Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Οι "Λειτουργίες" στην Αρχαία Αθήνα

Μία σημαντική πηγή εσόδων για την πόλη και μία μορφή έμμεσης φορολογίας αποτελούσαν οι λειτουργίες, ένας ενδιαφέρων θεσμός που σύμφωνα με μία άποψη μπορούσε να εμπνεύσει περηφάνια στο φορολογούμενο Αθηναίο, καθώς πρόσφερε ένα μέρος της περιουσίας του σε όφελος της πόλης. Στη θεωρία -αλλά σε μεγάλο ποσοστό και στην πράξη- οι πλουσιότεροι άντρες της Αθήνας ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν όσο το δυνατόν καλύτερα διάφορες υπηρεσίες που όριζε η πόλη τους με ανταμοιβή, σε πρώτη φάση, τη λαμπρότητα και τη φιλοτιμία.
Οι λειτουργίες διακρίνονταν σε τακτικές και έκτακτες και ήταν είτε στρατιωτικής είτε πολιτειακής φύσεως. Έκτακτες ήταν η τριηραρχία και η εισφορά, οι οποίες μάλιστα είχαν και άμεση σχέση με περιόδους πολέμου. Στις τακτικές συγκαταλέγονταν η χορηγία, η γυμνασιαρχία, η εστίασις, η προστατεία ή αρχιθεωρία και η ιπποτροφία. Η τελευταία επιβαλλόταν μόνο στους πεντακοσιομέδιμνους και στους τριακοσιομέδιμνους.

Για ένα χρόνο ένας πολίτης, ο τριήραρχος, οριζόταν -τουλάχιστον κατ' όνομα- κυβερνήτης μίας τριήρους. Δε χρειαζόταν να έχει υπερβεί το τριακοστό έτος της ηλικίας του για να θεωρηθεί υποψήφιος για αυτήν τη θέση. Είχε την ευθύνη της καλής συντήρησης του πλοίου και επιβαρυνόταν μόνο με την πρόσληψη και εκπαίδευση του πληρώματός του και όχι με την πληρωμή και τη διατροφή του. Η τριηραρχία αποτελούσε τη δαπανηρότερη από τις λειτουργίες, καθώς μπορούσε να κοστίσει έως και ένα τάλαντο.
Η εισφορά ήταν επίσης δαπανηρή και επιβαλλόταν σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, κυρίως σε καιρό πολεμικής σύρραξης. Ο χορηγός θεωρούνταν ο υπεύθυνος για τη σύσταση, εκπαίδευση, πληρωμή και ένδυση των 15 μελών του χορού σε μία τραγωδία, των 24 σε μία κωμωδία, των 50 σε ένα διθυραμβικό χορό ή τέλος μίας ομάδας χορευτών του πυρίχιου. Κάθε φορά μάλιστα συναγωνιζόταν με τους άλλους χορηγούς για την κατάληψη της πρώτης θέσης στους σχετικούς αγώνες. Ευθύνη του γυμνασίαρχου ήταν η εκπαίδευση και η πληρωμή μίας ομάδας δρομέων για τις λαμπαδηδρομίες που τελούνταν στη διάρκεια των Παναθηναίων, των Ηφαιστείων και των Προμηθείων. Ο εστίαρχος επιφορτιζόταν με την παροχή γευμάτων στα μέλη της φυλής του κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Παναθηναίων και των Μεγάλων Διονυσίων. Ο αρχιθέωρος αναλάμβανε την αρχηγία σε περίπτωση αποστολής πρεσβείας σε μαντεία και στις πανελλήνιες γιορτές στην Ολυμπία, τους Δελφούς, τη Νεμέα, τον Ισθμό και τη Δήλο. Ο ιπποτρόφος αναλάμβανε τη διάθεση και την εκτροφή ίππων είτε για το στρατό είτε για μεγάλες γιορτές και αγώνες.
Η επιλογή των λειτουργών δεν ήταν πάντα σωστή. Ένας Αθηναίος μπορούσε να αποδειχτεί ότι δεν ήταν τόσο εύπορος όσο είχε θεωρηθεί όταν του ανατέθηκε η λειτουργία. Η απαλλαγή του από αυτήν την υποχρέωση γινόταν είτε με την απόφαση δικαστηρίου ενόρκων είτε μέσα από τη διαδικασία της αντίδοσης. Όταν ένας πολίτης -στον οποίο είχε ανατεθεί μια λειτουργία- θεωρούσε ότι κάποιος άλλος βρισκόταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από τον ίδιο, μπορούσε να ζητήσει την απαλλαγή του από αυτήν την υποχρέωση. Για την ακρίβεια, είχε το δικαίωμα να προκαλέσει το συμπολίτη του είτε να αναλάβει εκείνος τη λειτουργία είτε με την αντίδοση να ανταλλάξουν τις περιουσίες τους. Εάν, ωστόσο, ο δεύτερος πολίτης δεν ανταποκρινόταν θετικά στην παραπάνω πρόκληση, η υπόθεση εκδικαζόταν.

