώργος Παπανδρέου μας δείχνει και την ηθική του αστάθεια, την ποιότητα των αξιών που πιστεύει, αλλά και πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, ακόμη και σε φίλους του; (αξίζει άραγε να αναρωτηθούμε μήπως μπορεί να γίνει επικίνδυνος -με οποιαδήποτε μεταβολή στάσης και απόψεων- και εις βάρος των Ελλήνων;)Ο παραλογισμός της συμμετοχής σε έναν πόλεμο για να επέλθει η ειρήνη, σαφέστατα δεν ανήκει στον Ελληνικό ορθολογικό τρόπο σκέψης, ούτε φυσικά καλύπτεται από την Ελληνική ηθική αντίληψη περί πολέμου. Η Ελλάδα μπαίνει επισήμως, πλέον, στη Νέα Τάξη ως πιστός στρατιώτης και πιθανότατα με αυτή την άφρονα συμμετοχή της, ανοίγει τον δρόμο για την μείωση της δικής της γεωγραφικής κυριαρχίας…
Κωνσταντίνος Μιχαήλ

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

HAARP: Σύστημα εκβιασμού και καθυπόταξης των λαών για την ευόδωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης;


Οι τρομακτικοί σεισμοί των τελευταίων ετών με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και τεράστιες καταστροφές επισυμβαίνουν σε χρόνους που περιέργως συμπίπτουν με την εξυπηρέτηση εκβιαστικών διλημμάτων εκ μέρους των «ιθυνόντων» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δείτε το βίντεο που παρατίθεται εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=7NuQrV3SR-c&feature=player_embedded
Η περαιτέρω έρευνα και αναζήτηση διευκολύνει τη δημιουργία προσωπικής άποψης και πεποίθησης

Σημ.: Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο εναντίον της Λιβύης τι νόημα έχει για τους Έλληνες;
Θυμίζει άραγε η τακτική των παγκοσμιοποιητών εκείνη του Αδόλφου Χίτλερ κατά το Β παγκόσμιο Πόλεμο; Τακτικές συμμαχίες μη επίθεσης με κράτη της Ευρώπης και στη συνέχεια εισβολή και κατοχή των κρατών αυτών από το Τρίτο Ράϊχ;
Στην κατεύθυνση επίτευξης του στόχου της παγκόσμιας διακυβέρνησης δεν εντάσσεται άραγε και η ανατροπή καθεστώτων τα οποία ανεξάρτητα με το βαθμό εσωτερικής δημοκρατίας (την οποία φευ, επικαλούνται ακόμη προκαλώντας πλέον θυμηδία οι παγκοσμιοποιητές), είχαν ισχυρές ρίζες στη χώρα τους, δύναμη πυρός και δομές υποστήριξης, άρα και δικό τους ανεξάρτητο λόγο και πολιτική διεθνών συμμαχιών; Ας θυμηθούμε, Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράκ και τώρα Αίγυπτος, Λιβύη… Μήπως κι εμείς που καλούμεθα να στηρίξουμε τον απρόκλητο πόλεμο εναντίον της Λιβύης με τις ένοπλες δυνάμεις μας, γινόμαστε συμμέτοχοι στην εφαρμογή των σχεδίων τους και ουσιαστικά συμβάλλουμε και από ένα άλλο μέτωπο στην επίτευξη των στόχων τους στους οποίους άκριτα ευθυγραμμίζεται η κυβέρνηση εσωτερικής κατοχής;

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Η τροχαία επιστρέφει πινακίδες που αφαίρεσε παράνομα στα διόδια


