Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Πολύ επικίνδυνα τα γεύματα σε "fast food" εστιατόρια


Ο εφιάλτης της Στέφανι Σμιθ άρχισε ένα κυριακάτικο απόγευμα πριν από δύο χρόνια με το κλασικό αμερικανικό μπάρμπεκιου: χάμπουργκερ, πατάτες και σαλάτα. Σήμερα, η 22χρονη δασκάλα χορού από τη Μινεσότα είναι παράλυτη, έχοντας πέσει θύμα στη ρώσικη ρουλέτα μιας βιομηχανίας η οποία δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο. Εκείνο το μπιφτέκι που αγόρασε η οικογένειά της από το σούπερ μάρκετ, δεν ήταν από κρέας «άριστης ποιότητας» όπως υποστήριζε στην ετικέτα της συσκευασίας η εταιρεία Cargill. Ήταν ένα βρώμικο μείγμα γεμάτο λίπος από υπολείμματα σφαγμένων ζώων ενός σφαγείου στο Ουισκόνσιν, αλλά τα συστατικά του προέρχονταν και από τη Νεμπράσκα, το Τέξας, τη Νότια Ντακότα, ακόμη και από σφαγείο στην Ουρουγουάη. Λίγο μετά το γεύμα η 22χρονη Στέφανι αισθάνθηκε πόνους και κράμπες στο στομάχι. Πίστεψε ότι είχε προσβληθεί από κάποιον ιό. Έπειτα ήρθαν η διάρροια και το αίμα στα κόπρανα, ενώ ο πόνος γινόταν όλο και πιο δυνατός. Πέντε ημέρες αφότου έφαγε εκείνο το χάμπουργκερ εισήχθη στο νοσοκομείο St Cloud της Μινεσότας. Οι σπασμοί σε όλο το σώμα της ανάγκασαν τους γιατρούς να της προκαλέσουν κώμα για εννέα βδομάδες. Όταν ξύπνησε δεν μπορούσε να περπατήσει. Η ασθένεια είχε χτυπήσει το νευρικό της σύστημα και την είχε αφήσει παράλυτη από τη μέση και κάτω. «Γιατί σ΄ εμένα;» «Αναρωτιέμαι κάθε μέρα: Γιατί σ΄ εμένα; Και γιατί από ένα χάμπουργκερ;». Η Στέφανι Σμιθ προσεβλήθη από το πιο επικίνδυνο βακτήριο της σαλμονέλας, το εσχερίχια κόλι και ειδικά το πολύ επικίνδυνο στέλεχος του βακτηρίου Ο157:Η7, όπως ονομάστηκε το 1994 όταν έστειλε στον θάνατο τέσσερα παιδιά που είχαν γευματίσει στην αλυσίδα εστιατορίων Jack Τhe Βox. Εκτιμάται ότι δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί προσβάλλονται κάθε χρόνο από αυτό τον ιό, αν και όχι τόσο σοβαρά όσο η Στέφανι. Σε όλες τις περιπτώσεις, ωστόσο, φαίνεται ότι η μόλυνση προήλθε από το χάμπουργκερ. Με άλλα λόγια, η Στέφανι ατύχησε στη ρώσικη ρουλέτα μιας διατροφικής αλυσίδας υψηλού κινδύνου που κάθε μέρα παίζει με την υγεία εκατομμυρίων Αμερικανών. Παρά το γεγονός ότι από την τραγική ιστορία του 1994 οι αρχές έθεσαν μία σειρά από αυστηρούς κανόνες στις εταιρείες τροφίμων, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Εξακολουθεί να λειτουργεί ένα σύστημα χωρίς καμία ασφάλεια, το κρέας είναι αμφίβολης προέλευσης και η κατανάλωση ενός χάμπουργκερ μετατρέπεται σε επικίνδυνο «στοίχημα». Οι έλεγχοι των αρχών στα συστατικά και την προέλευσή τους είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και οι επιθεωρήσεις στις εγκαταστάσεις παραγωγής έχουν γίνει σπάνιες προκειμένου να μειωθεί το κόστος. Η εταιρεία Μετά τη Στέφανι ασθένησαν 940 καταναλωτές του ίδιου τύπου χάμπουργκερ, γεγονός που ανάγκασε την εταιρεία Cargill να αποσύρει από την αγορά συσκευασίες 40 τόνων. Εις βάρος της εταιρείας, η οποία υπόσχεται να λάβει μέτρα για τη διαδικασία παραγωγής, έχουν κατατεθεί εκατοντάδες αγωγές. Στο μεταξύ η Στέφανι ζει στο σπίτι της μητέρας της στο Κολντ Σπρινγκ, κάνει φυσικοθεραπεία πολλές ώρες την ημέρα και πληρώνεται από την εταιρεία που τη δηλητηρίασε, με βάση τη συμφωνία για την αποζημίωση που πρόκειται να λάβει. Τα νεφρά της κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να σταματήσουν να λειτουργούν. Μέχρι εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα του 2007 δίδασκε χορό στα παιδιά. Δεν θα χορέψει ποτέ ξανά. Με μια ματιά τι είναι το εσχερίχια κόλι; Βακτήριο με περίπου 170 στελέχη. Τα περισσότερα είναι ακίνδυνα, αλλά το στέλεχος Ο157: Η17 μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην υγεία, ακόμη και τον θάνατο Πώς μεταδίδεται στον άνθρωπο; Κυρίως μέσω μολυσμένων τροφίμων, όπως είναι ο κιμάς και το μη παστεριωμένο γάλα. Επιβιώνει εύκολα στο έντερο, καθώς η ιδανική θερμοκρασία του είναι οι 37 βαθμοί Κελσίου Πώς προστατευόμαστε; Με καλό πλύσιμο των χεριών όταν πιάνουμε ωμό κρέας και καλό πλύσιμο των επιφανειών που ήρθαν σε επαφή με το ωμό κρέας Το βακτήριο αντέχει στο ψήσιμο; Το καλό ψήσιμο του κρέατος είναι ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης. Το μπιφτέκι δεν πρέπει να έχει το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του πριν καταναλωθεί, ειδικά εάν είναι αμφιβόλου ποιότητας ο κιμάς από τον οποίο έχει παρασκευαστεί.
http://www.tanea.gr/

