Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Απόπειρα δολοφονίας του "παιδιού-θαύματος", της Ελληνίδας Προμηθέας


Πηγή1
Neighbors Respond To Livingston Shooting
*
* * *
Με έξι σφαίρες προσπάθησε να σκοτώσει την Προμηθέα (το παιδί-θαύμα της Βόρειας Αμερικής), ο Θωμάς Κύρος 81 ετών από την Φλώριδα, αλλά μπήκε στη μέση η μητέρα της Γεωργία 56 ετών που τώρα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Ουσιαστικά είναι κατά το ήμισυ νεκρή από σφαίρες στην κοιλιά και στο λαιμό και οι ελπίδες της να ζήσει δυστυχώς είναι λίγες.
Η Προμηθέα ειδοποίησε την αστυνομία. Ο Κύρος απείλησε και τους αστυνομικούς με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσουν και να τον σκοτώσουν επί τόπου. Ο δολοφόνος είχε προσπαθήσει να συναντήσει την Προμηθέα πριν 4 χρόνια όταν αυτή ήταν 15 ετών. Η Προμηθέα πήρε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο Montana State University σε ηλικία 14 ετών!!!
Η Προμηθέα είχε γίνει γνωστή στο κοινό όταν πριν από μερικά χρόνια, σαν σήμερα, στην Γιορτή των Τριών Ιεραρχών, πρόβαλε το ελληνικό πνεύμα και κατηγόρησε την ορθοδοξία για την με κάθε τρόπο καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού. Μπορεί να μη συμφωνείτε με όλες τις ιδέες της, αλλά ότι έχει ελληνικό πνεύμα πολύ περισσότερο από τους πιο πολλούς από μας είναι σίγουρο.
Παράλληλα είναι το παιδί θαύμα της Αμερικής: αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο όταν οι συμμαθητές της μόλις τελείωναν το δημοτικό.
Δεν ήταν εύκολη η ζωή της. Η μητέρα της Γεωργία, που τώρα βρίσκεται σε κώμα, χρειάστηκε να καθαρίσει χιλιάδες σκάλες, τουαλέτες και άλλους χώρους για να σπουδάσει η κόρη της. Κατά καιρούς είχαν σα σπίτι ένα μικρό φορτηγό.
Η «πτώση» ήρθε όταν η Προμηθέα αποφάσισε να πει το λόγο της στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Από τότε έγιναν 3 απόπειρες κατά της ζωής της οικογένειάς της - η τελευταία δυστυχώς με «επιτυχία».
Για μια από τις προηγούμενες απόπειρες η Προμηθέα γράφει: «Πολυαγαπημένοι μου Έλληνες, Πολλοί, πολλοί από εσάς, φτωχοί Έλληνες, σηκώσατε στους ώμους σας τα πάθη μας, όταν εγώ και η μητέρα μου είχαμε το τροχαίο ατύχημα. Μας βοηθήσατε να ξεπεράσουμε την πιο σκοτεινή περίοδο στην ζωή μας. Η μητέρα μου, δυναμώνει χάρη σε εσάς Έλληνες της Πατρίδας, εσάς όλους, δηλαδή, που συνδράματε με τόση αγάπη τότε, όταν την γύρευε ο θάνατος του Σκότους, και εσείς πανέμορφοι Έλληνες, την περιτυλίξατε στο φως της ψυχής σας. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ούτε έναν από εσάς. Και επειδή και εγώ είμαι παιδί του λαού γνωρίζω την φτώχια όσο καλά, όσο πολλοί από εσάς. Με όλη μου την αγάπη, σε όλους σας στην Γη του Φωτός. Προμηθέα
Δεν ξέρω αν η μητέρα της Προμηθέας μέσα στο κώμα της νοιώθει κάτι. Αν νοιώθει θα είναι περηφάνια για την κόρη της. Οι Έλληνες του Καναδά και των ΗΠΑ οργανώνουν εκστρατεία για να βοηθήσουν αυτό το λαμπρό αστέρι του πνεύματος της ομογένειας της Βόρειας Αμερικής να τελειώσει τις σπουδές του τώρα που έχει μείνει ουσιαστικά μόνο του. Ελπίζουμε ότι και η ελληνική κυβέρνηση, όχι από υποχρέωση, αλλά από τιμή, θα μπορέσει να διαθέσει κάποιο ποσό κόβοντας από μια άχρηστη εκδήλωσή της για ένα παιδί που τιμά παγκόσμια τον Ελληνισμό.
Χρήστος Μαγγούτας
Chris@Mangoutas.com
ΥΓ Επικοινωνήσαμε με την Προμηθέα. Η ψυχολογική της κατάσταση -και φυσιολογικά- δεν ήταν τέτοια ώστε να θέλουμε να γράψουμε οτιδήποτε άλλο για την ώρα ...;.

Πηγή2
Απόπειρα δολοφονίας της ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ στην Αμερική ...; Έξι σφαίρες στην καρδιά της Προμηθέας, έξι σφαίρες στην καρδιά της Ελλάδας!
*
* * *
Το θύμα ονομάζεται Θωμάς Κύρος, κατοικούσε μόνιμα στην Δυτική Φλόριδα. Το θλιβερό περιστατικό συνέβηκε στην πολιτεία Μοντάνα ΗΠΑ: Αστυνομικοί σκότωσαν πρώην παράγοντα της ΟμογένειαςΗ περίεργη σχέση του θύματος, με το παιδί-φαινόμενο την Προμηθέα, που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο αρχές 2007, με τις καταπληκτικές σπουδές της (απόφοιτη πανεπιστήμιου σε ηλικία 14 χρονών) και την εντυπωσιακή ομιλία της στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz» (Σικάγο) για την εορτή των ''Ελληνικών Γραμμάτων-Τριών Ιεραρχών'', στις 28 Ιανουαρίου 2007, με την παρουσία του μητροπολίτη Σικάγου, Ιάκωβου. O Θωμάς Κύρος, συνταξιούχος 81 χρονών, που ζούσε τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη Νιού Πορτ Ρίτσι (περιοχή Κόλπου Τάμπα στην δυτική Φλόριδα) αποδείχτηκε τελικά, ότι είχε μιά μοιραία έμμονη ιδέα. Την Δευτέρα 17 Ιανουρίου 2011, το βράδυ, τραυματίστηκε θανάσιμα από πολλαπλούς πυροβολισμούς αστυνομικών (βοηθοί σερίφη) στην περιοχή Outlaw Hill, κοντά στην πόλη Livingston της κομητείας Παρκ, στην πολιτεία της Μοντάνα, όπου είχε πάει από την Φλόριδα.
Πριν, είχε πυροβολήσει (δεν διατρέχει κίνδυνο) την Georgia Smith, 55 χρονών, μητέρα της Προμηθέας Πυθίας, που στεκόταν μπροστά από την κόρη της, για να την προστατέψει, κοντά στο σπίτι τους. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, όταν αυτοί έφτασαν στον τόπο του μοιραίου γεγονότος, ο Κύρος έστρεψε το όπλο εναντίον τους, με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσουν. Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα ''Bozeman Chronicle'', ο Θωμάς Κύρος τηλεφωνούσε τακτικά στην εφημερίδα, με ύφος επιτακτικό, ζητούσε να ερευνηθεί ο ''κακός ρόλος'' της μητέρας στις καταπληκτικές σπουδές της κόρης της. Του ήταν αδύνατο να πιστέψει ότι η Προμηθέα, μία δυναμική νεαρή κοπέλα (19 χρονών σήμερα) με εντυπωσιακές σπουδές κι επιδόσεις, είχε την δική της ανεξάρτητη γνώμη και δεν ήθελε να έχει επαφές μαζί του. Η περίεργη σχέση του θύματος, με το παιδί-φαινόμενο την Προμηθέα ξεκίνησε στα 2007. Η Προμηθέα (είχε δώσει μόνη της στον εαυτόν της το όνομα Προμηθέα Ολυμπία Κυρήνη Πυθία, εξαιτίας της μεγάλης αγάπης της στην ελληνική ιστορία και φιλοσοφία) τότε, είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, με τις καταπληκτικές σπουδές της (απόφοιτη πανεπιστήμιου σε ηλικία 14 χρονών) και ειδικά με την εντυπωσιακή ομιλία της στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz» (Σικάγο) για την εορτή των ''Ελληνικών Γραμμάτων-Τριών Ιεραρχών'', στις 28 Ιανουαρίου 2007, με την παρουσία του μητροπολίτη Σικάγου, Ιάκωβου. Το θέμα, τότε, ήταν ο ''ελληνοχριστιανικός πολιτισμός'' και κύρια ομιλήτρια, η Προμηθέα, 15 χρονών, μια κοπέλα με μαγικές επιδόσεις στα μαθηματικά. Ξεκινώντας την ομιλία της σε άπταιστη καθαρεύουσα, αν και με αμερικανική προφορά, η νεαρή μαθηματικός είχε θέσει το ερώτημα σχετικά με τα αίτια που κατέστρεψαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό... (Διαβάστε το σχετικό δημοσίευμα του ''Κ'', 2007). (Tι είχε γράψει η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 2005)
Την εποχή εκείνη ο Θωμάς Κύρος, εντυπωσιασμένος από τις επιδόσεις της Προμηθέας και τον ''διωγμό'' της από το (ελληνικό) εκκλησιαστικό κατεστημένο στις ΗΠΑ, μετά την ομιλία της στο Σικάγο, συγκέντρωνε χρήματα από Ομογενείς στην μεγάλη ελληνική παροικία της δυτικής Φλόριδας, για να βοηθηθεί η Προμηθέα στις πολυέξοδες σπουδές της. Της έστειλε συνολικά, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, 17.000 δολάρια. Η επικοινωνία τους ήταν καθημερινή, τηλεφωνικά και με emails. Παράλληλα, της έστελνε χρήματα και βιβλία και της έγραφε ότι μπορεί να τον θεωρεί ''παππού'' της, αφού ήταν ηλικιωμένος και συνταξιούχος. Η Προμηθέα του απαντούσε ότι ήταν ευχαριστημένη που την αποκαλούσε ''εγγονή'' του και ότι πάντα ήθελε ''έναν καλό παππού''. Μετά από ένα διάστημα (2009), τα δώρα που της έστελνε από την Φλόριδα γύριζαν πίσω, καμία ανταπόκριση στην επιθυμία του να πληρώσει τα δίδακτρά της, το email του είχε μπλοκαριστεί. O Θωμάς Κύρος, κατηγορούσε την μητέρα της για την αλλαγή στην συμπεριφορά της απέναντί του. Πίεζε για να σπουδάσει η Προμηθέα στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ενώ η (διαζευγμένη) μητέρα της, την ήθελε κοντά της στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα, από όπου είχε πάρει το πρώτο της πτυχίο (μαθηματικά) σε ηλικία 14 χρονών και συνέχιζε τις σπουδές της και σε άλλους τομείς. ''Η Προμηθέα είναι σκλάβος της μητέρας της. Θέλω να την ελευθερώσω'', δήλωνε ο Θ. Κύρος στην τοπική εφημερίδα Chronicle. 'Όταν η εφημερίδα πήρε συνέντευξη από την Προμηθέα (2009), ήταν ξεκάθαρο ότι αυτή είχε τις δικές της, ανεξάρτητες ιδέες και πολλές φορές διαφορετικές από αυτές της μητέρας της. Η μητέρα επέκρινε την κόρη για την ''επαναστατική'' ομιλία της στο Σικάγο (2007) επειδή ένιωσε τον ''υπόγειο πόλεμο'' που της έγινε, από την εκκλησία μας στις ΗΠΑ. Στην συνέντευξη αυτή, για πρώτη φορά η Προμηθέα ανάφερε το όνομα Κύρος. ''Συνεχίζει να με ενοχλεί αφόρητα, να γράφει και να γράφει γράμματα και emails'', δήλωσε στην εφημερίδα η Προμηθέα. Ο Κύρος, τηλεφωνούσε στην τοπική εφημερίδα τακτικά, ζητώντας επιτακτικά να ερευνήσει το ζήτημα, ενώ προσέλαβε και ιδιωτικό αστυνομικό-ερευνητή για να ερευνήσει οικογενειακά και λοιπά ζητήματα της μητέρας της Προμηθέας. Μετά, για κοντά 16 μήνες -ίσαμε πριν λίγες ημέρες δηλαδή- η επαφή τους κόπηκε, σταμάτησε εντελώς. Και λίγες εβδομάδες πριν το μοιραίο γεγονός, ο Θωμάς Κύρος αποφάσισε να πάει από την Φλόριδα, στην Μοντάνα, για να ''ξεκαθαρίσει τα πράγματα''. Διέμενε σε ξενοδοχείο της περιοχής, κοντά στο σπίτι της Προμηθέας. Ο επίλογος γράφτηκε στον τίτλο τοπικής αμερικανικής εφημερίδας, στην Πολιτεία Μοντάνα: ''Man shot by deputies was obsessed with young genius''... Ο Θωμάς Κύρος, μετανάστης στις ΗΠΑ από την ηλικία των 24 χρονών, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια (experimental physicist) και στην Phillips Laboratories, στη Νέα Υόρκη. 'Έχει παιδιά κι εγγόνια, αλλά ζούσε μόνος στην Φλόριδα, ''μέσα'' στην μεγάλη ελληνική παροικία, βόρεια από το ''ελληνικό χωριό'', Τάρπον Σπρινγκς. Ασχολήθηκε ενεργά με ομογενειακούς συλλόγους και οργανώσεις στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου της Τάμπα ειδικά την δεκαετία του '90, ως πρόεδρος στον σύλλογο ''Ελληνοαμερικανών Ψηφοφόρων'', σε εθνικοτοπικούς συλλόγους, αντιπρόσωπος-στέλεχος της τοπικής ελληνικής Ομοσπονδίας και άριστος γνώστης των Robert Rules που διέπουν την σωστή και ομαλή λειτουργία-συνεδρίαση μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, όπως ειδικά οι σύλλογοι και οι Οργανώσεις.

Πηγή3
ΗΠΑ: Αστυνομικοί σκότωσαν πρώην παράγοντα της Ομογένειας
*
* * *
Περισσότερες Πηγές
Woman shot in Livingston Monday still stable, investigation continues into shooting death of accused assailant
Man shot by deputies was obsessed with young genius
Investigation into Park County double shooting continues, fund set up to help family
Man involved in Livingston shootout had been here for months
Kyros autopsy completed, offers no surprises
Park County authorities release more information on Jan. 17 shooting
*
* * *
Περισσότερα σχετικά με την Προμηθέα για το πως μας έγινε γνωστή εδώ: Promethea Olympia Kyrene Pythaitha