Σύγχρονη δουλεία


Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να σωθεί, αλλά έντεχνα θα χρεωθεί ακόμη περισσότερο μέχρις ότου οι πόροι της χώρας να περάσουν σε χέρια συγκεκριμένων εταιρειών. Αυτό θα γίνεται μέχρις ότου οι πολίτες καταλάβουν πως τους επιβάλουν μία σύγχρονη δουλεία και ξεσηκωθούν...
Θα σας θυμίσω τη δράση του κ. John Perkins, στέλεχος της CIA, οικονομικός εκτελεστής και συγγραφέας του βιβλίου: «Καταθέσεις ενός οικονομικού εκτελεστή».
Είχε αποστολή να σχεδιάζει κυβερνητικά συμβόλαια, που θα φαίνονταν ιδανικά, αλλά ο πραγματικός στόχος θα ήταν να «υποδουλώσει» μια χώρα σε χρέος και να την κρατήσει υποδουλωμένη για πάντα.
Γιατί ως γνωστόν, όποιος χρωστάει, μόνο «ΝΑΙ», μπορεί να λέει σ αυτόν που του έχει δανείσει χρήματα.
John Perkins: « Ο πιο κοινός τρόπος να δράσουμε, είναι να εντοπίσουμε μία χώρα που διαθέτει πόρους, όπως πετρέλαιο και μετά θα κανονίσουμε ένα τεράστιο δάνειο για τη χώρα αυτή, από την παγκόσμια τράπεζα ή έναν από τους αδερφούς οργανισμούς (ΔΝΤ). Αλλά τα χρήματα ποτέ δεν πάνε στην πραγματικότητα στη χώρα αυτή . Πηγαίνουν σε μεγάλες εταιρείες για να χτίσουν έργα υποδομής σ αυτήν τη χώρα. Εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας, βιομηχανικά πάρκα, λιμάνια.
Πραγματικό κέρδος έχουν οι λίγοι και πλούσιοι. Και φυσικά οι εταιρείες μας.
Στην πραγματικότητα δεν βοηθούν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Εντούτοις, αυτοί οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα υπομένουν και κρατάνε το τεράστιο χρέος.
Το χρέος είναι τόσο μεγάλο που είναι αδύνατο να εξοφληθεί. Και αυτό είναι μέρος του σχεδίου. Δεν μπορούν να το ξεπληρώσουν. Και εμείς οι οικονομικοί εκτελεστές πάμε πίσω και τους λέμε: Μας οφείλετε πολλά λεφτά και δεν μπορείτε να πληρώσετε το χρέος σας. Οπότε, πουλήστε το πετρέλαιό σας πολύ φθηνά στις δικές μας εταιρείες. Επιτρέψτε μας να χτίσουμε στρατιωτική βάση στη χώρα σας ή στείλτε στρατεύματα για να υποστηρίξουν τα δικά μας. Όπως στο Ιράκ, ή ψηφίστε υπέρ μας στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών ή ιδιωτικοποιήστε την εταιρεία ύδρευσης και ηλεκτρισμού και πουλήστε σε δικές μας εταιρείες.
Είναι τυπικός ο τρόπος που λειτουργεί το ΔΝΤ και η παγκόσμια Τράπεζα. Χρεώνουν μία χώρα και το χρέος είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Και μετά προσφέρονται να αναχρηματοδοτήσουν αυτό το χρέος και να πληρωθούν με περισσότερο τόκο. Και εσύ απαιτείς αυτό το αντάλλαγμα που αποκαλείς «εξάρτηση» ή «καλή διακυβέρνηση», το οποίο βασικά σημαίνει ότι πρέπει να ξεπουλήσουν τους πόρους τους, συμπεριλαμβάνοντας πολλές από τις κοινωνικές υπηρεσίες, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα εκπαιδευτικά συστήματα μερικές φορές τα ποινικά τους συστήματα, τα ασφαλιστικά τους συστήματα σε ξένες εταιρείες».
«Τίποτα δεν είναι τσάμπα» σ αυτή τη ζωή και μάλιστα όταν έχεις να κάνεις με δοσατζήδες και τοκογλύφους. Η μείωση μισθών και η ελαχιστοποίηση των υπαλλήλων των Δημόσιων φορέων, είναι μια «εύλογη» εξέλιξη, όταν θα έρθουν οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες να αγοράσουν τους καταχρεωμένους οργανισμούς.
Το κόστος όλων αυτών των κινήσεων:
Απολύσεων, αποζημιώσεων, ανεργίας, υποτίμηση της ζωής και της δράσης μας, διάχυση φόβου σε έναν ολόκληρο λαό,θα το επωμιστούμε εμείς τώρα, για να... «απολαύσουν» τα δεδομένα που τώρα συμφωνούν στις διαπραγματεύσεις για την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης των πιστωτών μας, οι «μεγάλοι».
Γιατί ας μην γελιόμαστε, ο μηχανισμός δεν σώζει την ελληνική οικονομία. Κατοχυρώνει του πιστωτές μας, στο ότι θα πάρουν και μάλιστα έγκαιρα τα χρήματά τους.
Η ελληνική οικονομία θα παραμείνει έρμαιο των διαθέσεων αυτών που μας δανείζουν… ούτε που μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα χρόνια.
Οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Όσα χρειαζόμαστε ετησίως, για αποπληρώσουμε τους τόκους και τα δάνειά μας, αλλά και για επιβιώσουμε, δεν φτάνουν. Η συνέχιση του δανεισμού, είναι αυτονόητη…
Δείτε εδώ ιστορικά στοιχεία για την δράση των "οικονομικών" δολοφόνων;
1) http://www.youtube.com/watch?v=plRiapEX8Dw&feature=player_embedded
2) http://www.youtube.com/watch?v=i_ifd1uuI3Q&feature=player_embedded
3) http://www.youtube.com/watch?v=ZKa9QYY1OUE&feature=player_embedded