Βραβείο της NASA σε 17χρονο Έλληνα μαθητή λυκείου


Αϊνστάιν αποκαλεί τον 17χρονο μαθητή της Γ’ τάξης του Λυκείου Καρέα, η διεθνής επιστημονική κοινότητα «Cogito», που απαρτίζεται από πανεπιστημιακούς απ’ όλο τον κόσμο, όλων των γνωστικών αντικειμένων (φιλοσοφία, μαθηματικά, αστροφυσική, πληροφορική κ.λπ.). Ο μαθητής Μανώλης Βλατάκης βραβεύτηκε από τη NASA για τον «Σχεδιασμό του Υπερηχητικού Αεροσκάφους του 2020»
Η εργασία του χαρισματικού 17χρονου Μανώλη προσπάθησε να απαντήσει στο αίτημα εκπομπής μηδενικών ρύπων με το υδρογόνο ως αποκλειστικό καύσιμο και παράλληλη οριστική επίλυση των περιορισμών που παρουσιάζει η χρήση του.
Το προσωνύμιο, που απονέμεται μάλιστα από ειδική επιτροπή της «Cogito», το είχε αποκτήσει πριν από την πρόσφατη βράβευσή του από τη NASA στον διαγωνισμό «Σχεδιασμός του Υπερηχητικού Αεροσκάφους του 2020». Όπως και πολύ πριν η Ελλάδα ανακαλύψει, μέσω Γιώργου Παπανδρέου, τον γκουρού της οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο Μανώλης Γκαραγκούνης-Βλατάκης αντάλλασσε e-mails με τον νομπελίστα καθηγητή.
Ο 17χρονος εδώ και καιρό είναι ο πρώτος Έλληνας που έγινε δεκτός στη «νεανική ομάδα» του «Cogito».
Πριν από λίγους μήνες απέσπασε το 3ο βραβείο της NASA στον παραπάνω διαγωνισμό. Η πρώτη διάκριση πήγε στο βασιλικό κολέγιο της Ινδίας, η δεύτερη στο ρουμανικό παράρτημα του MIT και η τρίτη στο... Γενικό Λύκειο Καρέα. Σημειώνεται ότι οι χαρακτηρισμοί της NASA για το επίπεδο του διαγωνισμού περιλαμβάνουν τις λέξεις «Υψηλού Επιπέδου» και «Ακαδημαϊκός».
Άλλοι κεντρικοί άξονες της εργασίας ήταν ο ριζικός περιορισμός του θορύβου χάρη στην εξέλιξη μιας τεχνικής που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στα διαστημόπλοια, το σχετικά περιορισμένο κόστος της όλης κατασκευής και ο επαναστατικός νέος κινητήρας. Βοηθός και συνεργάτης του ήταν ο Δημήτρης Τσούνης.
Ο Μανώλης είναι παλαιός γνώριμος του αμερικανικού αεροναυπηγικού γίγνεσθαι. Πριν από δύο χρόνια η εργασία του, ως μαθητή της Α’ λυκείου τότε, «Σχεδιασμός Καινοτομιών στον Αεροδυναμικό Τομέα με ορίζοντα το 2052», απέσπασε εύφημο μνεία.
«Μέσα από βιβλία και πολύ διάβασμα κατάφερα να αποκτήσω μια εικόνα του τι αναμένεται να συμβεί στον χώρο μέχρι το 2030. Προσπάθησα να φανταστώ πού θα πάει το πράγμα 20 χρόνια αργότερα», εξηγεί στο «Έθνος της Κυριακής» ο Μανώλης.
«Όλα ξεκίνησαν από το μάθημα πληροφορικής της Γ’ γυμνασίου, όταν η καθηγήτρια διέγνωσε την κλίση μου στα μαθηματικά. Με έφερε αμέσως σε επαφή με σημαντική συνάδελφό της του αμερικανικού πανεπιστημίου John Hopkins. Στη συνέχεια εξετάστηκα μέσω Ιντερνέτ σε μαθηματικά, φυσική και χημεία. Λίγο αργότερα έγινα δεκτός στη «νεανική ομάδα» της κοινότητας «Cogito». Με αυτόν τον τρόπο δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να ανακαλύψουν τον πιθανό μαικήνα και τελικά τον δρόμο τους», υπογραμμίζει ο εκκολαπτόμενος... καθηγητής.
http://www.imerisia.gr/