http://eineken.pblogs.gr/

Σημαντική θετική επίδραση της οργόνης στις βιοκαλλιέργειες


Ένας βιοκαλλιεργητής, ο κ. Φώτης Μπουκινάς, γράφει τη δική του ενδιαφέρουσα ιστορία στο χώρο των βιοκαλλιεργειών,, αλλά κυρίως γράφει με μεγάλα και φωτεινά γράμματα την εξέλιξη της γεωργίας, από τότε που ο άνθρωπος από συλλέκτης καρπών και σπόρων άρχισε να καλλιεργεί τη γη.
Αρχικά, το σημαντικότερο εργαλείο που χρησιμοποίησε ο τροφοσυλλέκτης πρόγονός μας δίνοντας μεγάλη ώθηση στη γεωργική παραγωγή, ήταν το «σκαπτικό ραβδί», που μ’ αυτό άρχισε να ωθεί τους σπόρους μέσα στο χώμα.
Το δεύτερο πολύ σημαντικό εργαλείο ήταν η τσάπα με την οποία άρχισε να επεξεργάζεται καλύτερα τη γη.
Το τρίτο και σημαντικότερο που άλλαξε τη φύση της γεωργίας ήταν το άροτρο. Η ανακάλυψή του υπολογίζεται ότι έγινε πριν περίπου 4.000 χρόνια από σήμερα.
Η ανακάλυψη του αρότρου, μετέφερε στην ουσία τον σποροσυλλέκτη στο στάδιο του γεωργού .
Έως σήμερα η εξέλιξη στη γεωργία – κατά την άποψη του «Οργονόματος» συνέβαινε με μικρά βήματα προς τα εμπρός. Η πρόσφατη εποχή των χημικών λιπασμάτων και λοιπών χημικών επιδράσεων στην αγροτική παραγωγή έφερε τη γεωργία φαινομενικά ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, αλλά στην πραγματικότητα τη μετέφερε και μαζί με αυτή και το περιβάλλον και την υγεία της ανθρωπότητας, πολλά μεγάλα βήματα προς τα πίσω.
Η λειτουργική σκέψη για τη θεραπεία μιας πάθησης σε ένα οργανισμό, κατευθύνεται στο πώς θα μπορέσει να στηρίξει και να ενδυναμώσει το σύνολο του πάσχοντος οργανισμού είτε πρόκειται για άνθρωπο, ζώο ή φυτό. Με την ενδυνάμωση του οργανισμού μέσω της φόρτισης με οργόνη, την ενέργεια δηλαδή που ήδη φέρει, δεν προσφέρεται έδαφος εισβολής και επέκτασης για οποιοδήποτε εισβολέα. Έτσι η άμυνα είναι ισχυρή και η θεραπεία είναι «αυθόρμητη» και χωρίς παρενέργειες.
Η μηχανιστική σκέψη επιδιώκει απλώς την εξόντωση του «εισβολέα» χρησιμοποιώντας «εργαλεία» που τον σκοτώνουν. Σκοτώνουν όμως ταυτόχρονα, όχι μόνο τον εισβολέα, αλλά και τον φορέα της πάθησης και το περιβάλλον.
Η λειτουργική σκέψη πηγάζει από τον βιολογικό πυρήνα η μηχανιστική από το άρρωστο δευτερογενές στρώμα. Η πρώτη συντηρεί τη ζωή η δεύτερη καταστρέφει, σκοτώνει, διεμβολίζει, εξοντώνει. Ο εξόντωση του «εχθρού» με χημικά, μπορεί να φέρει μια προσωρινή «νίκη», αλλά τελικά επιφέρει το θάνατο και την καταστροφή του φορέα και του περιβάλλοντός του. Αυτή είναι μια από τις τεράστιες διαφορές μεταξύ λειτουργικής και μηχανιστικής σκέψης και δράσης.
Η καταστροφή που έχει επέλθει στο περιβάλλον από τη χρήση της μηχανιστικής σκέψης στη γεωργία, με κάθε είδους τοξικά χημικά, έχει φθάσει σε τέτοιο ακρότατο σημείο, που οι περισσότεροι ειδικοί εκτιμούν ότι είμαστε πλέον στο χείλος του γκρεμού. Με ένα ακόμα βήμα δεν θα υπάρχει δρόμος επιστροφής, δηλαδή δεν θα είναι δυνατό να αφαιρεθούν από το περιβάλλον.
Ο κ. Μπουκινάς με την εφαρμογή της οργόνης στις καλλιέργειές του και την καταπληκτική απόδοση που παίρνει, έκανε ένα τεράστιο άλμα προς το μέλλον, δείχνοντας σε όλους ότι είναι δυνατό να υπάρξει γεωργική παραγωγή με λειτουργικό προσανατολισμό, υπέρ της ζωής και του περιβάλλοντος, χωρίς τη χρήση τοξικών χημικών και ότι ο αιώνας της εφαρμογής της οργονοενέργειας στη γεωργική παραγωγή – με πολύ καλά αποτελέσματα – ήδη έφθασε.
Τα 50 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο του Ράιχ, θυμίζουν τους στίχους του Ελύτη: «Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δε ζούνε πια / Με τις πέτρες τους έχτισα μια κρήνη / Στο κατώφλι της έρχονται χλωρά κορίτσια / Τα χείλια τους κατάγονται από την αυγή / Τα μαλλιά τους ξετυλίγονται βαθιά στο μέλλον».
Η οργονοκαλλιέργεια εκτός Ελλάδας
Η εφαρμογή της οργονοενέργειας σε καλλιέργειες εκτός Ελλάδας, είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η χώρα μας – χάρη στον πρωτοπόρο βιοκαλλιεργητή Φώτη Μπουκινά και ίσως έναν δύο ακόμα, αποτελεί το μόνο και λαμπρό φάρο που θα οδηγήσει – όπως φαίνεται – το υγιές αγροτικό κίνημα στη χρήση της ενέργειας στην αγροτική παραγωγή, λόγω των μεγάλων αποδόσεων που προσφέρει.
Ο καθηγητής Heckam. (Η φωτογραφία από το Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ).
Στο εξωτερικό, η πλέον εξέχουσα προσωπικότητα που υποστηρίζει τη χρήση οργόνης στην αγροτική παραγωγή είναι ο Joseph Heckman καθηγητής του πανεπιστημίου Rutgers στο τμήμα της Βιολογίας και Παθολογίας των Φυτών στις ΗΠΑ.
Πριν ακόμα γίνει πανεπιστημιακός καθηγητής ο κ. Heckman είχε επισκεφθεί το 2000 το Μουσείο Ράιχ όπου είχε παρουσιάσει τα τότε συμπεράσματά του σχετικά με την εφαρμογή της οργόνης στη γεωργία.
Όπως αποκάλυψε τότε, έφτιαξε τον πρώτο του συσσωρευτή οργόνης το 1973 όταν ήταν ακόμα σπουδαστής λυκείου. Από τότε έκανε μια σειρά από απλά πειράματα, όπως βάζοντας στο συσσωρευτή σπόρους και φυτά, κάτι που συνέχισε ως επαγγελματίας και αργότερα.
Το 1976 έβαλε σπόρους τομάτας σε συσσωρευτή και όπως αναφέρει, οι σπόροι που είχαν προηγουμένως ακτινοβοληθεί παρήγαγαν καλύτερα άνθη, και μεγαλύτερη παραγωγή τομάτας.
Στη συνέχεια πειραματίστηκε με συσσωρευτή πέντε στρωμάτων (όπως και ο κ. Φώτης Μπουκινάς) με σπόρους. Παρατήρησε έκπληκτος ότι κάτι μυστήριο συνέβαινε με το συσσωρευτή, επειδή όταν οι σπόροι ακτινοβολούνταν για μια ώρα η παραγωγή αύξανε κατά 50%. Όταν η ακτινοβόληση ήταν 10 ώρες η παραγωγή αύξανε μόνο κατά 23%.
Στην πορεία κατάλαβε ότι κλαδιά από κλίματα, που είχαν προέλθει από σπόρους ακτινοβολημένους εντός ενός συσσωρευτή επηρεάζονταν υπερβολικά θετικά από την οργόνη. Γίνονταν πολύ δυνατά και σχεδόν αθάνατα.
Ο κ. Heckman καθώς περνούσαν τα χρόνια και αύξανε η εμπειρία του με φυτά άρχισε να πειραματίζεται με ποικίλες εφαρμογές της οργόνης και με διάφορα είδη και μέρη φυτών. Κρατούσε λεπτομερή αρχεία, για το είδος του φυτού, το χρόνο ακτινοβόλησης, τις καιρικές συνθήκες, την υγρασία, την ποσότητα νερού που απορροφούσε κ.λπ.
Τα πειράματά του δεν ήταν όλα θετικά. Ορισμένα αποτελέσματα ήταν πολύ ενθαρρυντικά και άλλα όχι. Παρά ταύτα πιστεύει ότι ο συσσωρευτής μπορεί να έχει θετικές επιδράσεις σε μια σειρά από γεωργικές εφαρμογές όπως:
Στη φόρτιση σπόρων πριν από τη σπορά.
Στη φόρτιση ενόφθαλμων (κομμάτι φυτού προοριζόμενο για φύτευση).
Στη φόρτιση νερού άρδευσης.
Στη φόρτιση χώματος για γλάστρες και
Στην αύξηση του ορίου ζωής των αποθηκευμένων σπόρων.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Η απουσία βιωμάτων διαιωνίζει την κοινωνία των φυλακισμένων


Ο που γεννηθεί στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται, λέει μια σοφή λαϊκή ρήση και αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα του νεοέλληνα εδώ και μερικές δεκαετίες. Από αυτό ξεκινάνε όλα. Πολύ περισσότερο η πλαστή ευημερία και η τεχνητή κρίση.
Η όρνιθα που έχει γεννηθεί από κλωσσομηχανή ποτέ δεν κάθεται να κλωσσήσει. Δεν ξέρει τι σημαίνει γέννα. Αμολάει διακόσια αυγά και πεθαίνει. Πεθαίνει δίχως να 'χει μάθει να ζει. Έτσι είναι πλέον οι νέοι έλληνες. Γεννηθήκανε σκλάβοι και γεννάνε σκλάβους... Απομακρύνθηκε ο νεοέλληνας από τη φύση, από τη γη, άφησε πίσω την αυτονομία και την ελευθερία του και ανήγαγε ξαφνικά σε μέγιστο ιδανικό την εξάρτηση και την έμμισθη σκλαβιά. Τη μόνιμη ενοικίαση του εαυτού του σε έναν ιδιωτικό ή δημόσιο εκμισθωτή. Για να ζήσει δήθεν καλύτερα. Και όσο πιο μόνιμη η σκλαβωμένη σχέση του με τον εκμισθωτή τόσο πιο ασφαλής άρχισε να νιώθει. Καλύτερα σε μόνιμο κλουβί με την τροφή να πέφτει μέσα στην ταΐστρα βρέξει χιονίσει παρά ελεύθερος έξω να πρέπει να πασχίσει για να ζήσει.
Η πρώτη αυτή γενιά σκλάβων είχε ανάμνηση ελευθερίας μα υπέκυψε, ξεπουλήθηκε από ανάγκη ή αδυναμία αντίστασης σε κάποιες σειρήνες. Κι ύστερα όλοι αυτοί οι νεοσκλάβοι γεννήσανε. Τα παιδιά τους γεννηθήκανε στο κλουβάκι. Μάθανε από μικρά πως κάποιος έχει εκμισθώσει τους γονείς και έτσι μόνο έρχεται στο σπίτι η ευημερία, έτσι μόνο μπορεί να επιβιώσει ο άνθρωπος.... Κι αρχίσανε να ανταγωνίζονται μεγαλώνοντας για το ποιο σκλαβάκι θα πάρει δήθεν τα πιο πολλά πτυχία - εφόδια για να μπορέσει να νοικιάσει τον εαυτό του κι αυτό πιο εύκολα και με πιο καλούς όρους, δήθεν, σε κάποιον, για να εξασφαλίσει έτσι τα προς το ζην κι αυτό.
Ακόμα ακόμα κι εκείνοι που δεν είχαν δυνατότητες για να πάρουν χαρτιά και πτυχία, βρήκανε τους τρόπους να σκλαβωθούν. Με μέσον. Πήγανε οι γονείς και πιάσανε τον Βουλευτή. Σε παρακαλώ βάλε το παιδί μου κάπου. Σκλάβωσε το βλαστάρι μου. Αρκεί να πέφτει το μηνιάτικο, να ζει. Και φτιάξαμε μια κοινωνία φυλακισμένων. Με όσο πιο μόνιμο κλουβί να τους φυλακίζει τόσο πιο ασφαλείς να νιώθουνε οι ίδιοι μέσα. Και έτσι, άλλοι από τους νοικιασμένους σκλάβους είναι ευχαριστημένοι μες στο κλουβί, άλλοι μιζεριάζουνε, αλλωνών η ψυχή τους πετά και λαχταρά μια ελευθερία την οποία ενστικτωδώς ψυχανεμίζονται αλλά ποτέ δεν έχουν βιώσει κι άλλοι, οι χειρότεροι, κάθονται μέσα στο κλουβί και στον ελεύθερο χρόνο τους πουλάνε θεωρία επανάστασης, δήθεν για να τσακίσουνε τα κάγκελα που μόνοι τους μπήκανε μέσα. Η όρνιθα που έχει γεννηθεί από κλωσσομηχανή ποτέ δεν κάθεται να κλωσσήσει. Δεν ξέρει τι σημαίνει γέννα. Αμολάει διακόσια αυγά και πεθαίνει. Πεθαίνει δίχως να 'χει μάθει να ζει. Έτσι είναι πλέον οι νέοι έλληνες. Γεννηθήκανε σκλάβοι και γεννάνε σκλάβους. Εξαρτηθήκανε και γεννάνε εξαρτώμενους. Τα παιδιά τους την ελευθερία τη μάθανε μονάχα σαν λέξη στο γυμνάσιο για να τη γράφουνε στις εκθέσεις μήπως πιάσουνε καλό βαθμό και πάρουνε περισσότερα εφόδια στη ζωή για να βρούνε πιο εύκολα κλουβί να μπούνε μέσα. Και αφού απομακρυνθήκανε λοιπόν από τη γη, το ρίξανε (κάποιοι) στην τέχνη. Γίνανε αναγνώστες, ακροατές, θεατές των έργων τέχνης που δημιουργούν όσοι, λιγοστοί, ζούνε ακόμα ελεύθεροι, όσων η ψυχή δεν αντέχει το κλουβί. Αν δεν ήταν οι άνθρωποι σκλάβοι, δεν θα ευδοκιμούσαν οι τέχνες διότι η πιο μεγάλη τέχνη είναι στο να ζεις. Κι αν τύχει να γνωρίσουν προσωπικά έναν δημιουργό, του λένε όλοι τι τυχερός που είναι που ζει έτσι. Μα δεν είναι τύχη, είναι επιλογή. Επιλογή ελευθερίας δίχως μηνιάτικο σκλαβιάς σε μια κοινωνία που έχει θέσει τον μισθό πάνω από κάθε αξία. Πονάει ο καλλιτέχνης, φτύνει αίμα για να είναι λεύτερος κι οι άλλοι τον λένε τυχερό και ξεμπερδεύουνε με όλα. Έτσι είναι τα πράγματα. Απλά. Και τώρα ήρθε η κρίση η τεχνητή. Διότι τα κοτόπουλα της κλωσσομηχανής γεννήσανε πλέον τα διακόσια τους αυγά το καθένα, έγινε η απόσβεση και πρέπει τώρα να σφαγιαστούν, για να πουληθεί και το κρέας. Και τα 'χει πιάσει άγχος μέσα στο κλουβί, τι θα απογίνουνε, το νιώθουνε το τέλος. Κι αρχίσανε λοιπόν να ακούγονται οι πρώτες φωνές για απόδραση πίσω στο χωριό, στο κτήμα του παππού, μα ακόμα φιλολογικά το λένε οι πιο πολλοί, ούτε το πιστεύουν, ούτε τα κότσια έχουνε για να το πράξουν.
Θα 'ρθει όμως η ώρα που θα νιώσουν πως μόνο αυτό τους απομένει πια. Κι όσοι έχουνε κρατήσει κάποια επαφή με τη γη, θα ζήσουνε. Οι υπόλοιποι θα γίνουνε τα θύματα μιας σύγχρονης σφαγής δίχως γιαταγάνια.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