Σήμερα το πρωί συναγωνιστές δέχθηκαν τηλεφωνήματα από την Τροχαία της Αττικής οδού, προκειμένου να παραλάβουν τις πινακίδες αυτοκινήτου που τους είχαν αφαιρεθεί. Οι συγκεκριμένοι συναγωνιστές είχαν ζητήσει από τους υπαλλήλους της Αττικής οδού πιστωτικά σημειώματα Αδυναμίας πληρωμής, κατά την διέλευση τους. Οι υπάλληλοι είχαν αρνηθεί την έκδοση εντύπου αδυναμίας πληρωμής. Η τροχαία της Αττικής οδού δρώντας με αχαρακτήριστο τρόπο, σαν Ιδιωτική Security των μεγαλοεργολάβων προέβαινε σε επιβολή προστίμου 200 ευρώ (ντροπολογία Ρέππα) και αφαίρεση πινακίδων και διπλώματος για 20 ημέρες.Το πιο επαίσχυντο ήταν ότι στην καταγγελία μας να υποβάλλουν μήνυση σε βάρος των ανθρώπων της εταιρίας για παράνομη κατακράτηση και παρακώλυση συγκοινωνίας, αρνιόντουσαν να προχωρήσουν σε μηνύσεις για ένα αυτόφωρα διωκόμενο αδίκημα. Από την άλλη η τροχαία της Αττικής οδού , δρώντας έξω από κάθε ανθρώπινη λογική, καλούσε τους μη δυνάμενους να πληρώσουν οδηγούς να περάσουν την μπάρα (την οποία άνοιγαν οι ίδιοι οι υπάλληλοι) και να πάνε 50 μέτρα πιο εκεί να συζητήσουν το θέμα. Εκεί , χωρίς καμία συζήτηση έβγαζαν μπλοκάκια και κατσαβίδια , επιβάλλοντας πρόστιμα και ξηλώνοντας πινακίδες!!!Από τους συναγωνιστές οδηγούς έχουν επιβληθεί μηνύσεις τόσο σε αστυνομικά όργανα της τροχαίας για παράβαση καθήκοντος, όσο και στους ανθρώπους της Αττικής οδού.Τα καθημερινά προγραμματισμένα αλλά και αιφνιδιαστικά ανοίγματα της Αττικής οδού από μέλη του κινήματος μας, η παράσταση διαμαρτυρίας πάνω από 100 συναγωνιστών με σημαίες, πανό και ντουντούκες στο Αστυνομικό Τμήμα Παπάγου, και η κατακραυγή ολόκληρης της κοινωνίας για την συμπαιγνία κυβέρνησης - μεγαλοεργολάβων και τροχαίας της αττικής οδού για τα συμφέροντα των Πολυεθνικών εταιριών εκμετάλλευσης των δρόμων μας ανάγκασαν την Τροχαία Αττικής οδού να αλλάξει την παράλογη και απαράδεκτη στάση της.Έτσι μετά την επιστροφή πινακίδων, άδειας κυκλοφορίας κλπ στους συναγωνιστές έκαναν και ερώτημα στους αρμοδίους τόσο για το νόμιμο της μη έκδοσης έντυπου αδυναμίας πληρωμής εκ μέρους της εταιρίας, όσο για το σύννομο του να επιβάλλουν πρόστιμα σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν. Το κίνημα μας συνεχίζει ορμητικά και ακάθεκτα να παλεύει για Ελεύθερους δρόμους χωρίς διόδια.Κανένας εφήμερος Ρέππας δεν μας τρομάζει με τις ντροπολογίες του που αντιμάχονται την κοινή ανθρώπινη λογική και το δίκιο. Αντίθετα μας εξοργίζουν και θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Καλά θα κάνουν οι άνθρωποι της τροχαίας να αναλογιστούν ότι πληρώνονται από εμάς και δεν είναι υπάλληλοι καμιάς ιδιωτικής πολυεθνικής εταιρίας. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ- ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ- ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΙΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Περισσότερα εδώ:

Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας


Το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας λειτουργεί στο Κατάκολο του νομού Ηλείας, υπό την αιγίδα του Δήμου Πύργου και περιλαμβάνει 200 περίπου αξιόπιστα και λειτουργικά ομοιώματα μηχανισμών και επινοήσεων του αρχαιοελληνικού τεχνολογικού θαύματος κατόπιν έρευνας, μελέτης και κατασκευής του Κώστα Κοτσανά. Πρόκειται για την πλέον αξιόπιστη και πληρέστερη έκθεση του είδους της παγκοσμίως.
Τα εκθέματα (μερικά από τα οποία παρουσιάζονται στον ιστότοπο http://www.kotsanas.com/) συνοδεύονται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό όπως επεξηγηματικές πινακίδες και γιγαντοαφίσες με πολλές πληροφορίες, αναλυτικά σχέδια, φωτογραφίες και πλήρεις βιβλιογραφικές αναφορές ενώ πολλά από τα εκθέματα είναι διαδραστικά. Υπάρχουν σταθμοί προβολής βίντεο και κινουμένων σχεδίων επίδειξης της λειτουργίας των μηχανισμών καθώς και προβολή ντοκυμαντέρ όπου ο εκθέτης εξηγεί τη λειτουργία και τη σημασία των μηχανισμών. Η έκθεση (ταξινομημένη σε ενότητες) ακολουθεί όλες τις σύγχρονες εκπαιδευτικές αντιλήψεις της Παιδαγωγικής και Μουσειακής Αγωγής ώστε να δρα πολυεπίπεδα ως προς το μέγεθος της αρχαίας ελληνικής τεχνολογικής σκέψης και τεχνικής τόσο στην εκπαιδευτική κοινότητα όλων των βαθμίδων όσο και στο ευρύτερο κοινό.
Πολλά από τα εκθέματα και τις μελέτες στις οποίες στηρίζεται η κατασκευή τους έχουν παρουσιαστεί σε δεθνή συνέδρια και εκθέσεις, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί περιοδικές εκθέσεις του μουσείου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στόχος της έκθεσης είναι να κάνει γνωστές στο κοινό τις απίστευτες τεχνολογικές επιδόσεις των αρχαίων Ελλήνων δίνοντας τη δυνατότητα στους επισκέπτες να μάθουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες:α) είχαν ανακαλύψει έναν «κινηματογράφο» ικανό να παρουσιάζει αυτόματα την πλοκή ενός μύθου με κινούμενη εικόνα και ήχο β) είχαν επινοήσει (για ψυχαγωγικό δυστυχώς μόνο σκοπό) αυτοκινούμενα οχήματα (αυτοκίνητα) με αυτόματη πλοήγηση, με κιβώτιο ταχυτήτων, υδραυλικές προγραμματιζόμενες βαλβίδες και άλλα περίπλοκα εξαρτήματα γ) χρησιμοποιούσαν λειτουργικά ρομπότ με σκοπό να τους υπηρετούν δ) είχαν ανακαλύψει την αρχή της ατμομηχανής π.χ. η «αιολόσφαιρα» του Ήρωνος με την προσθήκη (από τον ίδιο ή κάποιο μαθητή του) μιας τροχαλίας (για τη μετάδοση της κίνησης) θα είχε οδηγήσει (αν οι οικονομικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής και η παρέμβαση των δήθεν «πρακτικότερων» Ρωμαίων το επέτρεπαν) στη Βιομηχανική Επανάσταση, 1500 χρόνια νωρίτερα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα, ε) χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα μετρητικά όργανα ακριβείας που τους επέτρεπαν να υπολογίζουν τη διάμετρο της γης και την απόσταση ηλίου-γης ή να διανοίγουν σήραγγες χιλιομέτρων και από τις δυο πλευρές ενός βουνού στ) είχαν επινοήσει ευφυείς μηχανές με κερματοδέκτη ζ) χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα ανυψωτικά μηχανήματα ικανά να οικοδομούν πανύψηλα κτίσματα με ολιγάριθμο προσωπικό η) διέθεταν ωρολόγια (και ξυπνητήρια) ικανά να λειτουργούν αυτόματα και αδιάκοπα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, κ.ά.
Επίσης η έκθεση αυτή αποτελεί άλλη μια ευκαιρία να καταρριφθούν ανυπόστατες απόψεις μερικών ερευνητών για τη δήθεν έλλειψη «τεχνοφιλίας» από τους αρχαίους Έλληνες και την αποστροφή τους προς τις «βάναυσες» τέχνες. Π.χ πόσο έκπληκτοι νιώθουμε όλοι, μαθαίνοντας ότι η «αιολόσφαιρα» του Ήρωνος με την προσθήκη (από τον ίδιο ή κάποιο μαθητή του) μιας τροχαλίας (για τη μετάδοση της κίνησης) θα είχε οδηγήσει (αν οι οικονομικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής στη Βιομηχανική Επανάσταση, 1500 χρόνια νωρίτερα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα.
Τα έργα είναι ταξινομημένα σε ενότητες και η περιήγηση περιλαμβάνει:
α) την ενότητα των 27 αρχαιοελληνικών ρολογιών όπου δεσπόζουν το ξυπνητήρι του Πλάτωνος και το θαυμαστό αυτόματο ρολόι του Κτησίβιου (ένα θαύμα του αυτοματισμού)
β) την ενότητα με τα καταπληκτικά «μαγικά» αυτόματα των Αλεξανδρινών Μηχανικών και την επιβλητική σε φυσικό μέγεθος «αυτόματη υπηρέτρια» (το πρώτο λειτουργικό ρομπότ της ιστορίας)
γ) τις ενότητες με το σταθερό και το κινητό αυτόματο θέατρο του Ήρωνος (δηλ. τον «κινηματογράφο» και το «αυτοκίνητο - κουκλοθέατρο» των αρχαίων Ελλήνων αντίστοιχα), δ) την ενότητα με τις εφευρέσεις του Αρχιμήδη (του σπουδαιότερου επιστήμονα όλων των εποχών),
ε) την ενότητα με τις εντυπωσιακές τηλεπικοινωνίες των αρχαίων Ελλήνων αλλά και τις μεθόδους κρυπτογράφησης,
στ) την ενότητα με την αγροτική, την υφαντική και την αθλητική αρχαιοελληνική τεχνολογία όπου εντυπωσιάζουν ο «αργαλειός της Πηνελόπης» και η «ύσπληγα» δηλ. ο μηχανισμός της αποφυγής της πρόωρης εκκίνησης των αθλητών (σε φυσικό μέγεθος και τα δύο),
ζ) την ενότητα με τις μεθόδους οικοδόμησης του αρχαιοελληνικού αρχιτεκτονικού θαύματος όπου εντυπωσιάζουν οι κάθε είδους γερανοί,
η) την ενότητα με τους επικουρικούς μηχανισμούς του αρχαιοελληνικού θεάτρου («από μηχανής θεός», «περίακτοι», «εκκύκλημα», κ.ά.),
θ) την ενότητα με τα όργανα, τα εργαλεία και τα μηχανήματα των αρχαίων Ελλήνων (οδόμετρο, τόρνος, κ,ά)
ι) την ενότητα με την υδραυλική και αγροτική τεχνολογία τους,
ια) την ενότητα με την αρχαιοελληνική πολιορκητική τεχνολογία (τα «τεθωρακισμένα» και το «πυροβολικό» των αρχαίων Ελλήνων, όπως η ελέπολις του Επιμάχου, η χελώνη και το τρύπανο του Διάδη, ο πολυβόλος καταπέλτης του Διονυσίου, κ.ά. και τέλος
ιβ) η ενότητα με τη αρχαιοελληνική ναυπηγική τεχνολογία όπου παρουσιάζεται η ιστορική εξέλιξη των ελληνικών πλεούμενων (π.χ. μονόξυλο, παπυρέλλα, ολκάς, πεντηκόντορος, διήρης, τριήρης, κ.ά.).