"Μαύρη τρύπα" δημιουργήθηκε σε εργαστήριο


Κινέζοι επιστήμονες δημιούργησαν πάνω στη Γη μια ηλεκτρομαγνητική "μαύρη τρύπα τσέπης", διαμέτρου μόλις 22 εκατοστών, η οποία ρουφά το γύρω της φως και το μετατρέπει σε θερμότητα. Η συσκευή, που προς το παρόν λειτουργεί σε συχνότητες μικροκυμάτων, δηλαδή μόνο με αόρατο φως, μπορεί σύντομα να επεκταθεί έτσι ώστε να παγιδεύει και το ορατό φως, κάτι που θα οδηγούσε πιθανώς σε ένα νέο τρόπο αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Οι "μαύρες τρύπες" στο σύμπαν είναι ασφαλώς γιγάντιες. Αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του δικού μας γαλαξία έχει υπολογιστεί ότι έχει μάζα περίπου 3,6 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ήλιου μας. Η τεχνητή μαύρη τρύπα "τσέπης" μιμείται τις ιδιότητες της κοσμολογικής μαύρης τρύπας, η έντονη βαρύτητα της οποίας κάμπτει τον περιβάλλοντα χωρο-χρόνο "ρουφώντας" την πέριξ ύλη. Η αρχική ιδέα προτάθηκε φέτος από τους Εβγκένι Ναριμάνοφ και Αλεξάντερ Κιλντίσεφ του πανεπιστημίου Περντιού των ΗΠΑ. Οι δύο επιστήμονες υποστήριξαν ότι είναι δυνατό να κατασκευαστεί μια συσκευή που να καμπυλώνει το φως προς το κέντρο της, "ρουφώντας" το με παρόμοιο τρόπο. Την ιδέα ανέλαβαν πολύ γρήγορα να υλοποιήσουν οι Τιε Τζουν Κούι και Τσιανγκ Τσινγκ του Νοτιοανατολικού Πανεπιστημίου του Ναντζίνγκ στην Κίνα. Η συσκευή που έφτιαξαν, αποτελεί μια "μαύρη τρύπα" για τις συχνότητες των μικροκυμάτων. Αποτελείται από 60 ομόκεντρες δακτυλιοειδείς λωρίδες "μετα-υλικών" (τα οποία έχουν στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθούν οι λεγόμενοι "μανδύες αορατότητας") που αποτελούν ένα είδος μεταλλικών "ηλεκτρομαγνητικών αντηχείων". Όταν ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα πέφτει στη συσκευή, παγιδεύεται, όχι από τη βαρύτητά της, όπως συμβαίνει στις κοσμολογικές μαύρες τρύπες, αλλά από τα ηλεκτρομαγνητικά αντηχεία που επηρεάζουν τα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία του κύματος. Έτσι το κύμα καθοδηγείται προς τον πυρήνα της "μαύρης τρύπας", απ’ όπου και απορροφάται. Το κύμα δεν ξαναβγαίνει ποτέ από τη "μαύρη τρύπα", καθώς το αόρατο φως που απορροφάται, μετατρέπεται σε θερμότητα.
http://www.skai.gr/articles/news/technology/