'Ενα καλύτερο αύριο προϋποθέτει παιδιά υγιή στη ψυχή και στο σώμα


Ζούμε σε μια εποχή μόλυνσης τής ατμόσφαιρας, τής γης, των ωκεανών, τής χλωρίδας και τής πανίδας. Η ανθρώπινη υγεία σε παγκόσμιο επίπεδο περνάει μεγάλη κρίση. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από τις ανίατες εκφυλιστικές ασθένειες, παρά τις υποσχέσεις τής Ιατρικής για ίαση και θεραπεία. Οι βάσεις τής νοσηρότητας, που μαστίζουν την ανθρωπότητα, ξεκινούν από πολύ μικρές ηλικίες. Πλέον οι καρκίνοι, τα καρδιακά, οι εγκεφαλοπάθειες κι άλλες βαριές, ανίατες κι εκφυλιστικές ασθένειες, πλήττουν τα παιδιά και τα βρέφη. Μήπως τελικά οι γονείς, οι παιδίατροι και το σύστημα εν γένει, θα πρέπει κάποια στιγμή ν΄ αναθεωρήσουν πολλά πράγματα;
Κάθε βρέφος προϋπάρχει κατά την εγκυμοσύνη στην κοιλιά τής μητέρας του αγνό, φυσικό, ενωμένο με το όλον, υγιές, ασφαλές και μακάριο. Με την αποκοπή τού ομφάλιου λώρου και την γέννησή του στον κόσμο τής ύλης, το νεογνό βιώνει την απόλυτη μοναξιά και τον φόβο τού αγνώστου. Βρίσκεται πλέον μακριά απ΄ την μητρική ασφάλεια και αυτάρκεια, αποκομμένο, έχοντας χάσει τη μακαριότητα, στην οποία διαβιούσε. Γίνεται πλέον θνητός περιπλανώμενος και χαμένος. Θέλει από κάπου να πιαστεί, να αισθανθεί ότι είναι, ότι υπάρχει. Η ταυτότητα, που αποκτά σταδιακά, δηλαδή το εγώ του, αποτελεί την μάσκα εκείνη, που θα φορά σε όλη του τη ζωή. Η ύπαρξη συσκοτίστηκε, η αγνότητα λερώθηκε, η μακαριότητα έχει ουσιαστικά ξεπέσει. Η μήτρα και η κοιλιά τής μητέρας είναι πλέον παρελθόν. Αυτός είναι και ο χαμένος παράδεισος, που μάταια αναζητούν οι θρησκείες στους ουρανούς.
Όλα λάθος
Αρχικά για τα πρώτα χρόνια τής ζωής του ως ανεξάρτητο πλέον ον, κατέχει αρκετές ακόμα αρετές. Ένα νεογνό δεν φορά μάσκες, όπως οι μεγάλοι, δεν υποκρίνεται, δεν ψεύδεται, δεν κοροϊδεύει. Αντιθέτως, γελά με την ψυχή του, κλαίει πραγματικά, αγγίζει, ζηλεύει, παίζει, ουρλιάζει, τρώει, χωρίς καμία υποκρισία, χωρία καμία εμπάθεια. Ό,τι κάνει το κάνει πραγματικά, επειδή το αισθάνεται, ό,τι κάνει είναι αληθινό, πραγματικό. Τα νεογνά θα έπρεπε να αποτελούν τούς δασκάλους μας κι όχι τους μαθητές μας. Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο: «Των παιδιών είναι η βασιλεία».
Μάθημα θα μπορούσε ν΄ αποτελέσει για εμάς η ασθένεια ενός βρέφους. Γιατί ένα βρέφος αρρωσταίνει, έχει αναρωτηθεί κανείς; Όταν ένα βρέφος αρρωσταίνει, το κάνει για να θεραπευτεί! Σηκώνει εύκολα υψηλό πυρετό, κάνει εμετούς με το παραμικρό, με σκοπό ν΄ αποβάλλει τις υπερφορτωμένες τοξίνες του. Κρυολογεί για ν΄ αποβάλλει φλέγματα απ΄ τη μύτη και το στόμα, κάνει διάρροιες, για να καθαρίσει την εντερική οδό, δείχνοντας στους γονείς του, ότι εκείνοι κάτι δεν κάνουν καλά με την υγεία του.
Μάταια όμως, οι γονείς του θεωρούν, ότι το μωρό τους έχει το πρόβλημα και όχι οι ίδιοι με την άγνοια των πράξεών τους. Έτσι οι γονείς του θα λειτουργήσουν ως εχθροί του. Θα το μολύνουν με χημικά και τοξίνες αρχικά μέσω τής κακής διατροφής και τής πολυφαγίας. Έχουμε όλοι δει παχύσαρκους γονείς να κουβαλάνε δίπλα τους παχύσαρκα παιδιά. Οι γονείς θα το μάθουν σταδιακά να λειτουργεί όπως εκείνοι, σαν ρομπότ, θα το δασκαλέψουν να χάσει τον αυθορμητισμό του, να γίνει υποκριτής, κερδοσκόπος, εγωιστής, θα το πιέσουν με κάθε μέσο. Θα το εμποτίσουν με ιστορικά ψέματα, δεισιδαιμονίες και ψευτοφιλοσοφίες, θα το κάνουν εμπαθή, οπαδό, θρήσκο, ρατσιστή, δεξιό, αριστερό… Με λίγα λόγια θα το κάνουν ψεύτικο και άρρωστο. Θα το κάνουν ένα φωτοαντίγραφο δικό τους, όπως τούς έκαναν κι εκείνους οι δικοί τους γονείς. Είναι θέμα παράδοσης θα πουν…
Από πολύ νωρίς έρχεται και η στιγμή τού παιδίατρου, για να εισβάλλει στη ζωή τού βρέφους. Ο παιδίατρος είναι εκείνος, που θ΄ αναλάβει και θα χαράξει την πορεία τής υγείας του στο μέλλον. Ο παιδίατρος θα καθορίσει την μελλοντική διατροφή τού παιδιού βήμα - βήμα. Αν και γνωρίζει ελάχιστα για διατροφή, οι γονείς θα τον εμπιστευθούν. Είναι ο «ειδικός». Αυτός είναι, που θα επιλέξει ποιας φαρμακευτικής εταιρείας το γάλα θα πρέπει να πιει το βρέφος. Πότε θ΄ αρχίσει τα εμβόλια, τα φάρμακα, τις αντιβιώσεις, τα χειρουργεία, όλα εναποτίθενται σε αυτόν. Αυτός θα θέσει τα ωράρια των γευμάτων και τού ύπνου τού βρέφους.
Αν ένα παιδί δεν θέλει να φάει κάποια στιγμή δεν θα ληφθεί υπ΄ όψη. Ίσως να είναι άρρωστο, ίσως κακοδιάθετο, ίσως παρασιτισμένο. Αν και εκείνο μόνο αισθάνεται και ξέρει την αιτία που δεν πεινά, άλλοι θ΄ αποφασίσουν για το αν θα φάει ή όχι. Η διάθεση, η επιθυμία και η άποψη τού βρέφους συνήθως δεν λαμβάνονται υπ΄ όψη. Έρχεται λοιπόν η μητέρα με τις συμβουλές τού παιδίατρου, αλλά και τής οικογένειας και μπουκώνουν το παιδί με κακής ποιότητας τροφές, ενώ εκείνο δεν πεινάει. Για να μάθει να τρώει τις συνήθεις παιδικές τροφές (καλύτερα σκουπίδια), θα χρειαστεί να το ξεγελάσουν, να το απειλήσουν, ή ακόμα και να το δείρουν.
Αν κλαίει και διαμαρτύρεται, θα το μαλώσουν να σταματήσει. Μη αυτό, μη εκείνο, κάνε αυτό κάνε τ΄ άλλο... Η χαρακτηριστική φράση των γονιών προς το παιδί τους, ΜΗ... Το βάζουν να κοιμηθεί με το ζόρι κι ας μην θέλει. Με απλά λόγια, ο ψυχοσωματικός βιασμός τού βρέφους έχει αρχίσει, για να ολοκληρωθεί με τον ψυχικό σωφρονισμό και την λοβοτομή, που θ΄ ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια στα σχολεία και στα πανεπιστήμια...
Τα βρέφη στην εποχή μας συνήθως δεν θηλάζουν απ΄ τη μητέρα τους, ή θηλάζουν ελάχιστα. Οι επιταγές τής μόδας, ή τα μαιευτήρια, ή ακόμα και οι ίδιες οι μητέρες κόβουν το μητρικό γάλα με διάφορες δικαιολογίες και ψέματα, στερώντας το πιο πολύτιμο δώρο, που θα μπορούσαν να δώσουν στα παιδιά τους. Σύμφωνα με έρευνα τού Ινστιτούτου Υγείας τού Παιδιού το ποσοστό των μητέρων, που θηλάζουν τα παιδιά τους αποκλειστικά μόνο με μητρικό γάλα κυμαίνεται στο 40-50% τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννα, αλλά δεν ξεπερνά το... 1% στο τέλος των έξι μηνών!
Ως αποτέλεσμα, τα νεογνά δεν χάνουν απλώς ένα μείγμα θρεπτικών συστατικών, αλλά ένα ζωντανό διάλυμα κυττάρων, αντισωμάτων, αυξητικών παραγόντων και άλλων βιολογικά ενεργών στοιχείων, που βοηθούν στην άμυνα και στην ανάπτυξή τους. Αντ΄ αυτού οι μητέρες τα ταΐζουν με χημικά γάλατα και έτοιμες κρέμες σε βαζάκια. Τα γάλατα σκόνης τού εμπορίου, που προορίζονται για τα βρέφη, περιέχουν ορμόνες, αντιβιοτικά, μεταλλαγμένες ουσίες και άλλα χημικά. Προέρχονται δε από αγελάδες, που κάτω από τραγικές συνθήκες διαβίωσης, παράγουν δέκα φορές περισσότερο γάλα απ΄ όσο θα μπορούσαν να παράγουν υπό φυσιολογικές συνθήκες. Επομένως, αυτό το προϊόν είναι ένα χημικό παρασκεύασμα βιασμού των αγελάδων, εμπλουτισμένο και με άλλες πρόσθετες χημικές ουσίες. Οι επεξεργασμένες κρέμες και τα ρυζάλευρα, που επίσης δίνονται μετά τους πρώτους μήνες ζωής, βρίθουν από συντηρητικά, βελτιωτικά, ενισχυτικά γεύσης και άλλα τοξικά. Αν προσθέσουμε και το χλωριωμένο και μολυσμένο με βαρέα μέταλλα πόσιμο νερό, έχουμε ένα χημικοτοξικό κοκτέιλ ως τροφή τού βρέφους. Έτσι το δεύτερο μεγάλο έγκλημα κατά τής υγείας τού βρέφους έχει συντελεστεί με την συμμετοχή των γονέων του.
Το πρώτο έγκλημα έχει ήδη γίνει κατά την γέννησή του με την καισαρική τομή. Εκεί δήθεν πάλι για το καλό τού βρέφους και με πειστικά και απειλητικά ψέματα, οι γιατροί θα φέρουν το βρέφος στην ζωή με καισαρική τομή. Το κόστος τής καισαρικής είναι 4 με 5 χιλιάδες ευρώ, σε αντίθεση με τον φυσιολογικό τοκετό, που κοστίζει περίπου στα χίλια ευρώ. Το χειρότερο όμως είναι, ότι το πρώτο μεγάλο βήμα, που έπρεπε να κάνει το βρέφος, για να βγει στη ζωή και ν΄ απαρνηθεί την ευδαιμονία, που βίωνε για εννέα μήνες στη μήτρα τής μάνας του, δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει. Αντί γι΄ αυτό, το βήμα θα το κάνουν οι γιατροί με την εγχείρηση. Αυτό μένει παθητικό. Σύμφωνα με στατιστικές, τα παιδιά, που γεννιούνται με καισαρική τομή, είναι πιο αναποφάσιστα και πιο υποτονικά απ΄ τα παιδιά, που γεννιούνται φυσιολογικά, επειδή δεν πήραν ποτέ την απόφαση να γεννηθούν μόνα τους, να κάνουν το πρώτο μεγάλο βήμα τής ζωής τους. Η παθητικότητα και η αναποφασιστικότητα θα τα χαρακτηρίζουν σε όλη τους τη ζωή.
Θα ακολουθήσουν τα εμβόλια, το τρίτο μεγάλο έγκλημα κατά των νηπίων. Πλέον γίνονται από την ηλικία των δύο μηνών. Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός βρέφους αρχίζει να δημιουργείται μετά το ενάμιση έτος τής ηλικίας του. Μέχρι τότε το σώμα του αντιστέκεται στις τοξίνες απ΄ τα αντισώματα, που προϋπάρχουν στο αίμα του και έχει κληρονομήσει απ΄ τη μητέρα του. Επομένως, αυτή την περίοδο, που δεν έχει σχηματιστεί το ανοσοποιητικό του σύστημα, είναι πολύ ευάλωτο σε χημικές ουσίες και ειδικά στα δηλητήρια, που περιέχουν τα εμβόλια. Όμως, αφού τα συστήνει ο παιδίατρος, ο «ειδικός», εντάξει… Μέχρι την ηλικία των 10 ετών οι δόσεις των εμβολίων φτάνουν τις 35 τον αριθμό! Αξιοσημείωτο είναι ότι οι προηγούμενες γενιές (μέχρι και 30 χρόνια πριν) έκαναν μέχρι 10 δόσεις εμβολίων! Εκατό χρόνια πριν δεν έκαναν καθόλου εμβόλια… Τι άλλαξε από τότε άραγε; Μήπως οι χρηματικές ανάγκες των φαρμακοβιομηχανιών και των γιατρών; Ουφ, δύσκολες εποχές να είσαι βρέφος... (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Εμβολιασμοί: Ωφελούν ή βλάπτουν;)
Οι χημικές και οι συνθετικές τοξίνες και τα δηλητήρια, που υπάρχουν κυρίως στις τροφές, στο νερό, στον αέρα, στα φάρμακα και στα εμβόλια, θέτουν τις βάσεις των οξέων ασθενειών στα βρέφη και στη συνέχεια των χρόνιων ασθενειών στους ενήλικες. Και για όσους δεν γνωρίζουν, η επιχείρηση ασθένεια έχει ξεκινήσει… (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Φαρμακοβιομηχανίες: η παγκόσμια απειλή).
Το σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου αποτελεί μία νέα «κρυφή» και μη αναστρέψιμη κατάσταση, που προκαλεί ακαριαίο θάνατο στα βρέφη. Οι παιδίατροι λένε, ότι δεν γνωρίζουν το αίτιο, που την προκαλεί. Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε εμείς, μήπως τα εμβόλια είναι η αιτία γι΄ αυτή τη νέα μάστιγα; Ρωτήστε τους παιδιάτρους σας να σας πουν τι θα συμβεί στο βρέφος, που εμβολιάζεται, αν βρίσκεται σε περίοδο επώασης κάποιας ασθένειας (λοίμωξης, παιδικής, επιδημικής, αυτοάνοσης, ή όποιας άλλης) τη στιγμή που γίνεται ο εμβολιασμός και φυσικά εκείνος δεν θα το γνωρίζει, αφού κατά την περίοδο αυτή δεν εμφανίζονται συμπτώματα. Σίγουρα θα ζοριστεί να σας απαντήσει. Η δική μας απάντηση: Ανήκεστες βλάβες, ή ακαριαίος θάνατος, στην ιατρική ορολογία εγκεφαλοπάθειες, ή σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου…
Άλλο ένα τραγικό λάθος είναι, ότι οι γονείς συνηθίζουν να φασκιώνουν τα μωρά τους, για να τα προστατέψουν από τις καιρικές συνθήκες, (ήλιο, αέρα, κρύο) ή να τα κρύψουν μέσα σε κλειστούς χώρους. Όταν έρθει το καλοκαίρι, τα αλείφουν με τα χημικά αντηλιακά προϊόντα ειδικά για παιδιά! Επίσης κυκλοφορούν και ειδικά αντηλιακά γυαλιά τής μόδας για παιδιά και βρέφη. Οι φαρμακευτικές βιομηχανίες καλλυντικών έχουν φροντίσει και γι΄ αυτούς τούς πελάτες τους…(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Η συνωμοσία τού Ήλιου).
Πρόκειται για άλλη μία εγκληματική αντιμετώπιση από μέρους των γονέων. Τα χημικά αντηλιακά τοξινώνουν το σώμα τού βρέφους και δεν αφήνουν τις ευεργετικές υπεριώδεις ακτίνες τού Ήλιου να εισέλθουν στο σώμα. Ο Ήλιος με λίγα λεπτά έκθεσης τού σώματός τού βρέφους (και απ΄ τις δύο πλευρές) την ημέρα, είναι άκρως απαραίτητος για την σωστή μυοσκελετική και την εν γένει ανάπτυξή του. Παρομοίως και ο καθαρός αέρας. Πρόκειται για δύο απ΄ τις βασικότερες προϋποθέσεις για σωματική υγεία και ευεξία ενός βρέφους, σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι γονείς.
Το χρονικό διάστημα, που χρειάζονται Ήλιο τα βρέφη, είναι από πέντε έως δέκα λεπτά την ημέρα, με μικρή αυξητική και σταδιακή άνοδο στο χρονικό σημείο των είκοσι λεπτών, πάντοτε ανάλογα και με το τύπο δέρματος τού κάθε παιδιού. Για τον αέρα χρειάζεται αρκετή παραπάνω έκθεση τού σώματος, όμως πάντοτε με προφύλαξη όταν έχει κρύο και υγρασία.
Οι επεξεργασμένες χημικές τροφές τού εμπορίου, οι μαργαρίνες και τα trans λιπαρά, τα μεταλλαγμένα, η επεξεργασμένη ζάχαρη, τα λευκά άλευρα, το αλάτι, τα δηλητηριασμένα ζωικά προϊόντα (ψάρια ιχθυοτροφείου, κρέατα και γαλακτοκομικά) και τα υπόλοιπα αλλοιωμένα τρόφιμα των super markets, που είναι βουτηγμένα στα χημικά δηλητήρια (συντηρητικά, βελτιωτικά, διογκωτικά, χρώματα κ.ά.), είναι οι τοξικές αντι-τροφές, που δημιουργούν την παχυσαρκία και τη νοσηρότητα, που μαστίζει τις νέες γενιές. Στη χώρα μας τα τραγικά ποσοστά παχυσαρκίας και νοσηρότητας σε παιδιά και βρέφη μάς φέρνουν στη πρώτη θέση πανευρωπαϊκά.
Όλοι ανεξαιρέτως οι γονείς πιστεύουν, ότι οι διάφοροι ιοί, που κυκλοφορούν, οι επιδημίες, η κληρονομικότητα, οι παιδικές ασθένειες, το κρύο και κάποιες παρόμοιες καταστάσεις, είναι οι παράγοντες, που δημιουργούν την ασθένεια στα παιδιά τους. Μήπως όμως ο βασικός παράγοντας νοσηρότητας ενός βρέφους, είναι η άγνοια των γονιών του;
Τοξίνες και τοξίνωση
Για να έρθουμε στο τι είναι τελικά η ασθένεια; Η ελληνική γλώσσα μάς λέει: Ασθένεια = α (στερητικό) + σθένος, όπου σθένος = δύναμη. Επομένως ασθένεια = μειωμένη δύναμη. Ο ασθενής λέει: «δεν μπορώ να περπατήσω, δεν μπορώ να κινηθώ», δεν έχει δύναμη. Επομένως η ασθένεια είναι η πτώση τής δύναμης τού οργανισμού, καλύτερα εξασθένηση τού ενεργειακού πεδίου τού οργανισμού κι όχι τα συμπτώματά του. Και γιατί ασθενούμε; Για ένα και μοναδικό λόγο, την τοξίνωση.
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη και όλες τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας, η τοξίνωση ενός οργανισμού αποτελεί τη βάση κάθε ασθένειας, ανεξαρτήτου ονομασίας της. Η ιπποκρατική σκέψη πρέσβευε, ότι η ασθένεια είναι μία και μοναδική «ενιαίο της νόσου», παρά τις διάφορες ονομασίες, που έχει δώσει μέχρι σήμερα η συμβατική Ιατρική. Η ασθένεια αυτή είναι η τοξίνωση τού αίματος, «οι τέσσερις χυμοί τού σώματος» κατά τον Ιπποκράτη, που συνεχώς αλλάζουν μέσα μας, η τοξίνωση των οργάνων, τής λέμφου, τού αίματος και τού οργανισμού εν γένει.
Καθημερινά κάθε βρέφος, αλλά και εμείς εισάγουμε στο σώμα μας τοξικές ουσίες απ΄ τις τροφές που τρώμε, απ΄ τον αέρα που αναπνέουμε κι απ΄ το νερό που πίνουμε. Τα μωρά τοξινώνονται κι απ΄ τα εμβόλια, αφού κάθε εμβόλιο εκτός απ΄ τούς ιούς και τα άρρωστα κύτταρα ζώων και αυγών, περιέχουν και τα περίφημα έκδοχα. Αναφέρω μερικά απ΄ αυτά: Αλουμίνιο, θιομερσάλη (κοινώς υδράργυρος), φολμαδεύδη, φενοξυαιθανόλη, νεομυκίνη - τετρακυκλίνη - γενταμυκίνη - στρεπτομυκίνη (τα 4 αυτά είναι αντιβιοτικά), πολυσορβικό άλας, ζελατίνη, ερυθρά φαινόλη, νανοσωματίδια, σκουαλένιο κ.ά. Ξέρετε τις δράσεις αυτών των χημικών ουσιών, τι κάνουν όταν θα μπουν στο ανθρώπινο αίμα; Όχι;… Μήπως θα έπρεπε να ξέρατε;
Πάνω από 15.000 χημικές ουσίες έχουν φτιάξει μέχρι σήμερα οι φαρμακευτικές βιομηχανίες και τις έχουν διασπείρει παντού, στα τρόφιμα, στο νερό, στον αέρα, στο υπέδαφος, στη χλωρίδα, στην πανίδα, μέσα μας. Πρόκειται για ένα σιωπηλό χημικό παγκόσμιο πόλεμο, που έχουν εξαπολύσει εδώ και πολλά χρόνια με ατελείωτα θύματα.
Εκτός απ΄ αυτές τις τοξίνες υπάρχουν οι τοξίνες, που δημιουργούνται από τον ίδιο τον οργανισμό μας, μέσα απ΄ την διαδικασία τού μεταβολισμού (ομοιοτοξικότητα). Τοξίνες δημιουργούνται και από ψυχολογικά αίτια. Άρρωστα συναισθήματα, όπως μίσος, φθόνος, οργή, ζήλεια, λύπη και άλλα παρόμοια, δημιουργούν επίσης τοξίνωση στο σώμα. Ένας καθαρός οργανισμός, που λειτουργεί σωστά, έχει τούς απαραίτητους μηχανισμούς για ν΄ αποβάλλει τις τοξίνες από μέσα του, όπως με τον ιδρώτα, τα ούρα, τα κόπρανα, τη βλέννα και την αναπνοή (πνευμονική και δέρματος). Οι τοξίνες, που δεν αποβάλλονται, αποθηκεύονται μέσα στον αλληλοσυνδεόμενο ιστό, που ενεργεί ως σκουπιδότοπος. Όταν η ποσότητα των τοξινών μεγαλώσει και ο σκουπιδότοπος γεμίσει, τοξίνες θα εισχωρήσουν μέσα στα κύτταρα, στα άκρα των ιστών κι από κει στα όργανα (νεφρά, ήπαρ, έντερα, αίμα κ.ά.). Τα όργανα κινδυνεύουν και πλέον ο οργανισμός είναι ανίκανος να αποβάλλει αυτή την ποσότητα των τοξινών μέσω των οδών που αναφέραμε. Έτσι η υγεία τού οργανισμού διαταράσσεται και εμφανίζονται τα συμπτώματα (πυρετός, βήχας, φλέματα, φλεγμονές κ.ά.), με σκοπό την αποτοξίνωση, κάθαρση και μόνο.
Τα μικρόβια και ο άτυπος πόλεμος
Τα μικρόβια διαχρονικά αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο τής ασθένειας. Η σκέψη αυτή, ότι μικρόβια μάς επιτίθενται από έξω και προσβάλλουν τον οργανισμό μας, έχει ξεκινήσει απ΄ την αρχαία σχολή τής Κνίδου. Εκεί κάποιοι ιερείς έφτιαξαν μία ιατρική σχολή σε αντιδιαστολή με αυτή τού Ιπποκράτη στην Κω. Αργότερα, ο Γαληνός συντάχθηκε με αυτή τη σχολή. Η θεωρία των μικροβίων έχει υιοθετηθεί πλήρως και απ΄ τη συμβατική Ιατρική. Η ιπποκρατική σκέψη και οι εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι κάθετα αντίθετες στις δεισιδαιμονίες αυτές πρεσβεύουν, ότι η ασθένεια είναι η προσβολή, που γίνεται σε δυναμικό - ενεργειακό επίπεδο τού οργανισμού, λόγω τής τοξίνωσής του. Τα δε συμπτώματα τής ασθένειας είναι η αντίδραση - προσπάθεια ενός οργανισμού για να θεραπευτεί. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: “Ασθένεια”... Ο μοναδικός δρόμος για την ίαση και την υγεία.)
Η συμβατική Ιατρική πρεσβεύει, ότι όλες σχεδόν οι ασθένειες μεταφέρονται στους ανθρώπους μέσω των μικροβίων. Έτσι έχει κηρυχτεί ένας άτυπος πόλεμος κατά των περιβόητων μικροβίων. Η ασθένεια όμως, είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση τοξίνωσης τού σώματος και πάντα προηγείται των μικροβίων. Αν το παχύ έντερο είναι γεμάτο με σάπιες ακαθαρσίες και διάφορα άλλα βρώμικα κατάλοιπα και τοξίνες, η περιοχή αυτή θα γεμίσει μικρόβια. Αν η περιοχή αυτή καθαριστεί τα μικρόβια απλά θα εξαφανιστούν. Τα μικρόβια δεν είναι εχθροί μας, όπως όλοι σχεδόν νομίζουμε, αντιθέτως είναι οι καθαριστές τής μολυσμένης περιοχής, αφού από την μόλυνση τρέφονται. Αν δεν υπάρχει μόλυνση (τοξίνωση) δεν εμφανίζονται ποτέ τα μικρόβια.
Έτσι οι γονείς μέσα στην παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε. και στην άγνοια, στην οποία διαβιούν, κάνουν μεγάλο κακό αντί για καλό στην υγεία των ίδιων των παιδιών τους μη γνωρίζοντας, ότι οι φοβισμένες πράξεις τους και οι λανθασμένοι χειρισμοί τους θα αποτελέσουν την τροχοπέδη τής υγείας των ίδιων των παιδιών τους, σε παρόν και σε μέλλον.
Τα συμπτώματα τής υγείας
Ένα βρέφος τελικά αισθάνεται πολύ καλά τι είναι αρρώστια, οι ενήλικοι όμως όχι! Ένα βρέφος εκφράζει την αρρώστια με τα έντονα θεραπευτικά συμπτώματα, που παρουσιάζει, με σκοπό να θεραπευτεί. Οι γονείς δεν μπορούν να τα διαβάσουν, έχουν μάθει μόνο να τα καταστέλλουν με κάθε ιατρικό μέσο, με τους ατελείωτους λάθος χειρισμούς τους (σταμάτημα τού μητρικού γάλακτος, λάθος διατροφή, εμβόλια, χημικά καλλυντικά, φάρμακα, χειρουργεία, φάσκιωμα κ.ά.). Έτσι, έχουν δημιουργήσει την απαραίτητη κληρονομιά, για ν΄ αρρωσταίνει συνέχεια το μωρό τους και να πλουτίζουν οι άνθρωποι του ιατρικού συστήματος.
Κι όταν τα θεραπευτικά συμπτώματα τής ασθένειας (τοξίνωσης) εμφανιστούν, θα σπεύσουν (πάντα σύμφωνα με τις υποδείξεις των παιδιάτρων) να τα πνίξουν καταπιέζοντας κάθε θεραπευτική προσπάθεια, που θα εμφανίσει ένα βρέφος (συμπτώματα), με χημικά φάρμακα και αντιβιώσεις. Π.χ. στον πυρετό δίνουν αντί-πυρετικό, στην διάρροια αντί-φάρμακο για να σταματήσει, στον εμετό δίνουν αντί-εμετικά, στις λοιμώξεις αντί-βιώσεις, στις φλεγμονές αντί-φλεγμονώδη κ.ά.. Δεν γνωρίζουν, ότι ο πυρετός, ο πόνος, ο εμετός, το ρίγος, τα φλέματα, η ανορεξία, είναι τα συμπτώματα, που δημιουργεί το σοφό μας σώμα, για να αποβάλλει τα σκουπίδια και να αποτοξινωθεί από τα άχρηστα που έχουν μπλοκάρει και εξασθενήσει τον αμυντικό του μηχανισμό. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: “Είναι” και “Σώμα”). Έτσι επέρχεται η ίαση, μόνο μέσω των συμπτωμάτων τής αρρώστιας. Επομένως, την τοξίνωση ενός βρέφους και κατ΄ επέκταση την αρρώστια, τα δημιουργούν οι ίδιοι οι γονείς με τις ανθυγιεινές συνήθειες διατροφής και διαβίωσης, που επιβάλλουν στα παιδιά τους.
Τα συμπτώματα ουσιαστικά θεραπεύουν την αρρώστια! Π.χ. με τον πυρετό και τον βήχα ωθούνται έξω απ΄ τους πνεύμονες και αποβάλλονται με τα πτύελα οι τοξίνες που έχουν εναποθηκευτεί μέσα στα φλέγματα και τα αποστήματα. Οι άνθρωποι όμως, έχουν μάθει να καταστέλλουν κάθε φωνή κάθε προσπάθεια τού οργανισμού για θεραπεία με τα φάρμακα και τα χειρουργεία. Λειτουργούν κατασταλτικά, όπως η κοινωνία μας. Όπως τα δυνατά κράτη προς τα αδύναμα, όπως η αστυνομία και ο στρατός, όπως η μητέρα και ο πατέρας στα παιδιά τους, όπως ο σύζυγος στη σύζυγο. Αν σε κάποιο παιδί πρηστούν οι αμυγδαλές, οι γιατροί θα προτείνουν χειρουργικό ακρωτηριασμό κόβοντάς τις αμυγδαλές, το ίδιο και με τα κρεατάκια στη μύτη, ή με τις μυρμηγκιές κ.ά. Το ίδιο κάνουν και σε μεγαλύτερα όργανα, χολή, νεφρά, πνεύμονες. Ό,τι δεν μπορούν να θεραπεύσουν το κόβουν και το πετάνε…
Η ασθένεια δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία φυσιολογική λειτουργία κάθαρσης τού οργανισμού, όπως η πέψη, η αφόδευση, η ούρηση, η αναπνοή. Κανένας γιατρός δεν μπορεί να θεραπεύσει κανέναν ασθενή σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, παρά μόνο ο ίδιος ο οργανισμός τού ασθενή μπορεί να αυτοθεραπεύεται. Ο γιατρός πρέπει μόνο να είναι ο αρωγός τής αυτοκάθαρσης - αυτοθεραπείας και τίποτε άλλο. Οι γονείς πρέπει να το μάθουν καλά αυτό το μάθημα, που τούς διδάσκουν τα παιδιά τους. Κάποια στιγμή θα πρέπει να συμφιλιωθούν με αυτές τις αρχές, δηλαδή με τα μικρόβια και με τα συμπτώματα των ασθενειών και να σταματήσουν να τα καταπολεμούν. Καταπολεμώντας τα μικρόβια και τα συμπτώματα τής ασθένειας, ουσιαστικά καταπολεμούν την πιο φυσιολογική λειτουργία τού παιδιού τους, ή καλύτερα τα ίδια τα παιδιά τους! Παρατηρείστε ένα ζώο, όταν αρρωσταίνει τι κάνει. Σταματάει να τρώει και να κινείται. Κάθεται ήσυχα σε μία γωνιά και περιμένει τον οργανισμό του ν΄ αυτοθεραπευτεί. Δεν θα πάει σε γιατρό να τού δώσει φάρμακα, ούτε να το χειρουργήσει. Κάποια ζώα τρώνε χόρτα, για να προκαλέσουν εμετό και να θεραπευτούν. Οι άνθρωποι όμως, λόγω άγνοιας στο τι τούς συμβαίνει, σταματούν τον εμετό με φάρμακα!
Υπάρχει μία αρχή της Φυσικοπαθητικής (εναλλακτική θεραπευτική μέθοδος, που ανάγεται στον Ιπποκράτη), η οποία λέει: «Ό,τι εισέρχεται στο σώμα ενός όντος είναι είτε τροφή, είτε δηλητήριο». Δεν μπορεί λοιπόν μια χημική ουσία ή μια βαριά επεξεργασμένη τροφή να θρέψει έναν οργανισμό και να δράσει ως τροφή, επειδή δεν είναι τροφή, θα δράσει μόνο ως δηλητήριο.
Επομένως οι γονείς θα πρέπει να λάβουν αυτή τη φράση πολύ σοβαρά υπ΄ όψη τους. Να ταΐζουν τα παιδιά τους με φυσικές τροφές κι όταν αυτά πεινούν, να τους δίνουν καθαρό νερό, να τα αφήνουν να εκτίθενται στον ήλιο και στον αέρα, πάντοτε με μέτρο και φειδώ. Να τα αφήνουν να παίζουν ελεύθερα στη Φύση, στο βουνό, στη θάλασσα. Να μην τα λούζουν με χημικά καλλυντικά, όπως συνηθίζουν (σαμπουάν, κρέμες, αντηλιακά κ.ά.), να αποφεύγουν τις αντιβιώσεις, τα εμβόλια και τ΄ άλλα χημικά φάρμακα. Να ενδιαφέρονται πραγματικά γι΄ αυτά, να τα φροντίζουν, να τα ακούνε και να νιώθουν φίλοι μαζί τους. Τέλος, να τα αγαπάνε με την ψυχή τους και να διδάσκονται από αυτά. Έχουν πολλά να μάς διδάξουν τα αθώα παιδιά, εμάς τούς υποκριτές και πονηρούς ενήλικες. Αυτά χρειάζεται λοιπόν ένα παιδί για να αποκτήσει καλή υγεία, σφρίγος και ζωτικότητα. Ό,τι δηλαδή διαχρονικά προτείνει η Φύση σε μάς τούς ανθρώπους και σε όλα τ΄ άλλα όντα. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.
Στις μέρες μας κάθε αντίληψη και σκέψη για το τι είναι υγεία, αποτελεί αρρώστια. Αυτό αποδεικνύεται απ΄ τα ατελείωτα εκατομμύρια ασθενών, που εισάγονται στα νοσοκομεία τού πλανήτη μας και τα ατελείωτα εκατομμύρια θανάτων από παλιές, νέες και ανίατες ασθένειες. Όμως, οι ακάλυπτες επιταγές και οι φρούδες υποσχέσεις τής Ιατρικής και των φαρμακοβιομηχάνων πατρόνων τους, έχουν αρχίσει και ξεφουσκώνουν. Πρόσφατα το φιάσκο τής περιβόητης γρίπης Η1Ν1 γέμισε με πακτωλό χρημάτων τα θησαυροφυλάκια των φαρμακοβιομηχανιών και των εντολοδόχων τους γιατρών, αλλά η αξιοπιστία της χημικής Ιατρικής στηλιτεύτηκε. Έτσι, παρά τη βαθειά νάρκωση, που έχουν βυθίσει την ανθρωπότητα όλα αυτά τα χρόνια, οι δημιουργοί και συντηρητές τής ασθένειας, αποκαλύπτονται σιγά σιγά στα μάτια των θυμάτων τους.
Το μέλλον της υγείας αυτού τού κόσμου βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια μας. Ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας, και ας σταματήσουμε να δηλητηριάζουμε και να κακοποιούμε τα ίδια τα παιδιά μας...
Βασίλειος Μαυρομμάτης
bmavromatis@gmail.com