Το Μουσείο Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων και Παιχνιδιών λειτουργεί δίπλα στο Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και περιλαμβάνει 42 αρχαιοελληνικά μουσικά όργανα συνοδευμένα με λεπτομερείς περιγραφές και διαγράμματα κατόπιν έρευνας, μελέτης και κατασκευής του Κώστα Κοτσανά. Τα όργανα (μερικά από τα οποία παρουσιάζονται στον ιστότοπο http://www.kotsanas.com/) είναι πλήρως λειτουργικά και η κατασκευή τους βασίζεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία και τις αγγειογραφικές απεικονίσεις.
Μερικά από τα εκθέματά της είναι: το μονόχορδο, ο ελικώνας και το σύντονο του Πυθαγόρα, με τα οποία ο σπουδαίος φιλόσοφος μελέτησε τις μουσικές κλίμακες και απέδειξε τις μαθηματικές σχέσεις που τις καθορίζουν. Η λύρα του Ερμή, το πρώτο έγχορδο όργανο με ηχείο από καύκαλο χελώνας και δέρμα βοδιού, βραχίονες από κέρατα κατσίκας και χορδές από έντερα προβάτου. Η μεγαλοπρεπής κιθάρα του Απόλλωνα, ένα τεχνολογικά πολύπλοκο όργανο με εξισορροπητικά βάρη, έκκεντρα περιστρεφόμενες προεξοχές τεζαρίσματος και χαλάρωσης των χορδών, ελαστικό υποστηρικτικό μηχανισμό για κυματιστό ήχο και μια ρυθμιζόμενη γέφυρα αλλαγής των μουσικών φθόγγων. Η πανδούρα, ο πρόγονος όλων των σύγχρονων εγχόρδων με τάστα (όπως το λαούτο, το μπουζούκι, ο μπαγλαμάς, κ.ά.). Η περίφημη ομηρική φόρμιγγα και η αρχαϊκή κιθάρα, η διονυσιακή βάρβιτος, η κιθάρα του Ορφέα, η πηκτίς της Σαπφώς, το τρίγωνο, η σαμβύκη, ο ελικών του Πτολεμαίου κ.ά. συμπληρώνουν τα έγχορδα αρχαιοελληνικά όργανα. Ο αυλός, ο δίαυλος, ο άσκαυλος, η σύριγξ του Πανός, η σάλπιγξ, το τύμπανο και το ρόπτρο, τα κύμβαλα, τα κρόταλα, το σείστρο, το κρουπέζιο, η ψιθύρα και το χαλκεόφωνο είναι μερικά από τα πνευστά και κρουστά . Τέλος η επιβλητική ύδραυλις του Κτησιβίου, το πρώτο παγκοσμίως πληκτροφόρο όργανο, δεσπόζει στο τέλος της έκθεσης, από την οποία οι επισκέπτες μπορούν να ακούσουν το τραγούδι του Σείκιλου, το αρχαιότερο πλήρως σωζόμενο αρχαιοελληνικό μουσικό κείμενο.
Πληροφορίες και για τα δύο μουσεία:

Τα δύο μουσεία βρίσκονται στην είσοδο του Κατακόλου, και απέχουν περίπου 50 μέτρα μεταξύ τους. Δίπλα ακριβώς από το μουσείο αρχαίας Ελληνικής τεχνολογίας, υπάρχει άνετος χώρος στάθμευσης.
Το κλείσιμο επισκέψεων γίνεται με τηλεφωνική επικοινωνία στο τηλέφωνο 6942420157

