Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Μια Ελληνίδα υπεύθυνη του προγράμματος εξερεύνησης του Τιτάνα


«Τέσσερις ώρες. Τόσο χρόνο θα έχει στη διάθεσή της η σχεδία για ν΄ ανακαλύψει εξωγήινες μορφές ζωής στις λίμνες του Τιτάνα. Και κάθε λεπτό που θα διασχίζει τα παγωμένα τους νερά θα είναι πολύτιμο!». Σε αυτό το φεγγάρι του Κρόνου θα παιχτούν όλα. Η δρ Αθηνά Κουστένη, διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CΝRS), είχε επεξεργαστεί για πολλά χρόνια στο μυαλό της τη φιλόδοξη αποστολή. Και από τη στιγμή που το σχέδιο της εγκρίθηκε από τη ΝΑSΑ και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ΕSΑ), ο χρόνος άρχισε να κυλά αντίστροφα: Ένα διαστημόπλοιο φθάνει στον Τιτάνα, απελευθερώνει μια σχεδία που πέφτει με αλεξίπτωτο σε λίμνη. Η σχεδία διασχίζει το υγρό μεθάνιο με τη βοήθεια του ανέμου και μέσα σε λίγες ώρες τα όργανά της χτενίζουν το ιδιόμορφο αυτό περιβάλλον αναζητώντας απλές μορφές ζωής ή πολύπλοκα μόρια που ποτέ κανείς δεν αντίκρυσε ξανά. «Ξεχάστε τον Άρη! Τον Κόκκινο Πλανήτη χωρίς νερό και ατμόσφαιρα που η φαντασία μας μόνο τον θέλει να φιλοξενεί αρχέγονες μορφές ζωής», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Α. Κουστένη, συντονίστρια της φιλόδοξης αποστολής με την ονομασία «Τitan-Saturn System Μission» («Αποστολή στο Σύστημα Τιτάνα-Κρόνου»). «Αν υπάρχει μια πιθανότητα να βρούμε ζωή κάπου μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, αυτή βρίσκεται στον Τιτάνα. Τον παράξενο δορυφόρο του Κρόνου, που έχει ανατρέψει όλα τα προγνωστικά μας μοντέλα. Ένα ουράνιο σώμα, το ένα και μοναδικό που γνωρίζουμε ότι έχει στην επιφάνειά του λίμνες από υδρογονάνθρακες, δηλαδή από μεθάνιο και αιθένιο, που έχει παγωμένο νερό επίσης στην επιφάνειά του αλλά και ωκεανούς από νερό βαθιά μέσα στο εσωτερικό του».
Το πιο παράδοξο περιβάλλον
Ο Τιτάνας μάς αποκαλύπτει το πιο παράδοξο περιβάλλον που έχει ανακαλυφθεί ποτέ σε ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Κανείς δεν πίστευε ότι σε τόσο μεγάλη απόσταση, 10 φορές δηλαδή την απόσταση Γης-Ηλίου, θα μπορούσε ένα φεγγάρι να φιλοξενεί λίμνες από υδρογονάνθρακες σε υγρή μορφή. Και το εγχείρημα της εξερεύνησής του θα είναι εξίσου ανορθόδοξο. «Δεν θα στείλουμε ένα ρόβερ όπως έχουμε κάνει στον Άρη», συνεχίζει η κ. Α. Κουστένη. Αλλά μια σχεδία για να κάνει “ράφτινγκ” σε εξωγήινη λίμνη! «Σε μια λίμνη που όπως και αρκετές άλλες στον βόρειο πόλο του Τιτάνα σχηματίστηκαν από τη βροχή του μεθανίου που κάνει τον ίδιο κύκλο όπως το νερό στη Γη. Εξατμίζεται, πηγαίνει στην ατμόσφαιρα όπου αλληλεπιδρά με το άζωτο της ατμόσφαιρας, υφίσταται φωτόλυση, και πέφτει στο έδαφος υπό μορφή βροχής».
Μοιάζει με τη γη
Ο Τιτάνας έχει ατμόσφαιρα από άζωτο όπως και η Γη, περίπου την ίδια πίεση και φιλοξενεί πάγους από νερό στην επιφάνεια
Χαρτογράφηση με αερόστατο ΤΗΝ ΩΡΑ που η σχεδία θα αρμενίζει στην εξωγήινη λίμνη, γύρω από τον ισημερινό του Τιτάνα ένα αερόστατο θα κινείται σε ύψος 10 χιλιομέτρων, χαρτογραφώντας κάθε σπιθαμή του εδάφους του. Το αερόστατο που θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα από ένα διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιήσει πυρηνική ενέργεια για να φουσκώσει με άζωτο. Τα όργανα που θα μεταφέρει θα επικεντρώσουν το «βλέμμα» τους τόσο στα βουνά που αποτελούνται από παγωμένο νερό όσο και στις μεγάλες εκτάσεις με αμμόλοφους που βρίσκονται διάσπαρτοι στην επιφάνεια. Η κ. Αθηνά Κουστένη εξηγεί ότι το αερόστατο θα γυρίζει γύρω από τον Τιτάνα τουλάχιστον για έξι μήνες.

Στέφανος Κρίκκης “TA NEA” 23/11/2009

"Ένας ήλιος ο άνθρωπος που καίγεται από μόνος του"



«Όπως και να ’χει, συνέντευξη ίσον λούμπα. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μέσα από τις “επαναστατικές” απαντήσεις μου θα προκαλέσω ανατροπές. Αυτό το “μπες μέσα να τ’ αλλάξεις” δεν περνάει πια. Πολύ απλά, η συνέντευξη είναι στριπ-τηζ μπροστά σ’ αλοίθωρα μάτια μπανιστηριτζήδων αναγνωστών (ευτυχώς όχι όλων), μπροστά σ’ ανώμαλους σεξουαλικά “ειδικούς” που τα ξέρουν όλα και, τέλος, μπροστά στους ειδεχθείς κριτικούς τέχνης, που μη μπορώντας οι ίδιοι να κάνουν έργο και με το πρόσχημα της καλοπροαίρετης κριτικής, εξοντώνουν τους πραγματικούς δημιουργούς, που, ακριβώς επειδή είναι δημιουργοί, δεν έχουν πόστο, άρα δυνατότητα για αντίλογο…
…Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε “διανοούμενων”, είτε “λαϊκών”, που την καθοδηγεί, την εκφράζει και τελικά την λυμαίνεται, με το πρόσχημα ότι αυτοί είναι που ξέρουν κι όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα… Για μένα όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης από τον άνθρωπο που περπατάει ολομόναχος μέσα στον χρόνο, με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του. Πράξη και όνειρο, ατομικό και κοινωνικό, άσπρο και μαύρο. Μου μοιάζει ο άνθρωπος με έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Και η Τέχνη σαν άρρωστος και γιατρός μαζί»

Απόσπασμα από συνέντευξη της Κατερίνας Γώγου στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» της 16 Ιανουαρίου 1982, με τον χαζό τίτλο «Μιλάει η υπ’ αριθμόν 1 Αναρχική»