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Αναζητώντας το νόημα της εκπαίδευσης


Το νόημα της λέξης εκπαίδευση δεν είναι να ‘βάλεις μέσα’, αλλά να ‘τραβήξεις έξω’.
Η αληθινή εκπαίδευση είναι να βγάλεις από τον μαθητή αυτό που είναι ήδη εκεί. Ο Δάσκαλος γνωρίζει ότι αυτό είναι ήδη εκεί και ότι δεν χρειάζεται επομένως να το βάλει εκεί. Ο Δάσκαλος απλά προσπαθεί να κάνει τον μαθητή να παρατηρήσει, να σημειώσει, ό,τι είναι εκεί.
Το να διδάσκεις δεν είναι το να βοηθάς τους άλλους να μάθουν, αλλά το να τους βοηθάς να θυμηθούν.
Όλη η μάθηση είναι ενθύμηση. Όλη η διδαχή είναι υπενθύμιση, όλα τα μαθήματα είναι αναμνήσεις που ανακαλέσαμε.
Είναι αδύνατον να διδάξεις κάτι καινούργιο, γιατί δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο να διδάξεις. Όλα όσα υπήρξαν ποτέ, υπάρχουν τώρα και θα υπάρξουν ποτέ, υπάρχουν αυτή την στιγμή.
Communion with God
Neale Donald Walsch

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Η αποστασιοποίηση από τη συμβατική πραγματικότητα απέναντι στις συνέπειες του χρόνου


Χρόνος: Μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αποτελεί τον εχθρό της ύπαρξης κάθε έμβιου όντος πάνω στον πλανήτη. Για τους ανθρώπους, ο χρόνος γίνεται αντιληπτός μέσα από την αίσθηση της φθοράς του οργανισμού τους, ένα αρκετά «ενοχλητικό» γεγονός η αλήθεια. Είναι άλλωστε αναρίθμητες οι προσπάθειες των ειδικών της κάθε εποχής να ανακαλύψουν το ελιξίριο που θα είναι σε θέση να διατηρήσει το είδος μας σε μια κατάσταση διαρκούς νεότητας. Μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή όμως, μια νέα έρευνα επιστημόνων των πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ (παρουσιάστηκε στο Perspectives on Psychological Science), έρχεται να αποδείξει πως η καλή ψυχολογία, η δημιουργία θετικών σκέψεων και σκεπτομορφών, ακόμα και η υιοθέτηση ενός περισσότερο νεανικού ντυσίματος, έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν σε καλή κατάσταση αρκετές από τις σωματικές λειτουργίες του οργανισμού μας.
Η δημοσίευση των ερευνητών συμπεριλαμβάνει και άλλα δύο πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Το πρώτο σχετίζεται με ένα πείραμα που έγινε σε μια ομάδα ηλικιωμένων. Για λίγες ημέρες μεταφέρθηκαν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο που παρέπεμπε στα τέλη της δεκαετίας του 50’. Ως εκ τούτου η διακόσμηση, το τηλεοπτικό πρόγραμμα, η μουσική και οι ηλεκτρονικές συσκευές σχετίζονταν άμεσα με τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Το δωμάτιο αποτέλεσε ουσιαστικά μια ιδιότυπη χρονοκάψουλα που ταξίδεψε τους ενοίκους του πίσω στο χρόνο. Κατά τον τερματισμό του πειράματος μια εβδομάδα αργότερα, οι ηλικιωμένοι παρατήρησαν πως ορισμένες από τις σωματικές τους λειτουργίες βρίσκονταν σε καλύτερη κατάσταση (όραση, ακοή, λιγότερες δυσκολίες στις κινήσεις τους). Επιπροσθέτως δήλωσαν πως ένιωθαν νεότεροι πνευματικά και περισσότερο διαυγείς. Το δεύτερο στοιχείο σχετίζεται με το συμπέρασμα που διεξήγαγε η υπεύθυνη της έρευνας, Ellen Langer (καθηγήτρια στο τμήμα Ψυχολογίας του Harvard), ότι η κατάπτωση του οργανισμού των ηλικιωμένων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απαισιόδοξη «εικόνα» που σχηματίζουν οι ίδιοι για τις συνθήκες ζωής στην Τρίτη ηλικία. Βέβαια τα προηγούμενα επιστημονικά συμπεράσματα αποτελούν «θέσφατα» διαφόρων ρευμάτων του μυστικισμού αιώνες τώρα. Το ζήτημα της επίδρασης του νου πάνω στην ύλη έχει απασχολήσει και συνεχίζει να απασχολεί τους αποκρυφιστές όλων των παραδόσεων του πλανήτη. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες τους, για να επιτευχθούν οι επιθυμητές μεταβολές απαιτούνται: αποστασιοποίηση από αυτό που ορίζουμε ως «συμβατική πραγματικότητα», αίσθηση ταύτισης με μια νέα κατάσταση, φαντασία και πραγματική επιθυμία για μεταμόρφωση.
Η Βρετανίδα εσωτερίστρια Dion Fortune ανέπτυξε μέσα από το έργο της (και κυρίως μέσα από το «Ψυχική Αυτοάμυνα») όλες τις απαραίτητες τεχνικές οραματισμού που είτε προσφέρουν εσωτερική γαλήνη και ευεξία είτε «αποκρούουν» τις κάθε λογής ψυχικές επιθέσεις που δέχεται ο ασκούμενος.
Ακόμα και τα πειράματα του Ιάπωνα επιστήμονα Masaru Emoto σχετικά με τα συναισθήματα που μπορεί να μεταφέρει ο άνθρωπος στο νερό μετασχηματίζοντας ανάλογα τις κρυσταλλικές του δομές, σχετίζονται άμεσα με το ζήτημα που εξετάζουμε. Κι αυτό γιατί πολύ απλά το 75% του σώματός μας αποτελείται από το πολύτιμο αυτό συστατικό της φύσης.
Τους τελευταίους τρεις αιώνες το επιστημονικό ιερατείο έχει παγιώσει τις πεποιθήσεις του σχετικά με μια μηχανιστική λειτουργία του σύμπαντος και της ανθρώπινης αντιληπτικότητας. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει σταδιακά στον παραγκωνισμό πανάρχαιων παραδόσεων και πεποιθήσεων που θέλουν τον ανθρώπινο νου ένα ασυναγώνιστο όπλο απέναντι σε μια πληθώρα ορατών και αόρατων «κινδύνων». Ανάμεσά σε αυτούς και ο χρόνος!
Σημείωση: Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη στήλη του Μηνά Παπαγεωργίου (meta-journalist), "Δούρειος Ίππος", του περιοδικού "Φαινόμενα" (τ.15, 8/1/2011)
http://meta-journalist.blogspot.com

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Η ανάδειξη της μηδαμινότητας μέσω των στρατευμένων ηλιθίων...


Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Πασκάλ Μπρίκνερ "Ο πειρασμός της αθωότητας" Εκδόσεις Αστάρτη και αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό tempo newsweek, στο τεύχος 21, σελ.3 στις 27/9/1997.
Ίσως αν είχε δοθεί η ανάλογη προσοχή σε αυτά που περιέγραφε η κοινωνία μας σήμερα να μην αντιμετώπιζε αυτή την κρίση που βασίζεται σε στρατευμένους ηλίθιους. Εκείνη την εποχή η Αθήνα ήταν μια πόλη ασφαλής ακόμα, οι Έλληνες ζούσαν σε μια, υποτίθεται, από της πιο αναπτυγμένες χώρες στον κόσμο και ο Ελληνικός λαός έκανε θυσίες για να μπούμε στην ΟΝΕ που ήταν ο εθνικός μας στόχος.
Η εποχή μας έχει πάψει να σέβεται τη μελέτη και τη μόρφωση. Τα είδωλά της βρίσκονται αλλού: στην "γκλαμουριά", την κομπίνα, το σουσουδισμό. Το πιο δημοφιλές από τα media μας, η τηλεόραση, καταφέρνει μερικές φορές να διευρύνει ως το μη περαιτέρω τα όρια της μηδαμινότητας, σε σημείο που εξαναγκαζόμαστε να σωπάσουμε, γοητευμένοι ή εξουθενωμένοι. Μια και αυτοί που αποστρέφονται τη μωρολογία, τους αυτοματισμούς, την αυτάρεσκη κουφότητα θεωρούνται βλάκες, έχει σχεδόν χαθεί η ντροπή που μέχρι πρόσφατα περιέβαλλε τους κουμπούρες και τους απαίδευτους. Αντίθετα μάλιστα, τους βλέπουμε να κυριαρχούν στα media σαν ράθυμοι βασιλιάδες που όχι μόνο δεν κοκκινίζουν καθόλου για την αμάθειά τους, αλλά αντίθετα τη θεωρούν τιμή τους και καμάρι τους. Και το χειρότερο: είναι οι εκπρόσωποι μιας στρατευμένης, χολερικής βλακείας που μισεί θανάσιμα καθετί πνευματικό.
Στη λέξη κουλτούρα βγάζουν περίστροφο-επικαλούμενοι τα ρεκόρ τους στην τηλεθέαση ή την ακροαματικότητα- και μαζί με το κοινό τους γιουχάρουν όλους τους σνομπ, τους σχολαστικούς, τους ξενέρωτους που δεν εκστασιάζονται μπροστά στο μεγάλο μιντιοδιαφημιστικό τσίρκουλο. Μη αρκούμενοι να χλευάζουν το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, θέλουν σώνει και καλά να τα υποκαταστήσουν, να αποδείξουν με το προσωπικό τους παράδειγμα πως η επιτυχία και το χρήμα δεν περνούν πια μέσα από αυτούς τους ναούς της γνώσης. Ο πεισματικός κρετινισμός τους δεν ανέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση της δεσποτείας τους, τα πάντα οφείλουν να υποχωρούν μπροστά στην υπερφίαλη σαχλότητά τους, που χρησιμοποιεί όλα τα όπλα του "ωχαδερφισμού", της χυδαιότητας, της χαμέρπειας. Και η μωρία τους είναι ακαταμάχητη, επειδή αποκλείει κάθε ιδέα απόστασης και ειρωνείας.
Η θριαμβευτική επιστροφή του αγράμματου στα καθοδικά δίκτυα επιτελείται από το διπλό σήμα της υπερηφάνειας και του αγώνα: δεν είναι πια ο αδαής που έχει επίγνωση της κατωτερότητάς του, αλλά ο μεγαλόστομος που με τα γαβγίσματά του κόβει την οποιαδήποτε αντιλογία. Αν ο επιθετικός ηλίθιος κατορθώσει κάποτε να γίνει ο απόλυτος άρχοντας της κοινωνίας μας, τότε ο καλλιεργημένος άνθρωπος θα καταντήσει να θεωρείται ευήθης, σαν ένα αξιοπερίεργο δείγμα αυτής της εξαφανιζόμενης φυλής που εξακολουθεί ακόμα να ευλαβείται το βιβλίο, το ήθος και τη σκέψη.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Η εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας, η επίκληση των εκλογών και η φυγή των εκλεκτών...


Δεν υπάρχουν και πολλά μυστικά στον πλανήτη. Υπολογίζεται ότι το 95% των αναγκαίων πληροφοριών είναι απολύτως ελεύθερες και διαθέσιμες.
Τι συμβαίνει λοιπόν και δεν έχουμε επαρκή γνώση των καταστάσεων, ενώ έχουμε γνώση των επιμέρους πληροφοριών που τις συνθέτουν;
Από τη μια, οι ίδιοι δεν φροντίζουμε να συνδυάσουμε σωστά τις πληροφορίες, ενώ από την άλλη ο εκάστοτε εχθρός προσπαθεί να μας πείσει ότι η προφανής αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο κ. Τρισέ μας το είπε ανοιχτά όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο: στόχος είναι η εσωτερική υποτίμηση της ελληνικής οικονομίας. Μια που δεν μπορεί να γίνει υποτίμηση του νομίσματος, λόγω του ευρώ, τα πάντα πρέπει να γίνουν φθηνότερα. Αγαθά, υπηρεσίες, εργασιακό κόστος, χρήση της γης.
Μετά το πετσόκομμα των μισθών των Δημοσίων Υπαλλήλων, τη μείωση των συντάξεων, τη σφαγή στον ιδιωτικό τομέα, τη «μεταρρύθμιση» στις ΔΕΚΟ κλπ., σειρά έχουν τα ελευθέρια επαγγέλματα. Κλειστά-ανοιχτά (ορθάνοιχτα τα περισσότερα) τα ονοματίσαμε όλα «κλειστά», ώστε να χρειάζονται τάχατες «απελευθέρωση».
Που, τελικά, έχει έναν και μόνον κοινό παρονομαστή: Τη δραματική μείωση των αμοιβών, μετά τους κάθε είδους μισθωτούς, και των ελευθερίων επαγγελμάτων.
- Στους δικηγόρους υποτίθεται ότι διατηρούνται οι παλιές ελάχιστες αμοιβές ως «νόμιμες αμοιβές». Όμως, με την πρωτοφανή προϋπόθεση που θέτει το σχέδιο του νόμου, η τυχόν διαφοροποίηση από τις πρώην «ελάχιστες» αμοιβές, να στηρίζεται σε έγγραφη συμφωνία, ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι πρώην ελάχιστες αμοιβές γίνονται στην ουσία… μέγιστες!
- Στους φαρμακοποιούς, η κυβέρνηση μας λέει ότι πρέπει να αυξηθούν τα φαρμακεία ανά κάτοικο, αλλά και ταυτόχρονα να… μειωθεί ο αριθμός τους! Να μειωθεί το ποσοστό κέρδος τους και ταυτόχρονα να επιτραπεί να γίνονται φαρμακοποιοί ακόμη και… μη φαρμακοποιοί! Με λίγα λόγια, να εξοντωθούν πρώτα κάμποσα φαρμακεία από τα χαμηλά κέρδη και τον ανελέητο ανταγωνισμό και όσα επιβιώσουν να τα αλώσουν οι πολυεθνικές.
- Στους μηχανικούς, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η ίδια που κάνει τα στραβά μάτια στις διαφορές τιμές 500% από το χωράφι ως το ράφι και στις διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές των ίδιων προϊόντων σε σχέση με τις ανεπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η ίδια που επιτρέπει το αδυσώπητο ολιγοπώλιο στην αγορά πετρελαιοειδών, θυμήθηκε ξαφνικά ότι οι κατάλογοι ενδεικτικών τιμών του Τ.Ε.Ε. είναι… εναρμονισμένη πρακτική και επέβαλε πρόστιμο! Άντε, να φτωχαίνουν και οι μηχανικοί.
- Στους συμβολαιογράφους, η κυβέρνηση κατάλαβε μετά από πολύ προσπάθεια (;) το προφανές, ότι το επάγγελμα αυτό (το μόνο πραγματικά κλειστό) δεν γίνεται παρά να… παραμείνει κλειστό! Επειδή όμως η κυβέρνησή μας είναι πολύ φιλολαϊκή, αποφάσισε, η μόνη αλλαγή που θα υποστούν θα είναι να τους μειώσει κι αυτούς τις αμοιβές! Στην ψύχρα και χωρίς δικαιολογίες.
Κοινός παρονομαστής των αλλαγών: Η μείωση των εισοδημάτων όλων των ελευθέρων επαγγελματιών.
Όσο κι αν προσπαθήσει να πείσει η κυβέρνηση ότι αυτό γίνεται για λόγους «φιλολαϊκότητας» και, όσο και αν τη βοηθάει σε αυτό η μεταπολιτευτική σοσιαλιστική οικονομική μας παιδεία, είναι φανερό ότι και το υποτιθέμενο «άνοιγμα» των επαγγελμάτων είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου «εσωτερικής υποτίμησης» της ελληνικής οικονομίας.
Με μία κουβέντα: Πρέπει να γίνουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες φτωχότεροι…
Στην πολιτική τεράστια αξία έχουν οι συμβολισμοί. Πώς στο καλό τα καταφέραμε, ως κοινωνία, να λειτουργήσουν εδώ όλοι οι συμβολισμοί εις βάρος μας; Πρώτα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ήταν χαραμοφάηδες. Τώρα τους είπαμε και «κοπρίτες». Μετά οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αύξαναν υπερβολικά το κόστος εργασίας. Ενδιαμέσως οι συνταξιούχοι οδηγούσαν σε κατάρρευση το ασφαλιστικό σύστημα. Οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ ήταν υπερπρονομιούχοι. Οι περιπτεράδες έβγαζαν υπερβολικά μεγάλο ποσοστό κέρδους από τα τσιγάρα – τι κακό κι αυτό. Οι μεταφορείς ήταν μια αισχρή συντεχνία. Και τα ελευθέρα επαγγέλματα στο σύνολό τους «κλειστά»!
Με το «άνοιγμα» των δήθεν «κλειστών» ελευθέριων επαγγελμάτων, ζούμε την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος. Η οποία δεν περιέχει μόνο τη σκόπιμη φτώχυνση της έως σήμερα κραταιάς τάξης των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά παράλληλα και την αναδιανομή της οικονομικής τους πίτας υπέρ των πολυεθνικών του κάθε κλάδου.
Όταν ο έως πρότινος ισχυρότερος αγωνιστικά και συνδικαλιστικά κλάδος των φορτηγατζήδων δέχθηκε την ισχυρότερη επίθεση από όλες, προβλέπαμε ότι η τάξη εκείνη ήταν ζωτική γραμμή άμυνας της κοινωνίας απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Η πρόβλεψη εκείνη δικαιώθηκε. Οι φορτηγατζήδες ηττήθηκαν και η επίθεση εναντίον της υπόλοιπης κοινωνίας συνεχίστηκε απρόσκοπτα.
Σήμερα, το δήθεν «άνοιγμα» ορθάνοιχτων ήδη επαγγελμάτων είναι η τελευταία γραμμή άμυνας της κοινωνίας. Κραταιοί κλάδοι της ιδιωτικής οικονομίας, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής μεσαίας τάξης και που, αν πέσουν, το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου θα έχει στην ουσία ολοκληρωθεί. Η «εσωτερική υποτίμηση» του κυρίου Τρισέ, η φτώχυνσή μας, θα έχει δρομολογηθεί σχεδόν αμετάκλητα. Και ο ΓΑΠ θα μπορεί να πάει ως «θριαμβευτής» σε πρόωρες εκλογές, έχοντας δρομολογήσει τη διάλυση της μεσαίας τάξης, τη συνολική υπαλληλοποίηση της κοινωνίας και την παράδοση και των τελευταίων ανεξάρτητων οικονομικών κλάδων στις πολυεθνικές.
Μια μικρή ελπίδα να αποτύχουν ειδικά στο θέμα των «κλειστών» επαγγελμάτων, είναι η πολιτική ισχύς των ελευθέρων επαγγελματιών. Θα αποδειχθεί αρκετή;
Το πρόβλημα είναι όμως αλλού: Όσο δεν βγαίνει ο φαρμακοποιός αντάμα με το φορτηγατζή, ο δικηγόρος με τον υπάλληλο των ΔΕΚΟ και ο συνταξιούχος με το μηχανικό να συνειδητοποιήσουν το κοινό συμφέρον όλων στην άμεση ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, τόσο θα μπορεί η κυβέρνηση να αξιοποιεί τις όποιες αντιπαθείς πτυχές τής κάθε επαγγελματικής τάξης, προκειμένου να μας στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου.
Και όσο καθόμαστε σαν τα στουρνάρια να τρώμε το παραμύθι ότι οι αλλαγές αυτές είναι δήθεν «νομοτελειακές», τόσο θα καθόμαστε όλοι απογοητευμένοι να κοιτάμε το τάχατες «αναπόφευκτο» να έρχεται.
Η νίκη και η ήττα είναι μέσα στο μυαλό μας. «Αναπόφευκτη» είναι μόνον η ήττα που έχουμε αποδεχθεί ως τέτοια στο μυαλό μας. Τότε μόνον έρχεται «νομοτελειακά». Και παιχνίδι αυτό είναι φανερό ότι το ξέρουν πολύ καλά.
Όμως υπάρχει ένα βασικό σημείο στο οποίο μπορεί να χάσουν:
Αν εμείς, όλοι μαζί, αποφασίσουμε να αντισταθούμε.
Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, ο καθένας για λογαριασμό όλων.
Ας αντιστρέψουμε λοιπόν τον κοινωνικό αυτοματισμό της κυβέρνησης και ας καταλάβουμε ότι, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, η νίκη οποιασδήποτε τάξης θα είναι νίκη όλων μας. Μία και μόνον δική μας νίκη, θα σημαίνει την οριστική δική τους ήττα. Μία και μόνον νίκη, θα αποδείξει ότι η μπλόφα της «τέταρτης δόσης» που «διαφορετικά δεν θα δοθεί», δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία καλοστημένη μπλόφα.
Και τότε θα είναι πραγματικά τελειωμένοι… Τότε το κόλπο θα έχει αποκαλυφθεί και δεν τους σώζει κανένας.
Να σταθούμε λοιπόν στο πλευρά «προνομιούχων»; Ναι. Διότι «προνομιούχοι», υποψήφιοι προς οικονομική εξόντωση από την τρόικα, είμαστε πια όλοι μας. Καιρός να το καταλάβουμε, επιτέλους…
http://www.antinews.gr
http://kostasxan.blogspot.com/



Σχόλιο Συμποσίου:
Το project ΓΑΠ-ΔΝΤ, φαίνεται να έχει υλοποιηθεί στο μεγαλύτερο ή τουλάχιστον σημαντικότερο μέρος του. Ο εργασιακός μεσαίωνας θεσμοθετήθηκε, η οικονομική υποδούλωση της χώρας με εκχώρηση της ανεξαρτησίας της στις δανείστριες χώρες έχει πραγματοποιηθεί, η αστυνόμευση της προσωπικής ζωής των Ελλήνων μέσω της ηλεκτρονικής παρακολούθησης, έχει επίσης υλοποιηθεί...
Η ανάληψη του όποιου προφανούς ρίσκου του αποτελέσματος τυχόν εκλογικής αναμέτρησης για τους εντολοδόχους της σημερινής κυβέρνησης φαίνεται πως θα αποτελούσε αδικαιολόγητη εγκατάλειψη των σχεδίων τους. Των σχεδίων που με περισσή μεθοδικότητα υλοποίησαν ξεκινώντας από το σχέδιο πρόκλησης δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος στην προηγούμενη ενοχλητική στις διεθνείς πρωτοβουλίες της κυβέρνηση. Οι πρωτοφανείς πυρκαγιές που πέραν της καταστροφής στην καρδιά της αγροτικής παραγωγής της Πελοποννήσου, είχαν και αθώα θύματα απετέλεσαν έναν σοβαρό και βασικό μοχλό ανατροπής, προκειμένου να σπρωχτούν οι ψηφοφόροι προς τον εκλεκτό υποψήφιο.
Η επιλογή της εκλογικής διαδικασίας στην παρούσα χρονική συγκυρία, θα μπορούσε μόνο να αποτελέσει τον ασφαλέστερο τρόπο διαφυγής του εκλεκτού και της στενής του παρέας αφού λάβουν και τις συμφωνηθείσες ανταμοιβές. Μέσα από μια εκλογική ήττα, που θα άμβλυνε το θυμό των Ελλήνων απέναντι στα συγκεκριμένα πρόσωπα. Ή μήπως οι του ΔΝΤ θα στερούνταν επιλογών για τη συνέχεια;…

Εντολοδόχοι οσφυοκάμπτες...