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Το Πολυδιαστατικό σύμπαν


Υπάρχουν πάρα πολλά σύμπαντα, χωρίς όμως να τα βλέπουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις, ενώ δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο! Ο Δημήτρης Νανόπουλος, καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M (ΗΠΑ) και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, μίλησε την Τετάρτη 10/03, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, για το πείραμα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών(CERN) και την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος. Ο κ. Νανόπουλος παρουσίασε μερικές νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την ερευνητική ομάδα του στο αμερικανικό πανεπιστήμιο και οι οποίες δίνουν μια συγκεκριμένη μορφή στην έννοια του Πολυσύμπαντος. Σύμφωνα με τις μελέτες αυτές, εκτιμάται, με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα (ο αριθμός 10 με εκθέτη τον αριθμό 500!), σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις "μεγάλες" διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται "διπλωμένες" σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. "Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε" είπε ο κ. Νανόπουλος. Ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι Το ένα σύμπαν "γεννάει" το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Σύμφωνα με τον έλληνα φυσικό, η Γη αργά ή γρήγορα "δύσκολα θα αντέξει" στα προβλήματά της, γι' αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί η μετοίκηση της ανθρωπότητας σε άλλους πλανήτες. Η δήλωση του αυτή βρίσκει σύμφωνους πολλούς ακόμη επιστήμονες. Τέλος, ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι ο ήλιος κάποτε θα "σβήσει", όμως το σύμπαν μας, που συνεχώς διαστέλλεται, είναι "ανοιχτό", συνεπώς ποτέ δεν θα "πεθάνει", ενώ είναι πιθανό να κάνει "μετάβαση" σε ένα άλλο σύμπαν-φυσαλίδα.
http://www.cosmo.gr/
http://visaltis.blogspot.com

Έλληνας ευπατρίδης ανατρέπει με την προσφορά του την απόφαση της υπουργού Παιδείας να κλείσει την ελληνική βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια


Επιστολή στην κ. Διαμαντοπούλου που οφείλει να απαντήσει:
Ένας ευπατρίδης Έλληνας κάνει τη δική του προσφορά για να ικανοποιηθεί το αίτημα των Πομάκων, που τους οδηγήσαμε στην τουρκική παιδεία…
Το κείμενο της επιστολής προς την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου είναι λιτό, αλλά ουσιαστικό και αποτυπώνει την αξία της προσφοράς των Ελλήνων που έχουν και συναισθάνονται το χρέος τους τώρα που το έθνος αδυνατεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του σε ευαίσθητες περιοχές της πατρίδας μας. Πολύ απλά, μέσα από μία παράγραφο ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου τα λέει όλα. Διατυπώνει την πρόθεσή του να παραμείνει ανοικτή η βιβλιοθήκη και να αποτελεί την κιβωτό γνώσης και ελληνικής παιδείας για τα Πομακόπουλα της περιοχής τα οποία εντάσσονται στην τουρκόφωνη παιδεία, αλλά δε θα πρέπει να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο με την ελληνική εκπαίδευση και γνώση που παρέχει με το έργο της και μέσα από ειδικά προγράμματα η δημόσια βιβλιοθήκη της Μύκης Νομού Ξάνθης. Τη δημοσιεύουμε αυτούσια μήπως και βρει η χειρονομία αυτή μιμητές, για να φανεί ότι υπάρχουν ψυχωμένοι Έλληνες, αλλά και για να δούμε τα αντανακλαστικά του ελληνικού κράτους που παίρνει αποφάσεις πολλές φορές εντελώς απερίσκεπτα. Η βιβλιοθήκη δεν πρέπει να κλείσει.
“Προς υπουργείο Παιδείας κα. Άννα Διαμαντοπούλου
Κυρία υπουργέ, Πληροφορήθηκα από τον τύπο ότι κλείνει η Βιβλιοθήκη Μύκης – η μόνη ελληνική βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια της Ξάνθης – για λόγους οικονομικούς. Σας γνωρίζω ότι αναλαμβάνω τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης της εν λόγω βιβλιοθήκης για όσο διάστημα απαιτείται, μέχρι και 10 χρόνια.
Εν αναμονή της απαντήσεώς σας.
Με τιμή
Πρόδρομος Εμφιετζόγλου».
http://www.antibaro.gr