http://macedonia-greece.blogspot.com/

Περί δυνάμεων κατοχής...


Αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω είναι η προκήρυξη της κατοχικής «κυβέρνησης» Τσολάκογλου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της «κυβέρνησης», στις 29 Απρίλη του 1941:
«Μετά την κατάληψιν των Αθηνών υπό του γερμανικού στρατού δε δύναται να γίνει ουδείς πλέον λόγος περί συνεχίσεως του αγώνος. Πρέπει να αναλάβωμεν την τύχη της χώρας σθεναρώς εις τα χέρια μας και να ατενίζωμεν κατάματα τη σκληράν πραγματικότητα. Διά να ανταποκριθώμεν εις αυτά αποφάσισα να σχηματίσω υπό την προεδρίαν μου κυβέρνησιν. Αυτή θα είναι η μόνη νόμιμος κυβέρνηση εν Ελλάδι και θα έχει ως εντολήν και μοναδικόν προορισμόν, τη συγκαταθέσει των δυνάμεων κατοχής, να αποκαταστήσει την ησυχίαν και την τάξιν εις τον δυστυχισμένον αυτόν τόπον και να χαρίσει στον ελληνικόν λαόν την ασφάλειαν διά μιας υπευθύνου και δραστηρίας ενεργείας, ώστε κανείς να μην αισθάνεται τον εαυτόν του ως απροστάτευτον».
69 χρόνια μετά ήρθε και πάλι επιτέλους η ώρα ώστε κανείς Έλληνας να μην αισθάνεται απροστάτευτος. Ο Έλλην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Θα προστατεύσω τη χώρα μου».
Υπάρχει πάντως μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των δύο ηγετών.
Ο Τσολάκογλου δήλωσε τα παραπάνω ατιμάζοντας τη στρατιωτική του στολή και την ως τότε προσωπική διαδρομή προκειμένου να διοριστεί πρωθυπουργός από τους Γερμανούς προστάτες που είχαν καταλάβει τη χώρα. Ο κ. Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός από τον ελληνικό λαό βάσει ενός συγκεκριμένου προεκλογικού προγράμματος και κατόπιν προσκάλεσε τους Γερμανούς και Αμερικανούς προστάτες.