Έφριξε όλη η Ελλάδα διαβάζοντας το τηλεγράφημα - αναφορά του τέως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ για συνάντηση που είχε στις 22 Ιανουαρίου του 2010 με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, το οποίο αποκαλύφθηκε από τα έγγραφα που δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο η WikiLeaks. Η απίστευτη δουλοφροσύνη με την οποία δίνει αναφορά στον αμερικανό πρέσβη ο έλληνας υπουργός επιβεβαιώνει με τον πιο εφιαλτικό τρόπο αυτά που πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων για τη φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Ένα αποπνικτικό κλίμα εθελόδουλης αμερικανοκρατίας αναδύεται, τόσο αηδιαστικό που η χώρα μας δεν το έχει ξαναζήσει από τη δεκαετία του 1950. Ο Σπέκχαρντ ανακοινώνει στον Μ. Χρυσοχοΐδη ότι έχει ήδη κάνει απευθείας ο ίδιος πρόταση στον αρχηγό της ΕΛΑΣ για τη συγκρότηση ...κοινής αντιτρομοκρατικής ομάδας υπουργείου και αμερικανικής πρεσβείας! Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, αντί να θιγεί έστω και τυπικά επειδή ένας ξένος πρεσβευτής συναντά τους υφισταμένους του και τους υπαγορεύει γραμμή κατά το τηλεγράφημα, «εξέφρασε πλήρη υποστήριξη στην πρόταση του πρεσβευτή»! Διαβεβαίωσε ότι «θα καλέσει στο εγγύς μέλλον την πρεσβεία για να αρχίσει η υλοποίηση της ιδέας», αλλά δεν σταμάτησε εκεί. «Δήλωσε με ρωμαλέο τρόπο ότι ήθελε εξαιρετική συνεργασία με τις ΗΠΑ και ότι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν ήθελε να έχει οποιαδήποτε μυστικά από την αμερικανική πλευρά», όπως αναφέρει το τηλεγράφημα του Σπέκχαρντ! Με μια πρωτοφανή κίνηση, η οποία πιθανότατα του στοίχισε και τη θέση του υπουργού Ασφαλείας, ο Μ. Χρυσοχοΐδης δηλώνει στον αμερικανό πρέσβη ότι «η ΕΥΠ είναι ένα τίποτα», ότι «στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια (!)» και ότι προτίθεται «να την κατεδαφίσει και να την ξαναχτίσει» μέσω νομοσχεδίου που ετοίμαζε. Αγνοούμε αν πρόλαβε να φτιάξει το νόμο που υποσχέθηκε στον αμερικανό πρεσβευτή πριν φύγει άρον άρον από το υπουργείο...
Το ζήτημα δεν είναι η αμερικανοδουλεία του Μ. Χρυσοχοΐδη, του οποίου οι πρωθυπουργικές βλέψεις δέχτηκαν μοιραίο πλήγμα από τη διαρροή όσων είπε στον Σπέκχαρντ. Αυτό μας είναι αδιάφορο. Αφορά κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα για μας και ολόκληρο τον ελληνικό λαό είναι ότι ολόκληρη η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου στελεχώνεται από υπουργούς παρόμοιας φύσης με εκείνη του Μ. Χρυσοχοΐδη, πράγμα που κάνει εξαιρετικά πιεστική την ανάγκη της άμεσης απομάκρυνσής της από την εξουσία. Όσο γρηγορότερα τους διώξουμε, τόσο μικρότερη ζημιά θα προλάβουν να κάνουν σε όλους τους τομείς. Το παρήγορο είναι ότι η βαθύτατα αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου υποχρεώνει ολοένα και περισσότερους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ να αποστασιοποιούνται από αυτήν. Έστω και σε φραστικό επίπεδο, αυτό υποχρεώθηκε να κάνει ακόμη και η ηγεσία της... ΠΑΣΚΕ! Και δεν μιλάμε για κάποια αριστερή φράξια, αλλά για τη δεξιά, καθεστωτική κυρίαρχη τάση της συνδικαλιστικής παράταξης του κυβερνώντος κόμματος με επικεφαλής τον... πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλο και δεκάδες μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ, προέδρους των μεγαλύτερων εργατικών κέντρων της χώρας και των μεγαλύτερων κλαδικών συνδικάτων, ιδίως των ΔΕΚΟ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κορυφαίοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ προσπαθούν με τη διακήρυξη που έβγαλαν να συγκρατήσουν την οργισμένη κατά της κυβέρνησης βάση της ΠΑΣΚΕ. Επιδιώκουν επίσης να εναρμονιστούν φραστικά με τις διαθέσεις των εργαζόμενων ώστε να μπορούν κάπως να κυκλοφορούν στους δρόμους χωρίς να τους δέρνουν, ενώ ο Γ. Παναγόπουλος με την κίνηση αυτή προχωρεί σε επίδειξη ισχύος απέναντι στο Μαξίμου που είχε θέσει σε κίνηση «πληροφορίες» περί καθαίρεσής του από τη θέση του προέδρου της ΓΣΕΕ, επειδή ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του τον θεωρούν πλέον «καμένο χαρτί» και θέλουν να τον πετάξουν σαν «στυμμένη λεμονόκουπα». Με δεδομένες τις προθέσεις των καθεστωτικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ, στη διακήρυξή τους λένε πράγματα που οπωσδήποτε κάνουν ζημιά στην κυβέρνηση Παπανδρέου και συρρικνώνουν δραστικά την εργατική της βάση. «Η κατ’ εφαρμογήν του Μνημονίου ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές, τις ιδέες και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ» καταγγέλλουν. «Οι έχοντες και κατέχοντες εξακολουθούν να πίνουν στην υγεία των κορόιδων» προσθέτουν, χαρακτηρίζοντας «ηθικά αντισοσιαλιστική πολιτική να επιχειρείται η διάσπαση των εργαζομένων σπέρνοντας το ζιζάνιο του “κοινωνικού αυτοματισμού” – δηλαδή να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου», όπως κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Γελοιοποιούν επίσης τις υποκριτικές δηλώσεις υπουργών ότι δήθεν «κάνουν αγώνα για να βελτιώσουν τους όρους του Μνημονίου».
«Είναι αδιανόητο κάθε επικαιροποίηση του Μνημονίου να φέρει πιο επαχθή, πιο αντικοινωνικά και πιο άδικα μέτρα. Αλήθεια, τι είδους διαπραγμάτευση είναι αυτή που φέρνει τη χώρα και τους Έλληνες σε δυσχερέστερη θέση;» αναφέρει σαρκαστικά η διακήρυξη της ΠΑΣΚΕ, καταγγέλλοντας εμμέσως ότι «οι διαπραγματευόμενοι σε κάποια ζητήματα υπερακόντισαν και τις απαιτήσεις της τρόικας» επειδή πιστεύουν ότι αυτή είναι η σωστή πολιτική. Αν λέει τέτοια πράγματα ακόμη και η ΠΑΣΚΕ, λίγα είναι τα ψωμιά της κυβέρνησης Παπανδρέου...
Γιώργος Δελαστίκ

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Το μυστικό της απάνθρωπης εργασίας πίσω από τις "φθηνές" αλυσίδες λιανικού εμπορίου


Τα ρεπορτάζ που έχει κάνει τις τελευταίες δεκαετίες, υποδυόμενος ρόλους, συγκλόνισαν τη Γερμανία και δημιούργησαν ολόκληρη σχολή της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Αυτή τη φορά , δύο δεκαετίες και βάλε μετά το βιβλίο όπου περιέγραφε τις συνθήκες εργασίας των ξένων μεταναστών, ο Γκίντερ Βάλραφ ξαναφόρεσε την ποδιά του ανειδίκευτου εργάτη, για να δείξει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται στην αναπτυγμένη Γερμανία αυτοί που παράγουν τα φτηνά προϊόντα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Lidl.
Το ρεπορτάζ που δημοσίευσε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού της εφημερίδας «Die Zeit» κράτησε ένα μήνα στο εργοστάσιο μιας εταιρίας που αποτελεί αποκλειστικό προμηθευτή των Lidl με φραντζολάκια . Η εταιρία Βαϊντσχάιμερ, σε μια κωμόπολη στη Ρηνανία - Παλατινάτο, δουλεύει επί 24 ώρες το 24ωρο, συσκευάζοντας σε σακουλάκια 10 μικρά ψωμάκια , που μπορούν να αγοράσουν οι πελάτες του σούπερ μάρκετ για ένα ευρώ και 5 λεπτά . Ο Βάλραφ, που έχει πια πατήσει τα 65, χρειάστηκε να επιστρατεύσει την τέχνη του στη μεταμφίεση, φορώντας μαύρη περούκα αφήνοντας μουστάκι, με στόχο να πείσει τους εργοδότες του ότι είναι 50άρης. Χρησιμοποίησε και όλα τα τρικ που ήξερε από το παρελθόν για να «πάρει τη δουλειά». Μια δουλειά που αμείβεται με 7,66 ευρώ την ώρα μικτά, κάτω δηλαδή από το επίσημο κατώτατο ωρομίσθιο της Γερμανίας, που είναι 9,61 ευρώ. Υπερωρίες δεν υπάρχουν, Σαββατοκύριακα ή αργίες δεν πληρώνονται έξτρα, όποιος αρρωστήσει δεν πληρώνεται. Συνήθως μάλιστα χάνει τη «βάρδια» για πάντα .
Ο δημοσιογράφος περιγράφει τις εμπειρίες του, όταν οι στραβωμένες από τη χρήση λαμαρίνες κολλούν πάνω στους ιμάντες και οι εργάτες προσπαθούν να πιάσουν αυτές και τα ψωμάκια που ίπτανται στον αέρα, καίγοντας τα χέρια τους. Μιλάει για την τρομοκρατία της εργοδοσίας, που απολύει όποιον τολμά να αναφερθεί σε συνδικαλιστικά δικαιώματα.
«Την πρώτη ημέρα η υπεύθυνη μου έδωσε ένα παντελόνι εργασίας και ένα κοντομάνικο μπλουζάκι . Τη ρώτησα πώς δεν θα παγώνω το χειμώνα. "Αν κρυώνετε , θα πρέπει να δουλεύετε πιο γρήγορα", ήταν η απάντησή της ».
Ο δημοσιογράφος περιγράφει πως η πίεση για φτηνά προϊόντα μεταφέρεται από τα σούπερ μάρκετ στους προμηθευτές, καθιστώντας ουσιαστικά «υποχρεωτική» την κακοπληρωμένη εργασία κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Όταν ρώτησε έναν υπεύθυνο γιατί δεν αγοράζουν καινούργιες λαμαρίνες, αυτός του απάντησε αφοπλιστικά: «Εσείς είστε φθηνότεροι».
Μιλάει για το πώς υποχρεώθηκε με το ίδιο κοντομάνικο μπλουζάκι να πετάει τα χαλασμένα ψωμάκια στους κάδους που υπήρχαν έξω από το εργοστάσιο. Ή για το πώς , χωρίς προστασία , έσκιζε σε ένα στενό δωμάτιο τα ελαττωματικά σακουλάκια, που περιείχαν διοξείδιο του άνθρακα φτάνοντας σε σημείο λιποθυμίας. «Άντεξα ένα μήνα στην κόλαση με τα φραντζολάκια. Έχασα πέντε κιλά. Τις επόμενες ημέρες αισθανόμουν μόνο χαρά που είχα τελειώσει με αυτήν την ιστορία. Μετά άρχισα να αισθάνομαι τύψεις απέναντι στους συναδέλφους που είχα αφήσει πίσω μου. Στα μάτια μου έχω διαρκώς την εικόνα του νεοφερμένου εργάτη που μπαίνει μέσα στο εργοστάσιο. Μόνος, απελπισμένος, ουρλιάζει μόλις κάψει τα χέρια του. Δεν έχει ιδέα τι να κάνει, κανείς δεν θα τον βοηθήσει, ούτε οι συνάδελφοί του».
Ο έλεγχος του 70% της ευρωπαϊκής αγοράς από πέντε μεγάλες αλυσίδες ενισχύει τέτοια φαινόμενα, επισημαίνει ο Βάλραφ. Μοναδική λύση, κατά τη γνώμη του , είναι να κατανοήσουν οι καταναλωτές τη δύναμή τους και να τη χρησιμοποιήσουν, γυρνώντας την πλάτη σε εκείνους που παράγουν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Το ερώτημα είναι βέβαια πώς μπορούν να το μάθουν οι καταναλωτές. Δεν υπάρχουν και τόσοι πολλοί Βάλραφ στη σύγχρονη δημοσιογραφία.
Πηγή : "Ελεύθερος Τύπος"

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ο καθηγητής Richard D. Wolff για τον δήθεν μονόδρομο του αέναου δανεισμού της χώρας...


Ο πιο «κακός ο μαθητής» αποδεικνύεται ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, σύμφωνα με τα λεγόμενα του καθηγητή του στο κολέγιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης, οικονομολόγου Ρίτσαρντ Γουλφ. Μιλώντας στους φοιτητές του, ο οικονομολόγος κ. Γουλφ εκθέτει την πρότασή του για την αντιμετώπιση της κρίσης, που είναι η φορολόγηση των εχόντων, των πλουσίων δηλαδή, σε αντιδιαστολή με την άποψη που πρεσβεύει τον περαιτέρω δανεισμό του κράτους, τη λιτότητα και τον περιορισμό των κρατικών εξόδων. Με αρκετό χιούμορ, ο καθηγητής ανατρέπει τα όσα πολλοί πιστεύουν για τον «μονόδρομο» που επιβάλλουν τα κρατικά ελλείμματα, μιλάει με τον δικό του τρόπο για τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα, για την ανισοκατανομή του πλούτου στη χώρα μας, αλλά και για τον πιο... «σκράπα» μαθητή που γνώρισε ποτέ: τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Όπως λέει ο καθηγητής, για όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται στην Ελλάδα ευθύνεται ο πρώην μαθητής του, επικεφαλής του σοσιαλιστικού κόμματος, και, μεταξύ σοβαρού και αστείου, αναγνωρίζει ότι... έπρεπε να τον είχε διδάξει καλύτερα. Μάλιστα, είναι τόσο διαφορετική η πολιτική του πρωθυπουργού από αυτά που τον δίδαξε ο καθηγητής του, που όταν πρόσφατα, μεσούσης της κρίσης, ο κ. Γουλφ κλήθηκε να δώσει σειρά διαλέξεων στην Αθήνα, συνάδελφοί του καθηγητές, αφού πληροφορήθηκαν ότι ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε μαθητής του, του είπαν ότι... ίσως να μην του επιτραπεί η είσοδος στη χώρα!
Ο καθηγητής Ρίτσανρτ Γουλφ έχει γεννηθεί το 1942, είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ, του Στάνφορντ και του Γέηλ και έχει διδάξει σε διάσημα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Άμχερστ της Μασαχουσέτης, το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Έχει ειδικευτεί στη μαρξιστική ανάλυση και συνεργάστηκε με τον μαρξιστή φιλόσοφο Λουίς Αλτουσέρ και τον Ετιέν Μπαλιμπάρ, επίσης μαρξιστή.

Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της διάλεξης του καθηγητή Richard D. Wolff:
…Στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει για πολλά χρόνια είναι το ίδιο με αυτό που τώρα βλέπετε στην Ουάσινγκτον.
Η Ελλάδα όπως όλες οι καπιταλιστικές χώρες μπαίνει συνεχώς σε δίλημμα – κι αυτό είναι μια αντίφαση αυτού του συστήματος. Οι πολιτικοί μπαίνουν συνέχεια σε δίλημμα από μια θεμελιώδη δυσλειτουργία. Οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι θέλουν την κυβέρνηση να τους υπηρετεί και όχι να τους βάζει φόρους. Καμία έκπληξη. Ο λαός θέλει επίσης το ίδιο, θέλει την κυβέρνηση να τους ωφελεί και να μην τους φορολογεί.
Αυτό φέρνει τους πολιτικούς σε μια πολύ άσχημη θέση. Από τους πλούσιους και τις επιχειρήσεις χρειάζονται τα χρήματα για την πολιτική τους δράση. Από τον λαό χρειάζονται τις ψήφους. Με ποιο τρόπο θα χειριστούν αυτό το δίλημμα;
Λύση: δώσε και στις δύο πλευρές αυτό που θέλουν, μη φορολογείς κανέναν και λύσε το πρόβλημα με δανεισμό. Είναι πολύ καλή λύση. Ο λαός δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει, δεν έχουν τουλάχιστον φόρους και έχουν τις κρατικές υπηρεσίες τους. Είναι χαρούμενοι. Οι πλούσιοι είναι εξίσου χαρούμενοι – παίρνουν αυτό που θέλουν-, δεν πληρώνουν, αλλά έχουν κι ένα έξτρα μπόνους. Τα χρήματα που δεν πληρώνουν σε φόρους, είναι τα χρήματα που δανείζουν στην κυβέρνηση για το έλλειμμα. Αυτός είναι ο λόγος που οι πλούσιοι δεν ενοχλούνται από τα ελλείμματα. Κερδίζουν διπλά. Εάν η κυβέρνηση χρειάζεται να πάρει χρήματα για να πληρώσει τα προγράμματά της, μπορεί να πάει στους πλούσιους και τις επιχειρήσεις και να τους φορολογήσει. Δεν το κάνει. Αντιθέτως δανείζεται τα χρήματα από αυτούς.
Σ’ αυτό το σημείο, εάν είχαμε χρόνο, θα έπαιζα ξανά τον εθνικό ύμνο. Εάν καταλαβαίνετε τι σας είπα μόλις τώρα... Το έλλειμμα είναι μια υπηρεσία προς τους πλούσιους.
Θα σας δώσω έναν υπολογισμό, μια πολύ απλή επεξήγηση. Στις Η.Π.Α. υπάρχει αυτό το όνομα, ΑΥΚΘ. Η Μέριλ Λίντς σε συνδυασμό με άλλους οίκους, δίνει ένα κατάλογο με τους πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής. Για την ακρίβεια, τον δίνει για τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα όνομα: Άτομα Υψηλής Καθαρής Θέσης (Α.Υ.Κ.Θ.). Δεν το εφηύρα εγώ.. Είναι προγενέστερο. Στην περίπτωση που το βρίσκετε σέξυ, υπάρχουν και οι Α.Ε.Υ.Κ.Θ. – ούτε αυτό το εφηύρα προσωπικά. Σημαίνει «Άτομα Εξαιρετικά Υψηλής Καθαρής Θέσης. Είτε θα κλάψετε με αυτό, είτε θα γελάσετε, πρέπει να κάνετε ή το ένα ή το άλλο. Αν δεν κάνετε τίποτε από τα δύο, χρειάζεστε βοήθεια. Τι είναι λοιπό ο ΑΥΚΘ; Είναι ένα πολίτης των Η.Π.Α. που έχει τουλάχιστον ένα ή περισσότερα εκατομμύρια δολάρια στο μετοχικό του χαρτοφυλάκιο. ΑΕΥΚΘ είναι κάποιος που έχει 30 ή περισσότερα εκατομμύρια. Αυτή είναι η διαφορά. Πόσοι ΑΥΚΘ υπήρχαν στις Η.Π.Α. το 2009, το τελευταίο έτος για το οποίο διαθέτουμε σχετικά μεγέθη; 2,.9 εκατομμύρια άτομα. Με άλλα λόγια, λιγότερο από το 1% του πληθυσμού στις ΗΠΑ είναι ΑΥΚΘ. Η συνολική αποτίμηση του μετοχικού τους χαρτοφυλακίου το 2009 ήταν περίπου 12,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Θέλω να βεβαιωθώ ότι το καταλάβατε. Η Υψηλή Καθαρή Θέση αναφέρεται μόνο στο μετοχικό σας χαρτοφυλάκιο. Δεν υπολογίζονται σπίτια, αυτοκίνητα, κοσμήματα, έργα τέχνης ή κάτι άλλο. Μονάχα χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων. Ποιο ήταν το έλλειμμα, το συνολικό ποσό που η κυβέρνηση έπρεπε να δανειστεί «για να ζωντανέψει την οικονομία» το 2009; Το έλλειμμα ήταν περίπου 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Εάν εφαρμόζαμε ως έθνος 10% φορολόγηση στο χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων των ΑΥΚΘ χωρίς να πειράξουμε τα σπίτια τους, τα εισοδήματά τους, τα τιμαλφή τους, τα αυτοκίνητά τους και η αξία του χαρτοφυλακίου τους έπεφτε μόλις στο 90% απ’ότι ήταν πριν ένα χρόνο, εάν φορολογούσαμε με 10% τα 12,7 τρις, βγαίνει περίπου αυτό το ποσό (το ποσό του ελλείμματος δηλ. 1,3 τρις δολάρια).
Δεν θα υπήρχε καθόλου έλλειμμα. Κανένας τόκος για να πληρώσουμε, καμία μεγάλη κρίση για να ανησυχούμε, καθόλου έλλειμμα. Θα πήγαινε στους λιγότερο από 1% πλουσιότερους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι 99% από εσάς, θα μένατε ανεπηρέαστοι από αυτό. Δεν θα είχατε όμως έλλειμμα, ούτε ανησυχία μήπως φορολογηθείτε για να το καλύψετε, καμία ανάγκη να κόψετε τα κοινωνικά προγράμματα, τίποτε από αυτά. Οι πλούσιοι θα έπρεπε να πληρώσουν 10% από το χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων τους. Τα τελευταία 30 χρόνια αυτοί με τις μετοχές και τα ομόλογα τα πήγαν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Είχαν τα καλύτερα 20 χρόνια στην ιστορία του χρηματιστηρίου της Αμερικής. Θα πας λοιπόν στους πλουσιότερους, που είναι λιγότεροι από 1%, αυτοί που είναι προφανώς πιο ικανοί να πληρώσουν και τα πήγαν καλύτερα από όλους τα τελευταία 30 χρόνια και θα τους πεις: «Ως πατριώτης και πιστός Αμερικάνος, είναι το λιγότερο που μπορείς να συνεισφέρεις, 10%.
Κι αυτό καλύπτει όλα όσα χρειαζόμαστε και δεν θα επιβαρύνουμε την κυβέρνηση στο ελάχιστο». Αν λοιπόν κάποιος σας πει: «Έχουμε έλλειμμα, πρέπει να περικόψουμε τις κρατικές δαπάνες και πρέπει…» Σταμάτα! Αυτό μοιάζει σαν να σας σταματάει κάποιος στο δρόμο και να λέει: «θα σου δώσω τώρα ελευθερία επιλογής. Μπορείς να επιλέξεις αν θα σε μαχαιρώσω ή θα σε στραγγαλίσω». Κι όλοι σας γνωρίζετε ότι η απάντηση σ’ αυτό είναι: «Δεν αποδέχομαι το εύρος των επιλογών». Όταν λοιπόν κάποιος σας λέει ότι έχουμε έλλειμμα κι επομένως πρέπει να πληρώστε μεγαλύτερους φόρους διαφορετικά θα ξοδέψουμε λιγότερα για κοινωνικές υπηρεσίες, η απάντηση ξανά είναι «δεν αποδέχομαι αυτές τις επιλογές». Θα προτιμούσα να τα χώσω στους πλούσιους. Αυτό θα ήθελα να κάνω. Κι αυτό θα έλυνε το πρόβλημά μας και δεν θα είχαμε έλλειμμα. Και παρεμπιπτόντως, τα καταναλωτικά έξοδα των πλουσιοτέρων αυτών ανθρώπων δεν θα άλλαζαν σημαντικά εάν φορολογούσες τον πλούτο τους. Κάθε οικονομολόγος που διδάχτηκε κάποτε μακροοικονομία το γνωρίζει. Όσοι από εσάς είχατε αυτά τα μαθήματα, θα θυμάστε ότι μάθατε κάτι για την οριακή ροπή προς αποταμίευση. Οριακή ροπή προς αποταμίευση. Οριακή ροπή προς κατανάλωση. Κεντρική ιδέα: όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο περισσότερο ξοδεύεις από το εισόδημά σου. Όσο πλουσιότερος είσαι, τόσο λιγότερο ξοδεύεις από το εισόδημά σου. Γιατί; Διότι είσαι πλούσιος και δεν χρειάζεσαι. Οι πλούσιοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να ξοδεύουν, γιατί τα έξοδά τους δεν καθορίζονται ποτέ από τον πλούτο τους. Και αν πιστεύετε κάτι τέτοιο, είναι επειδή δεν είστε ένας από αυτούς. Αυτό μπορεί να σας πληγώνει, αλλά έτσι είναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Επομένως δεν υπάρχει λογική. Θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να λύσει τα προβλήματά της; Φυσικά και θα μπορούσε. Η ελληνική κυβέρνηση θα έλυνε τα προβλήματά της εάν φορολογούσε τον πλούτο. Ο πλούτος στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά άνισα κατανεμημένος. Υπάρχει ένα σχετικά μικρό μέρος του ελληνικού πληθυσμού το οποίο είναι εξαιρετικά πλούσιο.
Τι γίνεται με αυτούς; Στην Ελλάδα το πρόβλημα ήταν όπως αυτό που σας περιέγραψα. Πολιτικοί δεξιοί, αριστεροί, δεν έχει διαφορά. Όλοι τους δανείστηκαν χρήματα και τα ξόδεψαν. Όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της Ε.Ε., όλοι είπαν, ωραία, είναι μέλη της Ε.Ε. κι όλα αυτά τα πλούσια κράτη, Γαλλία, Γερμανία θα τους στηρίξουν. Θα δανείσουμε λοιπόν στην Ελλάδα. Υπέροχα, είπε η ελληνική κυβέρνηση. Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα. Συνεχίστε να δανείζεστε. Κρατάμε τον κόσμο χαρούμενο, δίνοντας χρήματα χωρίς να φορολογούμε. Οι πλούσιοι θα είναι χαρούμενοι. Τους δίνουμε ό,τι θέλουν χωρίς να τους φορολογούμε. Δανειζόμαστε, δανειζόμαστε, δανειζόμαστε… Μέχρι που φτάνει η μέρα και οι δανειστές λένε: «Η κατάσταση πάει να ξεφύγει εδώ». Στο σημείο αυτό η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να πάρει μια απόφαση. Κι αυτή θα ήταν: «εντάξει, πρέπει να περικόψουμε το δανεισμό μας, κι ο τρόπος να το κάνουμε χωρίς να πειράξουμε τα κρατικά έξοδα είναι να βάλουμε φόρο στους πλούσιους. Θα μπορούσε να το κάνει. Ίσως αυτό θα περιμένατε να ακούσετε.
Στην ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται το σοσιαλιστικό κόμμα ΠΑΣΟΚ. Κέρδισαν τις εκλογές. Βρίσκονται στην εξουσία αυτή τη στιγμή. Η λιτότητα, η αύξηση των φόρων στο μέσο Έλληνα πολίτη, οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες και την απασχόληση οι οποίες είναι σφοδρές στην Ελλάδα, εφαρμόζονται από το σοσιαλιστικό κόμμα της Ελλάδας. Και ο αρχηγός του ονομάζεται Παπανδρέου, κατάγεται από την οικογένεια Παπανδρέου. Ο πατέρας του και ο παππούς του ήσαν πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδας. Είναι λοιπόν μια από παλιά εγκαθιδρυμένη οικογένεια αριστερής χροιάς πολιτικών. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν φοιτητής στις Οικονομικές επιστήμες στο κολλέγιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης. Κι όσο βρισκόταν εκεί παρακολούθησε δύο διδακτικές ενότητες από εμένα. Με άλλα λόγια τον δίδασκα.
(Παρέμβαση): - ‘Έπρεπε να είχατε κάνει καλύτερη δουλειά
(Απάντηση): - Έπρεπε…
Προσκλήθηκα και πήγα στην Ελλάδα το Μάιο αυτού του έτους (2010). Ακριβώς στη μέση της κρίσης, πήγα να δώσω διάλεξη στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κάποια στιγμή, οι καθηγητές που με είχαν προσκαλέσει, έμαθαν δεν ξέρω πώς, ότι ήμουν καθηγητής του πρωθυπουργού και μου είπαν ότι ίσως δεν μου επιτραπεί η είσοδος. Δεν ξέρω τι θα λέγατε κάτω από αυτές τις συνθήκες, αλλά αποφάσισα να πάω και το χειρότερο που θα μπορούσαν να μου κάνουν θα ήταν να μη με αφήσουν να βγω από το αεροδρόμιο κι έτσι να πάω κάπου αλλού στην ηλιόλουστη νότια Ευρώπη και να περάσω καλά. Δεν υπήρξε όμως πρόβλημα, πήγα εκεί, κανείς δεν με ενόχλησε κι έδωσα τις διαλέξεις μου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και τους είπα όλα αυτά που σε γενικές γραμμές έχω πει και σε σας.
Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο:
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=236516&cid=6

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Τα παιδιά μιας κάποιας μάνας...


Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.»
Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».
Απαντά η γυναίκα:
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»...
Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ' όλους αδικημένη.
Σωκράτης Αριστοτέλους
Σωτήρα Αμμοχώστου

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Η ανάμνηση της φτώχειας ως καθοριστική παράμετρος διαπαιδαγώγησης


Παραμονή Πρωτοχρονιάς συζητούσα με δύο εξαίρετους νέους, τέλος πάντων νεότερους μου, ο ένας κοντά στα 30, ο άλλος κοντά στα 40. Συζητούσαμε σαν φίλοι, πολιτισμένοι και αλληλοεκτιμώμενοι, ανταλλάσσαμε ροκιές και κοπλιμέντα, δίναμε έναν τόνο εορταστικό και φιλάλληλο σε μια χρονιά που ανέτελλε σκυθρωπή όσο να ‘ναι. Και ανακάλυπτα με ευχάριστη έκπληξη ότι, παρ’ όλη την πνευματική έλξη, δεν μοιραζόμασταν τα ίδια στερεότυπα.
Το σημαντικότερο στερεότυπο, γύρω από το οποίο βουίζαμε σαν διψασμένες μέλισσες, ήταν η οικογένεια. Πολύ αδρά, σχεδόν απλουστευτικά: οι συνομιλητές μου υποστήριζαν ότι η ελληνική οικογένεια είναι καταπιεστική έως ευνουχιστική· εγώ υποστήριζα ότι η μεγαλύτερη καταπίεση που ασκεί η ελληνική οικογένεια είναι το παραχάιδεμα των κανακάρηδων και των πριγκιπέσων, δηλαδή μια αντίστροφη καταπίεση, μια υπερπροσφορά ευκολιών και προστασίας, που πνίγει, μπουκώνει και καθηλώνει. Αλλά ποιος φταίει περισσότερο; Η υπερπροστατευτική και υπερταϊστική Ελληνίδα μάνα, η “σου άφησα σκεπασμένο το φαΐ, αν αργήσεις” και “βάλε το κασκόλ, γύρισε χιονιάς”; Ή ο μαντράχαλος και η μουλάρα των 25-30 χρονών που σιτίζονται από το χαρτζιλίκι των συνταξιούχων γονιών περιμένοντας τη μεγάλη καριέρα και την αναγνώριση των πριγκιπικών προσόντων;
Το θέτω τόσο αδρά, για να φτάσουμε σε μερικές διαπιστώσεις. Ας πούμε, οι γονείς των σημερινών 20-40 ευθύνονται για την απόκρυψη των υλικών δυσχερειών του βίου από τους γόνους τους ― όσοι τουλάχιστον γνώρισαν ένδεια και δυσκολία. Η ανάμνηση της φτώχειας τους οδήγησε να την αποκρύψουν, και να υπερκαλύψουν τα μανάρια με πλησμονή υλικών αγαθών· να τα αναστήσουν σαν πρίγκιπες, με ιδιωτικά σχολεία, ιδιαίτερα, πολυτελή ρούχα και παιχνίδια, ταξίδια, σπουδές εξωτερικού, ακόμη και όταν αυτές οι δαπάνες στράγγιζαν το οικογενειακό βαλάντιο. Οι γονείς είχαν ξεπεράσει την ανέχεια και την ταπεινή καταγωγή, είχαν ενσωματωθεί στο Μεσαίο· οι γόνοι έπρεπε να απογειωθούν στο Ανώτερο, να εκπληρώσουν το όνειρο: κοσμοπολιτισμός, μετασπουδές, εκλέπτυνση. Μια αναδυόμενη αργόσχολη τάξη. Αλλά από πού θα αντλούσαν πόρους αυτοί οι δανδήδες;
Ακόμη και χωρίς την κρίση, και πριν απ’ αυτήν, όλη αυτή η απόκρυψη και το παραχάιδεμα, οι προβολές των γονιών πάνω στους γόνους, η υπεραναπλήρωση, είχαν ήδη οδηγήσει στον φενακισμό και από ‘κει απευθείας στη ματαίωση. Οι βλαστοί μεγάλωναν τρυφηλοί, υπερενημερωμένοι, ποπ, ευαίσθητοι, και ανυπεράσπιστοι, σε έναν κόσμο αυξανόμενης σκληρότητας, ερημίας και ατομοκεντρισμού. Η κρίση είχε εμφανιστεί, δομική και αμείλικτη, στην εργασία και στις σχέσεις, πολύ πριν από το χρηματοπιστωτικό και εθνικό κραχ. Υπό μία έννοια, η ενδημική αμεριμνησία των πριγκιπικών γόνων και των υπερδανεισμένων οικογενειών τους προοικονομούσε την κατάληξη ενός λαού που ζούσε με δανεικά από το μέλλον, διαρρηγνύοντας τους δεσμούς με το παρελθόν, παραχώνοντας τη μισητή σβουνιά της καταγωγής.
Η οικογένεια πέθανε. Χμμ… Ποια οικογένεια ακριβώς; Η ελληνική, η υπερπροστατευτική… Αυτή που εικονογραφεί γκροτέσκα η ταινία “Κυνόδοντας”. Μα περιγράφει την ελληνική οικογένεια, τη μικροαστική και λαϊκή, τη μεσαία, το σετ ψυχοπαθών που βιαιοπραγούν γύρω από μια πισίνα, σε μια περίκλειστη έπαυλη; Πιστεύω ότι αυτή και άλλες ποπ απεικονίσεις οικογένειας στην πρόσφατη κινηματογραφική παραγωγή αντηχούν μια θεμελιώδη αδυναμία των δημιουργών τους· αδυναμία να αφουγκραστούν το πραγματικό, αδυναμία να αφουγκραστούν το κύριο: την υπερχειλίζουσα πολυσθενή σχέση του μέσα με το έξω, του ενός με τους πολλούς, του ανθρώπου με το πετσί του, με το πρόσωπό του. Αδυναμία να αφουγκραστούν την αγάπη σαν κατόρθωμα, και σαν θεμελιώδη προϋπόθεση του Εγώ κινούμενου προς τον Άλλο. (Κάτι που το είδε και το υποστασίωσε συγκινητικά η έκκεντρη “Στρέλα”.) Ο φερ’ ειπείν Κυνόδοντας, και κάθε Κυνόδοντας, αντλεί την αλήθεια της αφήγησης του από κατασκευές, από άλλες αφηγήσεις, αντλεί από φόρμες και καταλήγει σε φόρμα, κενή περιεχομένου· είναι ένα simulacrum, ομοίωμα που έχει λησμονήσει πια το μακρινό του πρωτότυπο· καθότι δεν μετουσιώνει καμιά πραγματικότητα, απλώς κάνει κόπι-πέιστ τις αναφορές του. Κατά τούτο, μοιάζει με τη διάχυτη στάση των μορφωμένων νέων που μεμψιμοιρούν για την ευνουχιστική οικογένεια, και εννοούν όχι τη δική τους, αλλά την οικογένεια που έχουν δει στις ταινίες του Χάνεκε και του Δόγματος. Ωσάν η ζωή να αντλείται από την τέχνη…
Υλικές προϋποθέσεις, κοινωνικοψυχολογικοί όροι, αισθητικά και φαντασιωσικά συμφραζόμενα. Και η ειρωνεία: η γενιά η πιο ποτισμένη, εκουσίως και ακουσίως, από τον ατομικισμό αποφεύγει την ατομική ευθύνη, την ενηλικίωση λ.χ., και κλαυθμηρίζει για τη βαριά φτερούγα της καταγωγικής οικογένειας. Μα ακριβώς αυτή η ειρωνεία είναι η πιο τρυφερή αντίφαση που τυλίγει τούτη τη γενιά, των αγαπημένων φίλων και των παιδιών μας.
[ εικόνα: Δημήτρης Πικιώνης (Μουσείο Μπενάκη, κτίριο Πειραιώς, έως 13 Μαρτίου 2011) ]

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Η συντηρούμενη από την Πολιτεία απάτη των διοδίων