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Αναγνώριση και θύμηση


Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή χωρίς όραση ή ακοή — μερικές φορές, μάλιστα, σε ακραίες περιπτώσεις, χωρίς και τα δυο. Ωστόσο, ένας άνθρωπος χωρίς μνημονικό δε θα μπορούσε να ζήσει σχεδόν καθόλου, τουλάχιστο με την ουσιαστική έννοια του όρου. Δε θα μπορούσε να μάθει τίποτα ούτε να προοδεύσει σε οποιονδήποτε τομέα, αλλά θα ζούσε για πάντα σε νηπιακή κατάσταση, μόνιμα εξαρτημένος από τους άλλους. Όμως, όταν μιλάμε για τη μνήμη, τι ακριβώς εννοούμε;
Με τον όρο μνήμη, λοιπόν, εννοούμε τη διαδικασία με την οποία οι άνθρωποι αποθηκεύουν κάποιες πληροφορίες κι έπειτα, όποτε χρειαστεί, τις ανασύρουν στην επιφάνεια και τις χρησιμοποιούν. Στην πραγματικότητα, η λέξη "μνήμη" αναφέρεται σε δύο διαδικασίες και ένα γεγονός. Η μία διαδικασία είναι ότι πρώτα μαθαίνουμε κάτι, κι η δεύτερη ότι το θυμόμαστε. Το γεγονός είναι η αλλαγή που πραγματοποιείται στον εγκέφαλο, όταν μαθαίνουμε κάτι. Παρά τα τόσα χρόνια πειραματισμού και μελέτης γύρω από την υφή του εγκεφάλου και τη συμπεριφορά ανθρώπων και ζώων, η αλλαγή αυτή εξακολουθεί να παραμένει ένα μυστήριο: ακόμα δεν ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα σ' έναν άνθρωπο όταν ξυπνούν οι αναμνήσεις, ή όταν θυμάται κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Ωστόσο, γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για τις διαδικασίες της μάθησης και του μνημονικού. Γνωρίζουμε, λόγου χάρη, πως η επανάληψη βοηθάει τους ανθρώπους να θυμούνται. Επίσης, γνωρίζουμε τη διαφορά ανάμεσα στην "αναγνώριση" και τη "θύμηση". Η αναγνώριση (το γεγονός, δηλαδή, ότι θυμόμαστε κάτι όταν το βλέπουμε, το ακούμε, το αγγίζουμε, το μυρίζουμε ή το γευόμαστε) είναι απείρως ευκολότερη από τη θύμηση (να θυμόμαστε, δηλαδή, κάτι, χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε υπαρκτός, απτός ερεθισμός). Η ανάπτυξη της μνήμης Πότε αρχίζει να αναπτύσσεται η μνήμη στα μωρά; Είναι ολοφάνερο πως ακόμα και πολύ μικρά μωρά, έχουν τη δύναμη της αναγνώρισης.
Πειράματα έδειξαν ότι μωρά που δεν έχουν ακόμα συμπληρώσει μια εβδομάδα ζωής, αναγνωρίζουν τη φωνή της μητέρας τους και τη μυρωδιά από το γάλα της. Μελέτες σε λίγο μεγαλύτερα μωρά, έδειξαν ότι στους δύο μήνες τα μωρά έχουν αναπτύξει αξιόλογη ικανότητα να θυμούνται όσα έμαθαν, ενώ στους τρεις μήνες θυμούνται για πολύ περισσότερο χρόνο.Σε μια μελέτη μωρών ηλικίας από δύο έως τεσσάρων μηνών, πάνω από την κούνια κάθε μωρού κρέμασαν ένα κινητό παιχνιδάκι και το συνέδεσαν ύστερα, με μια κορδέλα, από το ένα πόδι του μωρού. Ακόμα και τα πιο μικρά μωρά, σύντομα έμαθαν πως μόλις κλοτσούσαν, το παιχνιδάκι κινιόταν. Στη συνέχεια, οι ερευνητές απομάκρυναν το παιχνίδι. Λίγο αργότερα το κρέμασαν πάλι πάνω από την κούνια του μωρού και περίμεναν να δουν αν το μωρό θα κλοτσούσε, με τρόπο που θα έδειχνε πως αναγνώριζε το παιχνίδι κι ότι θυμόταν τι έπρεπε να κάνει για να το κινήσει. Ανακάλυψαν ότι στους δύο μήνες, τα μωρά θυμούνταν για μια περίοδο τριών ημερών κι ότι σε ηλικία τριών μηνών, θυμούνταν για μια εβδομάδα. Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμα περισσότερο, με ένα πείραμα που τα αποτελέσματα του θα αποκάλυπταν κι άλλα πράγματα για τις ικανότητες των μωρών. Μωρά δύο μηνών, αφού έμαθαν πρώτα την κίνηση της κλοτσιάς, έμειναν "ελεύθερα" για δεκαοχτώ ημέρες κι ύστερα συνδέθηκαν ξανά με το παιχνίδι. Στην αρχή, δεν αντέδρασαν καθόλου. Κάποιος κίνησε από πάνω τους το παιχνίδι και τότε, μετά από μερικές στιγμές, άρχισαν να κλοτσούν με δύναμη και ενθουσιασμό. Οι αναμνήσεις υπήρχαν, αλλά τα μωρά χρειάζονταν κάποια υπενθύμιση για να τις ανακαλέσουν. Και οι γονείς έχουν αναφέρει πολλά παραδείγματα, συμπεριφοράς των μωρών τους, που μοιάζουν να υποδηλώνουν ότι τα μωρά θυμούνται ορισμένα περιστατικά του παρελθόντος. Φαίνεται πως τα μωρά έχουν πλουσιότερες αναμνήσεις μέσα στο περιβάλλον του σπιτιού τους απ' αυτές που δείχνουν στο εργαστήριο, κι αυτό δεν είναι διόλου παράξενο. Μωρά ηλικίας από εφτά μέχρι έντεκα μηνών, θυμούνται την ώρα του φαγητού τους, τη διαδικασία του μπάνιου και του ύπνου, τα αγαπημένα τους παραμύθια, ακόμα και μερικά παιχνίδια. Σε ηλικία οχτώ μηνών, το μωρό δείχνει ότι θυμάται κάπως ένα αντικείμενο που ούτε το βλέπει ούτε το αγγίζει — μπορεί να αναζητάει, λόγου χάρη, κάποιο χαμένο παιχνίδι στο σημείο που το φυλάει συνήθως η μητέρα του. Εννέα μηνών, δείχνει πια αδιαμφισβήτητα να θυμάται πως όταν έρχεται η μπέιμπι-σίτερ φεύγουν οι γονείς του, ή ότι την τελευταία φορά που επισκέφθηκε τον παιδίατρο γνώρισε κάποια οδυνηρή εμπειρία. Τι είναι αυτό που βοηθάει τα μωρά να θυμούνται Φυσικά, στα περισσότερα μωρά που ζουν μια φυσιολογική ζωή, η μνήμη αναπτύσσεται χωρίς να έχει ανάγκη κάποιας συγκεκριμένης στρατηγικής από μέρους των γονιών. Ωστόσο, θα ήταν ενδιαφέρον να παρατηρήσετε ποια πράγματα κυρίως θυμάται το μωρό σας, και τι είναι αυτό που το βοηθάει να θυμάται.Κάτι που βοηθάει πολύ τα παιδιά να θυμούνται - όπως όλους μας άλλωστε - είναι η επανάληψη. Ακούν πολλές φορές συνέχεια το όνομα τους κι έτσι μαθαίνουν να το αναγνωρίζουν. Ευκολότερα θυμούνται τα μωρά κάτι με το οποίο έρχονται σε σωματική επαφή, παρά κάτι που παρατηρούν από μακριά και παθητικά. Επιπλέον, πιο εύκολα εντυπώνεται στη μνήμη τους ένα αντικείμενο ή μια εμπειρία που το βιώνουν με περισσότερες από μία αισθήσεις, παρά εκείνο που το προσεγγίζουν με μια μονάχα αίσθηση. Έτσι, καλύτερα θυμούνται τα μωρά όσα μπορούν να αγγίζουν και να βλέπουν ταυτόχρονα, παρά κάτι που μόνο βλέπουν —αν μπορούν να το ακούνε κιόλας, είναι ακόμα πιο βέβαιο ότι θα το θυμούνται. Μωρά και νήπια διευκολύνονται ακόμα περισσότερο, όταν μπορούν να φτιάξουν ένα νοερό χάρτη στον οποίο εντοπίζεται το γεγονός ή η πράξη. Μέσα στη γνώριμη ρουτίνα του σπιτιού, θα θυμούνται το μπάνιο ή την κούνια τους, καθώς και τα παιχνίδια ή τις δραστηριότητες που συνοδεύουν την ώρα του μπάνιου ή του ύπνου. Για να ανακεφαλαιώσουμε: στα μωρά, όπως και στους ενήλικες, η μνήμη δεν μπορεί να ερευνηθεί απομονωμένη από άλλες φυσικές λειτουργίες. Υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα σ' αυτό που έγινε, σ' αυτό που κατάλαβε το μωρό και σ' αυτό που θεώρησε σημαντικό και ενδιαφέρον.
mother .gr