Φανταστείτε πως βρίσκεστε σε ένα Σούπερ Μάρκετ και λέτε στην υπάλληλο πίσω από το ψυγείο, να σας κόψει ένα κιλό τυρί. Φτάνοντας στο ταμείο, διαπιστώνετε, πως η υπάλληλος αντί να σας χρεώσει ένα κιλό, σας έχει χρεώσει το 8πλάσιο. Διαμαρτύρεστε και σας απαντούν, πως είτε ψωνίσετε μισό
κιλό, είτε οκτώ, η ζυγαριά του καταστήματος χρεώνει πάντα …οκτώ κιλά. Σας ρωτώ: Θα δεχόσασταν ποτέ να πληρώσετε για οκτώ κιλά τη στιγμή που εσείς πήρατε μόνο ένα; Αυτόν που δεν δέχεται αυτή την παράλογη χρέωση και αντιδρά, εσείς τον θεωρείτε «τζαμπατζή»;
Σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης της « Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.», η οποία αποτελεί πλέον νόμο του κράτους, τον οποίο οφείλουν να τηρούν όλοι ανεξαιρέτως, ο υπολογισμός του διόδιου τέλους προκύπτει από έναν μαθηματικό τύπο. Βάσει του τύπου αυτού η χρέωση ανέρχεται σήμερα περίπου στο ποσό των 4 λεπτών με ΦΠΑ ανά διανυόμενο χιλιόμετρο. Τι χρεωνόμαστε όμως πραγματικά στις καθημερινές μας μετακινήσεις;
Ο κάτοικος του Πλαταμώνα, ο οποίος μεταβαίνει στο δημοτικό κατάστημα της Λεπτοκαρυάς, για να παραλάβει π.χ. ένα πιστοποιητικό γέννησης και χρησιμοποιεί τον αυτοκινητόδρομο, καλείται σήμερα να πληρώσει συνολικά 6,20 Ευρώ (3,10 + 3,10) για μια απόσταση μόλις 8 χιλιομέτρων. Το ίδιο ποσό καλείται να πληρώσει και ο τουρίστας στο σταθμό διοδίων της Λεπτοκαρυάς, ο οποίος μένει στο Λιτόχωρο και χρησιμοποιεί τον αυτοκινητόδρομο για να επισκεφτεί με την οικογένειά του το Κάστρο του Πλαταμώνα (συνολικά 16 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα).
Οι ίδιες οι εταιρείες, αλλά και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, παραδέχονται πως οι χρεώσεις αυτές είναι …άδικες. «Οι αδικίες του συστήματος είσπραξης θα διορθωθούν, όταν μετά το 2013 θα εγκατασταθούν τα ηλεκτρονικά διόδια και ο χρήστης θα πληρώνει σύμφωνα με την απόσταση που διανύει» δηλώνει ο Υφυπουργός κ. Μαγκριώτης. Η δε εταιρεία υποστηρίζει, πως δεν έχει άλλη επιλογή και χρεώνει …άδικα κάποιους πολίτες, διότι το σημερινό σύστημα είσπραξης έχει κάποιες …ατέλειες.
Με άλλα λόγια, επειδή δεν μπορούν να γνωρίζουν, από ποιο σημείο μπήκε ο χρήστης στον αυτοκινητόδρομο και από πού βγήκε, όταν τον βρουν μπροστά τους ….του παίρνουν το κεφάλι!
Επειδή λοιπόν αρνούμαστε να πληρώνουμε το εξωφρενικό ποσό των 6, 20 Ευρώ για μια διαδρομή 8 χιλιομέτρων, ενώ θα έπρεπε σύμφωνα με τη σύμβαση –δηλαδή το νόμο του κράτους- γι αυτή την απόσταση να πληρώσουμε μόνο 32 λεπτά, κάποιοι μας απειλούν πως θα μας στείλουν στα δικαστήρια, θα διατάξουν την έκδοση ενταλμάτων πληρωμής και τελικά θα εγγραφούμε και στον Τειρεσία. Ε, λοιπόν αν έχετε τα κότσια, στείλτε μας τις ειδοποιήσεις πληρωμής για να πάμε στα δικαστήρια.
Θέλουμε να δούμε ποιος δικαστής θα δικαιώσει τον …μπακάλη που βάζει ένα κιλό και χρεώνει οκτώ.
Θέλουμε να δούμε, αν οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν πανάκριβα τέλη κυκλοφορίας και ταυτόχρονα διόδια.
Θέλουμε να δούμε, αν έχει δικαίωμα μια εταιρία να προεισπράττει από τους πολίτες το τέλος μιας υπηρεσίας την οποία, ίσως κάποτε, προσφέρει στο μέλλον.
Θέλουμε να δούμε, κατά πόσο είναι σύμφωνο με το σύνταγμα της χώρας, να υποχρεώνεις τους πολίτες να πληρώνουν διόδια σε μία ιδιωτική εταιρία, χωρίς να τους παρέχεις μια εναλλακτική λύση ελεύθερης μετακίνησης.
Θέλουμε να δούμε, αν θα βρεθεί δικαστής να τιμωρήσει όλους εμάς, επειδή απαιτήσαμε το αυτονόητο, αναδείξαμε μια τεράστια κοινωνική αδικία εις βάρος των πολιτών και αρνηθήκαμε να πληρώσουμε το χαράτσι της παράνομα πειραγμένης ζυγαριάς τους. Φαντάσου δηλαδή, να ήταν και το τυρί δικό τους!

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η πρώτη που δεν κατόρθωσε να δώσει στα παιδιά της καλύτερη ζωή από αυτήν που απόλαυσε η ίδια...


Ο προϋπολογισμός, ο οποίος ψηφίστηκε αυτές τις μέρες στη Βουλή, έρχεται να επιβεβαιώσει τις χειρότερες προβλέψεις για το μέλλον των Ελλήνων. Κυρίως επιβεβαιώνει αυτό, το οποίο συνηθίζεται πλέον να λέγεται ευρέως και είναι ότι "η σημερινή γενιά των Ελλήνων θα είναι η πρώτη, που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη". Αυτό και μόνον να το πει κάποιος, είναι λάθος. Γιατί; Γιατί, ενώ είναι αληθές, δεν είναι ακριβές …και στην περίπτωση αυτήν η ακρίβεια είναι ζωτικής σημασίας για την αξία της περιγραφής. Γιατί; Γιατί περιγράφεται κάτι κακό, που αφορά κάποιους ανθρώπους και όταν συμβαίνει αυτό, θα πρέπει ν' αποκαλύπτεται και η προέλευσή του.
Η προέλευση του κακού, εφόσον αυτό είναι το σημαντικό μιας τέτοιας περιγραφικής έκφρασης. Έναν "δολοφονημένο" άνθρωπο δεν τον λες "πεθαμένο", άσχετα αν είναι τέτοιος. Μια "βιασμένη" γυναίκα δεν την λες "ικανοποιημένη", επειδή το σεξ προσφέρει ικανοποίηση.
Το ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση αυτήν. Δεν υπάρχει ακρίβεια στην έκφραση, όταν το κακό, που περιγράφεται, αποδίδεται στο θύμα και δεν αποδίδεται στον θύτη. Δεν υπάρχει ακρίβεια στην έκφραση, όταν δεν αποκαλύπτεται ο υπεύθυνος γι' αυτό το κακό. Αναζητούμε βιαστές και όχι εραστές. Υπάρχουν θύματα και πρέπει να τα σεβόμαστε. Η σημερινή νέα γενιά των Ελλήνων δεν είναι υπεύθυνη γι' αυτό το οποίο καλείται να βιώσει. Άλλοι είναι οι υπεύθυνοι κι αυτοί δεν φαίνονται. Η γενιά αυτή δεν "φύτρωσε" απλά σε ένα παλιό βαλκανικό "χωράφι", για να κριθεί αυτοτελώς για την ποιότητά της. Κάποιοι την έφεραν στον κόσμο και αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τις συνθήκες στις οποίες θα ζούσε ακόμα και πριν αυτή ζήσει.
Δεν είναι δηλαδή θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας ή τρόπος που "βλέπει" κάποιος το "ποτήρι". Είναι θέμα λογικής, εφόσον κάθε επόμενη γενιά προέρχεται από την προηγούμενη και εξαρτάται από αυτήν. Η γενιές των δένδρων είναι αυτές οι οποίες κρίνονται επιλεκτικά και όχι αυτές των ανθρώπων. Οι γενιές των δένδρων κρίνονται με αυτόν τον τρόπο, γιατί όλες ξεκινάνε από τον ίδιο σπόρο. Οι γενιές των δένδρων ζούνε αποκλειστικά και μόνον ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Οι γενιές των ανθρώπων είναι αλληλοεξαρτώμενες και η αποσπασματική τους κρίση δεν ισχύει και τις αδικεί. Όταν κρίνονται οι γενιές των ανθρώπων, κρίνονται για τις αποφάσεις τους και τις επιλογές τους και άρα κρίνονται κατά την απόλυτη ωριμότητά τους.
Οτιδήποτε λοιπόν αφορά τη νέα γενιά, πρέπει να "προβάλλεται" στους υπεύθυνους γι' αυτήν. Οτιδήποτε μπορεί να τη χαρακτηρίζει, είτε αυτό είναι καλό είτε κακό, πρέπει να "προβάλλεται" στους υπεύθυνους γι' αυτήν. Αν αυτή η γενιά δεν έχει καλή παιδεία, φταίνε αυτοί, οι οποίοι τη διαπαιδαγώγησαν. Αν αυτή η γενιά δεν έχει καλή εκπαίδευση, φταίνε αυτοί, οι οποίοι την εκπαίδευσαν. Αν αυτή η γενιά δεν έχει όνειρα, φταίνε αυτοί, οι οποίοι έστρωσαν λάθος το "κρεβάτι" της. Αν αυτή η γενιά δεν έχει ελπίδα, φταίνε αυτοί, οι οποίοι σχεδίασαν το "κλουβί" όπου την έβαλαν να κατοικεί. Το να πει κάποιος λοιπόν ότι αυτή η γενιά δεν έχει καλή παιδεία, δεν ακριβολογεί, ακόμα κι αν αυτό το οποίο λέει ισχύει. Ακριβολογεί μόνον εάν πει ότι "δεν δώσαμε καλή παιδεία σ' αυτήν τη γενιά".
Κάτι ανάλογο ισχύει και στο θέμα που αναφερόμαστε. Το να πει κάποιος ότι η σημερινή γενιά θα είναι η πρώτη, που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, είναι αληθές, αλλά δεν είναι ακριβές. Όταν μάλιστα αυτός, ο οποίος το λέει, ανήκει στην υπεύθυνη γενιά, τότε είναι σαν να "σπρώχνεις" κάποιον και να παριστάνεις τον έξυπνο, προβλέποντας ότι θα "πέσει". Άρα, το ακριβές -και στην περίπτωσή μας το σωστό- είναι άλλο. Είναι αυτό, το οποίο αποδίδει τα πρωτεία με τον σωστό τρόπο στους σωστούς πρώτους. Το σωστό είναι ότι "η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η πρώτη γενιά Ελλήνων, που δεν κατόρθωσε να δώσει στα παιδιά της καλύτερη ζωή από αυτήν που απόλαυσε η ίδια.
Η πρώτη και μοναδική γενιά Ελλήνων, η οποία απέτυχε παντελώς στα "γονικά" της καθήκοντα". Αυτή είναι η σωστή έκφραση, γιατί είναι απόλυτα ακριβής. Η ακριβολογία της είναι επιτυχής, όταν αποκαλύπτεται η προέλευση του κακού. Είναι ακριβής, όταν σταματά στην τελευταία υπεύθυνη γενιά. Είναι ακριβής, όταν αποκαλύπτει τον πραγματικά πρώτο.
Αυτό το σωστό σήμερα δεν αποκαλύπτεται. Εκ του πονηρού "μεταφέρεται" στους επόμενους και στην πραγματικότητα κρύβεται πίσω από μια λεκτική "αφέλεια", η οποία συμφέρει τους ενόχους.
Συμφέρει αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα στην εξουσία και είναι υπεύθυνοι γι' αυτό το μέγα έγκλημα.
Συμφέρει αυτούς, οι οποίοι απέτυχαν παταγωδώς και εξακολουθούν να θέλουν να μας κυβερνούν.
Συμφέρει τους κοινωνικούς εγκληματίες αυτής της γενιάς. Τους εγκληματίες, οι οποίοι χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη γενιά της αθλιότητας. Τους εγκληματίες, οι οποίοι έκαναν σε όλα τα επίπεδα ρεκόρ. Δεν υπάρχει ρεκόρ αθλιότητας, που να μην το κατέχει η γενιά του Πολυτεχνείου. Η γενιά των δήθεν "ηρώων". Η γενιά των δήθεν "δημοκρατών". Η γενιά των δήθεν...ποιητών. Η γενιά των "λουλουδιών", που αποδείχθηκε..."λουλούδι". Η γενιά, η οποία "επαναστάτησε" σε συνεννόηση και με την ευγενική χορηγία της εξουσίας. Η γενιά, η οποία "συνδικαλίστηκε" υπό τις εντολές των εργοδοτών. Η γενιά, η οποία αγωνίστηκε "αξιοκρατικά", για να κατακτήσει τα πάντα με μέσον. Η γενιά, η οποία αποδείχθηκε ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί ακόμα και με τον διάβολο, προκειμένου να γεμίσει το ψωμοσάκουλό της. Η γενιά, η οποία, για να ανέλθει στην εξουσία, δήθεν "λάτρευε" τον Τσε και στο τέλος "προσκυνούσε" μόνον την Goldman Sachs.
Αυτή η γενιά είναι με τεράστια διαφορά η πιο άχρηστη γενιά Ελλήνων από γενέσεως του ελληνισμού. Η γενιά, η οποία ήταν η πρώτη, που έφαγε τις συντάξεις των "γονιών" της, για να πάρει εξοχικό. Η γενιά, η οποία ήταν η πρώτη, που έφαγε το μέλλον των "παιδιών" της, για να πάρει κάμπριο. Η γενιά, η οποία πρώτη ξεπουλάει την πατρίδα της, για να μην "πληρώσει" τα λάθη της και να κατορθώσει να πάρει σύνταξη. Η γενιά, η οποία πρώτη -και με τις πράξεις της- όχι μόνον "προφήτευσε", αλλά και μεθόδευσε το άσχημο μέλλον τόσο των προηγούμενων όσο και των επόμενων γενιών. Η πρώτη γενιά Ελλήνων, η οποία αδιαφόρησε πλήρως για όλους τους υπόλοιπους. Η πρώτη γενιά Ελλήνων, η οποία όχι απλά δεν θυσιάστηκε για την προστασία της πατρίδας, αλλά που διεκδίκησε προμήθεια από την απώλειά της.
Όταν λοιπόν ακούμε κάποιον αυτής της γενιάς να "προβληματίζεται" για το μέλλον της επόμενης και να παριστάνει τον "σοφό", προφητεύοντας το "μέλλον", πρέπει να γνωρίζουμε τι βλέπουμε. Όταν βλέπουμε κάποιον αυτής της γενιάς να της δίνει συμβουλές περί ανταγωνιστικότητας, πρέπει να γνωρίζουμε τι ακούμε. Να τον βλέπουμε σαν τον "σοφό" "Τζακ τον αντεροβγάλτη", ο οποίος είχε τη "σοφία" να καταλάβει και να προβλέψει ότι το θύμα του θα πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Να τον ακούμε σαν τον "έξυπνο" Τζακ, ο οποίος προτείνει στο θύμα του ν' αποφεύγει τους αντεροβγάλτες, για να επιβιώσει. Τόσο "σοφός" ήταν εκείνος και τόσο "σοφή" είναι η γενιά του Πολυτεχνείου, η οποία "προφητεύει" τα μελλούμενα. Η γενιά, η οποία πέταξε τους επόμενους στην άβυσσο και τους κατηγορεί που δεν γνωρίζουν να πετάνε..."ανταγωνιστικά".
Ας γνωρίζουν από τώρα οι εθνοπατέρες μας ότι αυτά τα εγκλήματα θα τα πληρώσουν. Δεν θ' αποφύγουν την κρίση τους στο μέλλον. Οι εθνοπατέρες μας, οι οποίοι ανήκουν σχεδόν στο σύνολό τους σ' αυτήν τη γενιά και εξακολουθούν να εγκληματούν εναντίον όλων. Η ιστορία δεν θα τους "ξεγράψει", όπως είπε ο αφελής ψιλοελληνόφωνος Εβραιοαμερικανός Πρωθυπουργός μας. Η ιστορία θα τους "γράψει" με μεγάλα γράμματα, γιατί και οι Εφιάλτες "γράφουν" ιστορία. Τώρα, που προδίδουν τους Έλληνες και ψηφίζουν τον προϋπολογισμό της αθλιότητας, ας το θυμούνται αυτό. Τον προϋπολογισμό, ο οποίος θα βυθίσει τους πάντες στη φτώχεια, για να μην αδικηθούν οι τοκογλύφοι. Οι υποκριτές, οι οποίοι δήθεν "διαμαρτύρονται" δημοσίως και χειροκροτούν με πάθος τον Giorgo, κάθε φορά που τους μιλάει. Που "διαμαρτύρονται", για να μην έχουν την τύχη του Χατζηδάκη, αλλά χειροκροτούν, για να μην έχουν την τύχη της Σακοράφα.
Ασπόνδυλοι προδότες, οι οποίοι παραδώσανε την πατρίδα στους ξένους και επικαλέσθηκαν τον πατριωτισμό των Ελλήνων, για να τους πείσουν να μην αντισταθούν. Ελεεινοί και τρισάθλιοι υποκριτές, οι οποίοι ακόμα τολμάνε να παριστάνουν τους "επαναστάτες", την ώρα που, ως πολιτικοί προϊστάμενοι των ΜΑΤ, τα στρέφουν εναντίον των εργαζομένων. Άθλια παράσιτα, που ζουν δημοσία δαπάνη, επειδή κρατούσαν τα καθίκια των "τιμονιέρηδων" και τολμάνε στη μεγάλη κρίση να παριστάνουν και τους ποιητές. Παμφάγα κτήνη, που τα έφαγαν όλα μόνοι τους και ονομάζουν συνδαιτυμόνες όσους απλά "ξεροστάλιαζαν" γύρω τους. Γελοία ανθρωποειδή, που παριστάνουν τους τεθλιμμένους συγγενείς, ενώ είναι οι δολοφόνοι της επόμενης γενιάς. Δολοφόνοι, που γίνανε "προφήτες" δολοφονιών. Κλέφτες χρημάτων και ονείρων. Γυφτέμποροι ελπίδας και ψεύδους. Ανάξια "παιδιά", που γίνανε εγκληματίες "γονείς". Υπέρβαρα όρνεα, που η μόνη τους θετική συνεισφορά κατά την παρουσία τους στον Πλανήτη είναι στη σύνθεση της κεντρομόλου, που τον διατηρεί στην τροχιά του.
…Εδώ Πολυτεχνείο ...κιλίμια χαλιά.
Παναγιώτης Τραϊανού
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com