Ο Τζίμης Πανούσης σχολιάζει το νόμο-έκτρωμα που ετοιμάζει ο υπουργός Δικαιοσύνης

http://www.youtube.com/watch?v=5cDOMGATO18&feature=player_embedded

Τι θα πει φως


Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη...
Τι θα πει ευτυχία ;
Να ζεις όλες τις δυστυχίες.
Τι θα πει φως;
Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.
Ασκητική
Νίκος Καζαντζάκης

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Η χαρακτηροδομή των παιδιών τού μέλλοντος θα καθορίσει τη μοίρα τής ανθρωπότητας


Ο τρόπος που ερχόμαστε στον κόσμο διαμορφώνει τον τρόπο που θα ζήσουμε αργότερα σε αυτόν. Με ποσοστά που αγγίζουν στο 100% ανθρωπολόγοι έχουν τη δυνατότητα να προβλέψουν τη φύση τής κοινωνίας – βίαιη ή ειρηνική – από τον τρόπο που γεννιούνται τα παιδιά. Ωστόσο, η φύση τού φυσικού τοκετού έχει μικρή σχέση με τη μοντέρνα εκδοχή της, όπως εμφανίζεται από τις ποικίλες οργανώσεις και ατομικές πρωτοβουλίες, επειδή αγνοούνται τα βασικότερα δεδομένα.
Αυτά είναι οι ανακαλύψεις τού Ράιχ για τη σωματική και χαρακτηρολογική θωράκιση, που δεν επιτρέπει στο είδος μας να έχει φυσικό τοκετό, επειδή απλούστατα η φύση μας είναι βαριά διαταραγμένη, γεγονός που παρεμβαίνει στη φυσική διαδικασία τού τοκετού, μετατρέποντας την έκφραση “φυσικός τοκετός” σε γκροτέσκα παραλλαγή και σε μια ακόμα τραυματική διαδικασία για το νεογνό και την εγκυμονούσα.
Όταν είχα την τύχη να παρακολουθήσω τη διάλεξη στα ελληνικά, τής ψυχιάτρου – νευρολόγου Θεοδότας Χασάπη, (η οποία δίνει σχεδόν την ίδια διάλεξη στην έδρα τού Αμερικανικού Κολεγίου τής Οργονομίας στις ΗΠΑ), έμεινα κατάπληκτος για την παντελή άγνοια αυτών των κινημάτων γύρω από το τι πραγματικά είναι φυσικός τοκετός και την απίστευτη έλλειψη επαφής που τα διακρίνει για τις πραγματικές ανάγκες τής εγκυμονούσας και τού νεογνού, οι οποίες είναι πολύ πέρα από τον τοκετό στο σπίτι με μια μαία ή τον τοκετό σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους κλινικών ή νοσοκομείων.
Δυστυχώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να βαδίσουμε για να βρεθούμε στη θέση να φέρνουμε στον κόσμο παιδιά, που δεν θα έχουν στο σώμα και την ψυχή τους τα σημάδια τής βίας και τής έλλειψης επαφής, αλλά μόνο το βάλσαμο τής αγάπης. Όπως είχε πει ο εξαιρετικά διάσημος για τις ανακαλύψεις του, σχετικά με τον τοκετό, Μισέλ Οντάν, “είναι αδύνατο να γεννιούνται παιδιά με αγάπη, όταν οι μητέρες δεν εκκρίνουν την ορμόνη τής αγάπης”. Ακόμα και αν τα παιδιά γεννιούνται “φυσικά” στο σπίτι ή σε χώρους “φυσικού” τοκετού, θα πρόσθετα.
Δυστυχώς, ακόμα και ο Οντάν βρίσκεται μακριά από τις αναγκαίες προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στις μητέρες να εκκρίνουν τις ορμόνες τής αγάπης, επειδή η έκκρισή τους δεν είναι μηχανιστική διαδικασία, αλλά συμμετοχή ολόκληρης τής ψυχοσωματικής δομής, μια συμμετοχή, για την οποία ο Οντάν φαίνεται να αγνοεί σε σημαντικό βαθμό, ότι τίθενται αξεπέραστα εμπόδια από τη θωράκιση, αν και έχει δηλώσει, πως το σημαντικότερο βιβλίο τού 20ού αιώνα είναι “Η δολοφονία τού Χριστού” τού Βίλχελμ Ράιχ.
Ωστόσο, ο Οντάν έγραψε πρόσφατα ένα θαυμάσιο βιβλίο με τίτλο: “The Functions of the Orgasms”, αφιερωμένο στον Ράιχ και στη συγκλονιστική ανακάλυψή του για το ανακλαστικό τού οργασμού, (όπως περιγράφεται στο βιβλίο τού Ράιχ “Η λειτουργία τού οργασμού”). Τα ερωτήματα που θέτει ο Οντάν με βάση τις ανακαλύψεις, τις έρευνες και την τεράστια εμπειρία του, είναι συγκλονιστικά, επειδή αγγίζουν το μέλλον μας. Η ανησυχία του ότι ο κόσμος μας χωρίζεται πλέον σε πολλούς που είναι γεννημένοι χωρίς τις ορμόνες τής αγάπης και τη δυνατότητα τής βαθιάς ανθρώπινης επαφής (ένα είδος ανθρώπινων ρομποκόπ θα έλεγα) και σε λίγους που έχουν γεννηθεί με τις ορμόνες τής αγάπης και την ικανότητα τής βαθιάς επαφής, δημιουργεί το αναπόφευκτο ερώτημα εάν είναι δυνατό να επιβιώσει ο κόσμος μας με όλους εμάς, τους στερημένους ανθρώπους που αποτελούμε την πλειοψηφία.
Η άποψη τού Ράιχ διαμορφωμένη εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα ήταν ότι “η χαρακτηροδομή των παιδιών τού μέλλοντος θα καθορίσει τη μοίρα τής ανθρωπότητας “. Αυτή η άποψη απαντά ευθέως στο ερώτημα τού Οντάν δημιουργώντας την επιτακτική ανάγκη για ευρύτερη συνειδητοποίηση τής υπάρχουσας αρνητικής για τη ζωή κατάστασης. Με μια τέτοια συνειδητοποίηση μπορεί να υπάρξει ευρεία αλλαγή στον τρόπο που γεννάμε τα παιδιά μας και στον τρόπο που τα μεγαλώνουμε.
Πιστεύω ότι εάν δεν αλλάξουν τα πάντα σε αυτό το χώρο, εάν δεν γίνουν ευρέως γνωστές οι ανακαλύψεις τού Ράιχ για το πώς διαταράσσεται η δυνατότητα τής αγάπης και τής επαφής κατά τον τοκετό και στη συνέχεια, εάν με άλλα λόγια δεν σπάσει αυτή η “καταραμένη” αλυσίδα τής θωράκισης, που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, το τρένο τού κόσμου μας κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την άβυσσο.
Χρήστος Μουσουλιώτης
http://yperthesi.wordpress.com/